Ustawa o rachunkowości dopuszcza możliwość stosowania uproszczeń, pod warunkiem że nie narusza to zasady rzetelnego i jasnego przedstawiania sytuacji majątkowej, finansowej oraz wyniku finansowego.

Spis z natury jest podstawową metodą inwentaryzacji. Polega na policzeniu (zważeniu, zmierzeniu) ilości danego składnika aktywów, wycenie tych ilości, porównaniu wartości z danymi z ksiąg rachunkowych oraz wyjaśnieniu i rozliczeniu ewentualnych różnic.

Przedmiotem inwentaryzacji na koniec każdego roku obrotowego są m.in. nieuregulowane na dzień bilansowy rozrachunki między jednostką a jej kontrahentami. Inwentaryzacja rozrachunków następuje - co do zasady - drogą uzgodnienia salda z kontrahentem, a więc uzyskania od kontrahenta potwierdzenia, że uznaje saldo (kwotę wymagającą zapłaty).