Chcemy w treści umów cywilnoprawnych zawrzeć postanowienie, z którego będzie wynikało, że zleceniobiorca zostanie obciążony kosztem przelewu wynagrodzenia na wskazany przez niego rachunek bankowy. Czy nasze postępowanie będzie prawidłowe? Czy dokonując takiego potrącenia, wypełniamy obowiązek zapewnienia zleceniobiorcy minimalnej stawki za godzinę, jeżeli jest on wynagradzany taką stawką?

Zleceniobiorcy, który nie wykonuje umowy przez cały miesiąc, przysługuje niższa kwota wolna od potrąceń z wierzytelności. W drodze analogii należałoby przyjąć, że kwoty wolne ulegają w tym przypadku obniżeniu jak przy zatrudnieniu na część etatu. Takie stanowisko zajęło Ministerstwo Sprawiedliwości w odpowiedzi z 18 października 2018 r. na pytanie redakcji MPPiU.

Nasza firma zatrudnia, oprócz pracowników, kilkunastu zleceniobiorców. Od 1 stycznia 2017 r. każdy ze zleceniobiorców ma określoną w umowie stawkę wynagrodzenia w wysokości 13 zł brutto za godzinę pracy. Czy z naliczonej zleceniobiorcom stawki możemy potrącać pewne kwoty za spóźnienia do pracy lub za przydzieloną odzież roboczą? Jakie konsekwencje poniesiemy, jeśli w związku z takim potrąceniem zleceniobiorca

Pracodawcy, którzy są płatnikami zasiłków z ubezpieczenia społecznego, tj. chorobowego, macierzyńskiego, opiekuńczego, wyrównawczego oraz świadczenia rehabilitacyjnego, mają obowiązek m.in. dokonywania stosownych potrąceń z tych świadczeń. W tym zakresie płatnicy często popełniają błędy, m.in. z powodu stosowania zasad potrącania właściwych dla wynagrodzenia za pracę.

Wynagrodzenie przysługujące zleceniobiorcy z tytułu wykonywania umowy, co do zasady, nie jest chronione przed potrąceniami. Nie oznacza to jednak, że każde żądanie potrącenia wystosowane przez inne podmioty niż organy sądowe lub administracyjne na podstawie zgody zleceniobiorcy jest podstawą do dokonywania potrąceń z przysługujących mu wierzytelności. Zleceniodawca powinien mieć bowiem pewność, że

Obowiązkiem pracodawcy jako płatnika jest nie tylko dokonywanie potrąceń ustawowych z wynagrodzenia pracownika, ale również tych, które wynikają z działań komorniczych i administracyjnych. Aby prawidłowo dokonywać potrąceń z wynagrodzenia za pracę, należy pamiętać o ochronie, jaką to wynagrodzenie jest objęte przez przepisy Kodeksu pracy.

W praktyce często zdarza się, że egzekucja komornicza dotyczy należności otrzymywanych przez osoby świadczące pracę w ramach stosunku cywilnoprawnego. W takiej sytuacji podmiot zatrudniający musi rozstrzygnąć, jakie należności podlegają zajęciu, w jakich kwotach i czy w danych okolicznościach należy stosować ograniczenia w dokonywaniu potrąceń.

W praktyce odliczenie nadpłaconego wynagrodzenia za pracę należy odróżnić od potrąceń z wynagrodzenia za pracę. Mimo że w następstwie zarówno odliczenia, jak i potrącenia z wynagrodzenia dochodzi do pomniejszenia wypłaty należnej pracownikowi, to jednak odliczenie nadpłaconego wynagrodzenia jest dokonywane na innych zasadach niż potrącenia.

Zatrudniamy 26 pracowników, dlatego sami naliczamy i wypłacamy zasiłki. W kwietniu 2011 r. otrzymaliśmy wezwanie komornicze do dokonywania potrąceń alimentacyjnych z wynagrodzenia pracownika na łączną kwotę 9253 zł. Pracownik, którego tytuł dotyczy, ma prawo do świadczenia rehabilitacyjnego od 23 listopada 2010 r. do 21 maja 2011 r. Podstawa naliczenia świadczenia rehabilitacyjnego po potrąceniu składek

Nasza spółka (A) ma zobowiązanie z tytułu dostaw usług wobec spółki B (183 253,50 zł). Z kolei spółka B ma zobowiązanie w stosunku do naszej spółki - córki (C) w wysokości 152 230 zł. Jednocześnie z tytułu umów najmu posiadamy wierzytelności w wysokości 18 850 zł od spółki B. Wszystkie wierzytelności są wymagalne, nieprzedawnione i bezsporne. Spółka B zaproponowała kompensatę trójstronną w odniesieniu

Jednemu z pracowników, który nie spłacił kredytu, potrącam z wynagrodzenia należność banku. Czy określając wysokość wynagrodzenia powinienem uwzględnić również otrzymywany przez niego dodatek za pracę w godzinach nadliczbowych?