Kwota uregulowana na rzecz zamawiającego w ramach ugody mediacyjnej może być uznana za koszt uzyskania przychodu na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdy nie podlega wyłączeniom wskazanym w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT związanym z wadami towarów, robót i usług.

Kara umowna zapłacona za opóźnienie w świadczeniu usług przez podatnika może być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów, jeśli związek z osiąganym przychodem jest bezpośredni i nie mieści się w wykluczeniach zamieszczonych w art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Kary umowne za nieterminowe wykonanie usług, w tym opóźnienia nie z winy podatnika, nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Kary umowne wynikające z nieterminowego wykonania umowy, niezależnie od winy, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o CIT. Przychód z wykonanej usługi nie może być pomniejszony o kwotę potrąconej kary umownej.

Opłata wyrównawcza poniesiona przez spółkę z tytułu niewywiązania się z warunków umowy dostawy węgla, stanowi pośredni koszt uzyskania przychodów, podlegający rozliczeniu na podstawie art. 15 ust. 4d CIT, w momencie jego zaksięgowania jako kosztu, co potwierdza brak wyłączenia w art. 16 ust. 1 CIT.

Kary umowne potrącane z należności za wykonane usługi nie obniżają podstawy opodatkowania w VAT i nie uprawniają do wystawienia faktur korygujących.

Odsetki naliczane z tytułu opóźnień w płatnościach nie stanowią wynagrodzenia za świadczenie usług podlegające opodatkowaniu VAT, mają charakter karny i nie są uznawane za kredyt kupiecki. Stanowią bowiem sankcję za nieterminowe płatności, a nie opłatę za usługę finansową.

Kara umowna w postaci opłaty jednorazowej i manipulacyjnej dochodzona w związku z wcześniejszym zakończeniem umowy lub uniemożliwieniem świadczenia usługi jest wynagrodzeniem za świadczenie usług i podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, dokumentowana fakturą, nie zaś notą obciążeniową.

Kara umowna z tytułu nieterminowego wykonania zobowiązań, jako wada wykonanych usług, nie może być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o CIT, niezależnie od zawinienia podatnika.

Szpital wykazujący stratę podatkową nie jest zobowiązany do zapłaty CIT od wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów. Jednakże, przy dochodzie, wydatki te, jako niewykazujące związku z celami statutowymi, podlegają opodatkowaniu.

Środki otrzymane z tytułu odszkodowania za złamanie zakazu konkurencji nie podlegają opodatkowaniu VAT, jako że stanowią rekompensatę za szkody, bez ekwiwalentnego świadczenia wzajemnego, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

Kary umowne otrzymywane w związku z niewykonaniem umowy sprzedaży, z przyczyn leżących po stronie sprzedającego, nie stanowią wynagrodzenia za usługi opodatkowane podatkiem VAT, a ich funkcję jest czysto odszkodowawcza.

Kara umowna z tytułu wcześniejszego rozwiązania umowy najmu z winy najemcy, ustalona jako równowartość krotności czynszów i opłat eksploatacyjnych należnych do końca okresu najmu, stanowi wynagrodzenie za usługę i podlega opodatkowaniu VAT zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

Kara umowna nałożona za naruszenie regulaminu użytkowania parkingu, jako związana z udostępnieniem miejsca parkingowego, stanowi wynagrodzenie za świadczenie usługi parkingowej i podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, zgodnie z art. 8 ust. 1 w zw. z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT.

Nałożenie kary umownej za nieprzestrzeganie regulaminu parkingu stanowi wynagrodzenie za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu VAT zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, jako integralna część usługi parkingowej.

Kary umowne pobierane z tytułu utraconego sprzętu nie stanowią wynagrodzenia za dostawę towarów ani świadczenie usług w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, a zatem nie podlegają opodatkowaniu VAT.

Kary umowne nałożone za nieosiągnięcie wymaganych poziomów recyklingu, stanowiące następstwo wadliwego wykonania usług, są wyłączone z kosztów uzyskania przychodu zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o CIT. Zastosowanie art. 16 rozszerza się na nienależyte wykonanie zobowiązań, niezależnie od przyczyny lub woli stron umowy.

Zapłata kar umownych, wynikająca z niezawinionej przez podatnika zwłoki, nie wyłączonej przez art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o CIT, stanowi koszt uzyskania przychodu, jeśli służy zabezpieczeniu źródła przychodów.

Opłata z tytułu jednostronnego rozwiązania umowy najmu przez spółkę z winy najemcy, mająca charakter kary umownej, nie stanowi wynagrodzenia za świadczenie usług i jako taka nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (VAT) jako czynność poza zakresem VAT.

Zapłata przez Gminę za nabyte towary lub usługi objęte obligatoryjnym mechanizmem podzielonej płatności nie wymaga zastosowania tego mechanizmu w zakresie płatności zajmowanej egzekucyjnie, natomiast pozostałą część kwoty brutto należy uiścić z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności. Potrącenie lub kompensata wyłączają obowiązek zastosowania mechanizmu podzielonej płatności proporcjonalnie

Należności wynikające z kar umownych za brak zwrotu sprzętu po zakończeniu umowy najmu, traktowane jako odszkodowanie, nie podlegają opodatkowaniu VAT, ponieważ nie mają charakteru odpłatnej dostawy towarów ani świadczenia usług. Dokumentacją tych należności jest nota księgowa.

Wydatki poniesione na kary umowne związane z działalnością gospodarczą przewozową, nie stanowią wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą, a więc nie podlegają opodatkowaniu ryczałtem od dochodów spółek.

Opłata pobierana za niezastosowanie się do zakazu palenia na terenie hotelu stanowi dodatkowe wynagrodzenie związane z usługą noclegową. Z tego względu opłata ta podlega opodatkowaniu podatkiem VAT jako element wynagrodzenia za świadczenie usługi hotelowej, w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Kary umowne wynikające z działalności gospodarczej, nie będące publicznoprawnymi sankcjami, nie stanowią "wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą" i tym samym nie podlegają opodatkowaniu Estońskim CIT zgodnie z art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT.