Odsetki od terminowych lokat bankowych, będące wynikiem operacji finansowych, nie mogą być uznane za przychody pochodzące z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, co wyklucza możliwość korzystania z przedmiotowego zwolnienia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o CIT, nawet gdy środki te są przeznaczone na cele związane z mieszkaniami.

Budowa farmy wiatrowej jako długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej spełnia warunki wyłączające limitowanie kosztów finansowania dłużnego na podstawie art. 15c ust. 8 i 10 ustawy o CIT. Projekt ten kwalifikuje się jako infrastruktura publiczna w interesie ogólnospołecznym, co umożliwia nieuwzględnianie związanych z nim kosztów kredytów i pożyczek przy wyliczaniu nadwyżki kosztów

Realizacja Farmy Fotowoltaicznej stanowi długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej w rozumieniu art. 15c ust. 8 i 10 ustawy o CIT, co uprawnia do wyłączenia kosztów finansowania dłużnego przy wyliczaniu nadwyżki kosztów finansowania, w świetle zapewnienia ogólnego interesu publicznego oraz formy i struktury inwestycyjnej.

Realizowana inwestycja w postaci budowy Farmy Fotowoltaicznej stanowi długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej w rozumieniu art. 15c ust. 8 i 10 ustawy o CIT, co umożliwia nieuwzględnianie kosztów finansowania dłużnego przy obliczaniu nadwyżki kosztów finansowania dłużnego.

Przekazanie energii elektrycznej do sieci w ramach systemu net-billingu jest odpłatną dostawą towarów podlegającą VAT. Gmina, prowadząc usługi odprowadzania ścieków na rzecz odbiorców zewnętrznych, działa jako podatnik i jej czynności są objęte VAT. Gmina może stosować indywidualny sposób określenia proporcji dla odliczenia VAT, jeśli obiektywnie odzwierciedla on specyfikę działalności i nabyć.

Gmina, jako prosument energii odnawialnej, prowadząc działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży wyprodukowanej energii elektrycznej, ma prawo do częściowego odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z instalacją fotowoltaiczną, pod warunkiem stosowania odpowiedniego prewspółczynnika określonego w art. 86 ust. 2a ustawy o VAT.

Wprowadzenie przez Gminę do sieci energetycznej nadwyżki energii rozliczanej w systemie net-metering nie stanowi odpłatnej dostawy towarów podlegającej VAT, gdyż energia nie przechodzi na własność Przedsiębiorstwa energetycznego, a brak wynagrodzenia wyklucza istnienie odpłatnego charakteru czynności.

Saldo Dodatnie, powstające w wyniku aukcji OZE i wynikające z wyższej rynkowej ceny energii w stosunku do ceny aukcyjnej, kwalifikuje się jako pośredni koszt uzyskania przychodów, ponoszony w celu zabezpieczenia działalności gospodarczej; jego rozpoznanie jako koszt podatkowy winno nastąpić dopiero po jego ostatecznym ustaleniu po zakończeniu okresu rozliczeniowego.

Instytucja finansowa, uznana zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 7 Prawa bankowego, może kwalifikować przychody z umorzenia certyfikatów i wykupu obligacji jako przychody inne niż zyski kapitałowe w oparciu o art. 7b ust. 2 ustawy o CIT.

Przychody ze sprzedaży uprawnień do emisji CO2, odbywającej się poza giełdą, należy kwalifikować do innych źródeł przychodów, a nie do zysków kapitałowych, ponieważ nie są to instrumenty pochodne, jak definiuje ustawa o CIT.

W zakresie kosztów uzyskania przychodu, Saldo Dodatnie użytkowane przez Wytwórcę energii z OZE powinno być uznane za koszt pośredni ponoszony w momencie jego księgowego ujęcia jako zobowiązanie wobec ZR, na podstawie ostatecznego potwierdzenia wysokości przez ZR po zakończeniu każdego 3-letniego okresu rozliczeniowego.

Saldo Dodatnie powstałe w systemie aukcyjnym OZE podlega uznaniu za koszt uzyskania przychodu w momencie jego ostatecznego ujawienia po zakończeniu okresu rozliczeniowego, zgodnie z przepisami ustawy o CIT.

Kwota stanowiąca Saldo Dodatnie w aukcyjnym systemie wsparcia OZE powinna zostać uznana za koszt uzyskania przychodu dopiero po zakończeniu okresu rozliczeniowego i otrzymaniu ostatecznego potwierdzenia jej wysokości od operatora.

Kwota stanowiąca Saldo Dodatnie, ujmująca różnicę pomiędzy ceną rynkową a ceną aukcyjną, stanowi dla wytwórcy energii odnawialnej koszt uzyskania przychodów, koszt ten należy rozpoznać po ostatecznym zamknięciu 3-letniego okresu rozliczeniowego.

Kwota Salda Dodatniego, ustalona na podstawie ostatecznego rozliczenia sprzedaży energii w trzyletnim okresie rozliczeniowym, stanowi koszt uzyskania przychodów rozpoznawany po zakończeniu okresu, co wynika z zasady, iż takie rozliczenie jest ostateczne i wiarygodne.

Saldo Dodatnie, jako kwota nadwyżki rynkowej ceny energii nad ceną aukcyjną, jest uznawane za koszt uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, ujmowane po zakończeniu okresu rozliczeniowego, jako pośredni koszt prowadzący do osiągnięcia przychodów.

Podatnikowi będącemu współwłaścicielem budynku mieszkalnego jednorodzinnego przysługuje prawo do odliczenia od dochodu wydatków poniesionych na materiały i urządzenia, w tym magazyny energii jako element instalacji fotowoltaicznej, w ramach ulgi termomodernizacyjnej, jeśli wydatek został poniesiony ze środków własnych i spełnia kryteria określone w przepisach.

Kwota Salda Dodatniego, ustalona na podstawie ostatecznego rozliczenia po zakończeniu 3-letniego okresu rozliczeniowego, stanowi koszt uzyskania przychodów co do zasady kwalifikowany jako koszt pośredni, który winien być rozpoznawany podatkowo w momencie zaksięgowania na podstawie dokumentów potwierdzających definitywną wartość zwrotu.

Kwota zwrotu Salda Dodatniego, uzyskana w wyniku aukcyjnego systemu wsparcia OZE, wynika z racjonalnego umotywowania osiągnięcia przychodów jako koszt pośredni podlegający rozpoznaniu po zakończeniu pełnego okresu rozliczeniowego. Potwierdzenie tego kosztu powinno wynikać z ostatecznego raportu od operatora energii.

Kwota salda dodatniego, ustalana ostatecznie po zakończeniu okresu rozliczeniowego na podstawie raportu od Operatora, stanowi koszt uzyskania przychodu dla wytwórcy energii w systemie aukcyjnym, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

W sytuacji, gdy podatnik prowadzi działalność gospodarczą w zakresie tworzenia i wydawania książek, uzyskując przychody z tantiem z ich sprzedaży, przychody te kwalifikują się jako przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej, a nie z praw autorskich, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o PDOF.