Przewodniczący samorządowego kolegium odwoławczego nie jest urzędnikiem państwowym, objętym zakazem prowadzenia działalności gospodarczej, wynikającym z ustawy z dnia 5 czerwca 1992 r. o ograniczeniu prowadzenia działalności gospodarczej przez osoby pełniące funkcje publiczne /Dz.U. nr 56 poz. 274 ze zm./.

1. Uprawnienie do wykonywania międzynarodowego transportu drogowego wynikające z koncesji jest niezbywalne. 2. Skoro skarżąca spółka nie była uprawnionym przewoźnikiem drogowym, to nie miały do niej zastosowania przepisy szczególne, lecz ogólne. Oznacza to, że usługi międzynarodowego transportu drogowego rzeczy na odcinku krajowym podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki 22 procent, a na

Wobec braku spełnienia przesłanek przewidzianych w art. 27 ust. 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ oraz par. 12 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 1991 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 124 poz. 553 ze zm./, nie jest zatem możliwe opodatkowanie

Przewidziana w art. 1 ustawy z dnia 17 lipca 1997 r. o stosowaniu szczegółowych rozwiązań w związku z likwidacją skutków powodzi, która miała miejsce w lipcu 1997 r. /Dz.U. nr 80 poz. 491/ zapomoga przysługuje osobom, które wskutek powodzi i zalania wodami powodziowymi mieszkania pozbawione zostały możliwości trwałego lub czasowego przebywania w lokalu mieszkalnym bądź w części tego lokalu i poniosły

Przepisy ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym nie dopuszczają zabudowy jednorodzinnej na działce będącej w dyspozycji inwestora, jeżeli działka ta jest położona na terenie przeznaczonym w planie miejscowym pod uprawy rolne. Przygotowany projekt zmiany planu miejscowego, dopóki nie zostanie zatwierdzony uchwałą rady gminy, nie może być podstawą wymaganej decyzji o ustaleniu warunków zabudowy i zagospodarowania

Decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, obejmującego obszary objęte ochroną konserwatorską, wymagają uzgodnienia z wojewódzkim konserwatorem zabytków. Uzgodnienia te dokonywane są w trybie art. 106 Kpa.

O woli testowania może świadczyć zarówno sama treść oświadczenia i użyte do jej wyrażenia sformułowania, jak również okoliczności złożenia tego oświadczenia.

Żądanie dopełnienia czynności potrzebnych do usunięcia skutków naruszenia dóbr osobistych przez złożenie oświadczenia odpowiedniej treści i w odpowiedniej formie (art. 24 § 1 k.c.) powinno być skonkretyzowane przez osobę domagającą się ochrony, czyli powinna ona ściśle określić (sformułować) treść oświadczenia, którego złożenia domaga się.

Na podstawie art. 20 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ nie może żądać zastosowania procedury odprawy celnej w powrotnym wywozie poza obrotem czasowym i zwrotu cła taki podmiot, który nie przywiózł towaru będącego przedmiotem powrotnego wywozu i nie wykazał, że wywożony towar jest tożsamy z towarem przywiezionym.

1. Przy wykonaniu orzeczeń nakazujących opróżnienie spółdzielczego lokalu mieszkalnego typu lokatorskiego, bez przyznania uprawnienia do lokalu socjalnego, stosuje się art. 1046 k.p.c. 2. Jeżeli w wyroku orzekającym opróżnienie lokalu mieszkalnego sąd nie określił charakteru tego lokalu, brak ten podlega uzupełnieniu w trybie art. 352 k.p.c.

Przepis art. 23 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /t.j. Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ wskazuje, które należności podlegają zaspokojeniu w pierwszej kolejności. Nie zawiera on jednak wskazania kolejności w zaspokajaniu uprzywilejowanych należności.

Na podstawie art. 20 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /t.j. Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ nie może żądać zastosowania procedury odprawy celnej w powrotnym wywozie poza obrotem czasowym i zwrotu cła taki podmiot, który nie przywiózł towaru będącego przedmiotem powrotnego wywozu i nie wykazał, że wywożony towar jest tożsamy z towarem przywiezionym.

Rozpoznanie żądania zasądzenia zwrotu należności opartego na przepisach o nienależnym świadczeniu należy do drogi sądowej.

Przepis art. 210 § 3 Prawa spółdzielczego, dodany przez art. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o zmianie ustawy o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych oraz o zmianie ustawy Prawo spółdzielcze (Dz.U. Nr 111, poz. 723), nie ma mocy wstecznej.

Uchwała rady gminy wyłączająca studentów studiów zaocznych i wieczorowych z kręgu osób uprawnionych do ulgowych jednorazowych przejazdów komunikacją miejską narusza art. 153 ustawy z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym /Dz.U. nr 65 poz. 385 ze zm./.

Jeżeli na skutek zmian organizacyjnych występuje konieczność zmniejszenia zatrudnienia z przyczyn ekonomicznych, pracodawcy przysługuje uprawnienie do wyboru pracowników zakwalifikowanych do zwolnienia z pracy, przy zastosowaniu obiektywnych i sprawiedliwych kryteriów oceny pracowników i wyników ich pracy (art. 94 pkt 9 KP).

Siedmiodniowy termin zgłoszenia gotowości niezwłocznego podjęcia pracy określony w art. 48 § 1 KP biegnie od daty uprawomocnienia się orzeczenia o przywróceniu do pracy. Jest to termin prawa materialnego i nie mają do niego zastosowania przepisy o przywróceniu terminu z art. 168-172 KPC. Pracownik może jedynie wykazać, że pracodawca nie ma prawa odmowy ponownego zatrudnienia, gdyż uchybienie tego terminu

W przypadku ciągłego naruszania obowiązków pracowniczych, termin z art. 52 § 2 KP rozpoczyna bieg od ostatniego ze zdarzeń składających się na to zachowanie.

Niedopuszczalna jest kasacja w sprawie dotyczącej sprostowania świadectwa pracy i roszczeń z tym związanych, także wówczas, gdy zakończyła się umorzeniem postępowania wobec zawarcia ugody, w której pracownik zobowiązał się do zwrotu wynagrodzenia w kwocie niższej niż pięć tysięcy złotych (art. 393 pkt 1 i 6 KPC).

1. Pracodawcą dyrektora wojewódzkiego urzędu pracy jest ten urząd, a nie Krajowy Urząd Pracy. 2. Apelacja powoda od wyroku zasądzającego na jego rzecz odszkodowanie na podstawie art. 45 § 2 KP zamiast żądanego przez niego przywrócenia do pracy, bez oddalenia powództwa o to żądanie, jako złożona od nieistniejącego orzeczenia, podlega odrzuceniu.

W sytuacji, gdy strona prawidłowo jest reprezentowana przez pełnomocnika, a zwłaszcza gdy nie można stwierdzić, aby pełnomocnik działał na szkodę swojego mocodawcy, to skutki podejmowanych przez pełnomocnika działań i zaniechań - tak pozytywne, jak i negatywne - obciążają reprezentowanego.

W sytuacjach określonych w art. 42 par. 2 i 3 Kpa pisma można doręczyć tylko do rąk adresata, a nie innych osób. Przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę fizyczną nie ma osobowości prawnej, nie jest również jednostką organizacyjną, o której mowa w art. 45 Kpa, stąd do doręczania pism właścicielowi przedsiębiorstwa nie ma zastosowania art. 45 Kpa stanowiący, że państwowym jednostkom organizacyjnym, organizacjom

Kierowca autobusu świadomie wydający pasażerom bilety o niższej war-tości niż wpłacone przez nich kwoty ciężko narusza podstawowe obowiązki pracownicze (art. 52 § 1 pkt 1 KP).