W doktrynie podkreśla się, że procesowe poznanie faktu, czyli zdarzenia, które miało miejsce w przeszłości możliwe jest dzięki temu, że każdy fakt istotny nie przemija bez śladu pozostawiając po sobie pewne następstwa, zarówno w świecie zewnętrznym, jak i w psychice ludzkiej.

Jeżeli w wyniku uwzględnienia skargi sprawa ma być ponownie rozpatrzona przez organ administracji, uzasadnienie powinno ponadto zawierać wskazania co do dalszego postępowania.), co oznacza, że do jego naruszenia dochodzi jedynie wówczas, gdy uzasadnienie wyroku nie zawiera jednego z elementów koniecznych lub też, gdy uzasadnienie wyroku sporządzone jest w sposób uniemożliwiający kontrolę instancyjną

Zauważyć należy, że zasada in dubio pro tributario znajduje zastosowanie dopiero wtedy, gdy mimo podjęcia wszelkich możliwych czynności dowodowych pozostaną niewyjaśnione istotne okoliczności. Przy czym, co należy szczególnie podkreślić, niewyjaśnienie tych istotnych okoliczności musi wiązać się z naruszeniem zasady prawdy materialnej przez organ podatkowy. Wszelkie luki dowodowe powstałe na skutek

Odniesienie się do zarzutów naruszenia prawa procesowego wymaga jednak uprzedniego wyjaśnienia granic przedmiotowych postępowania dowodowego w postępowaniu podatkowym, co w istocie wiąże się z odkodowaniem znaczenia przedmiotu dowodu. W najszerszym znaczeniu, przedmiot dowodu to fragment rzeczywistości (fakt) obejmujący zjawiska minione lub współczesne, które mają w konkretnej sprawie znaczenie prawne

W doktrynie prawa podatkowego nie neguje się dopuszczalności analogii w prawie podatkowym. Jednakże prawo podatkowe mając zdolność do analogii nie powinno być tak interpretowane i stosowane, aby w drodze analogii można było dopuszczać do zwiększania obowiązków podatkowych. Należy zatem przyjąć zakaz analogii zaostrzającej.

W doktrynie prawa podatkowego nie neguje się dopuszczalności analogii w prawie podatkowym. Jednakże prawo podatkowe mając zdolność do analogii nie powinno być tak interpretowane i stosowane, aby w drodze analogii można było dopuszczać do zwiększania obowiązków podatkowych. Należy zatem przyjąć zakaz analogii zaostrzającej.

Dokonując wykładni prawa wspólnotowego nie można pominąć tego, że priorytetowym celem Wspólnoty Europejskiej jest utworzenie wspólnego rynku, a drogą ku temu jest odpowiednia polityka opierająca się na czterech swobodach: przepływu towarów, przepływu usług, przepływu kapitału oraz prowadzenie wspólnych polityk. W tym zakresie zewnętrzny aspekt unii celnej przejawia się właśnie w tym, że towary sprowadzane

Czy w świetle art. 15d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który zacznie obowiązywać od dnia 1 stycznia 2017 r., po wejściu w życie tegoż przepisu Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do jego kosztów uzyskania przychodów zobowiązania uregulowane w drodze kompensaty, również w części, która przekroczy kwotę 15.000 zł ?

Ponieważ importowane towary nie są konsumowane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej przesłanki zastosowania art. 86 ust. 1 ustawy o VAT nie zostały spełnione. Zatem stanowisko Wnioskodawcy mówiące, że przysługuje mu prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony tytułem importu towarów wynikającego z decyzji organu celnego w sytuacji zapłaty różnicy pomiędzy podatkiem