Skarżący kwestionował w tym miejscu nie kwalifikację prawną czynów, ale podważał zasadność poglądu, że zachowanie oskarżonego stanowiło więcej niż jeden czyn zabroniony; sygnalizował więc obrazę przepisu art. 12 k.k., chociaż wyraźnie nie wskazał, że ten właśnie przepis uważa za naruszony. Do tej kwestii Sąd odwoławczy w istocie się nie odniósł; ograniczył swoją wypowiedź do przytoczenia poglądów teoretycznie
1. Członek zarządu spółki z o.o. może być w każdym czasie odwołany uchwałą zgromadzenia wspólników, a więc nie jest potrzebne wskazanie przyczyny odwołania [art. 203 § 1 k.s.h.]. Odwołanie z tej funkcji powoduje niemożność zatrudniania danej osoby na tym stanowisku i uzasadnia decyzję o wypowiedzeniu łączącego strony stosunku pracy. 2. Z art. 210 § 1 k.s.h. wynika ogólna kompetencja rady nadzorczej
Czy spłata przez spółkę z o.o. zobowiązań z tytułu niepodzielonych wyników z lat ubiegłych (podzielonych uchwałami z 2010 roku podjętymi przed dokonaniem aportu), wniesionych aportem do spółki kapitałowej, spowoduje pojawienie się dochodów z kapitałów pieniężnych i konieczność opodatkowania otrzymywanych kwot przez wspólników spółki jawnej podatkiem PIT?
1. Czy na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 4a pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych na skutek opisanego w stanie faktycznym podziału przez wydzielenie, po stronie A., jako spółki dzielonej, powstanie przychód do opodatkowania?
prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego wynikającego z faktury dokumentującej otrzymanie wkładu niepieniężnego aportu
Należy stwierdzić, iż trzyletni okres trwania inwestycji, o którym mowa w art. 26b ust. 2 pkt 4 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy liczyć od końca roku, w którym przeniesiono na Wnioskodawcę pozwolenie na budowę, a więc od końca 2005 r. Wnioskodawcy przysługuje prawo do skorzystania z ulgi odsetkowej z tytułu sfinansowania inwestycji mieszkaniowej mającej na celu zaspokojenie
Przepis art. 21 ust. 1 pkt 83 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma zastosowanie do żołnierzy pełniących wojskową służbę za granicą, o których mowa w art. 24 ust. 1 ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych.
Naczelny Sąd Administracyjny nie jest nie tylko zobowiązany, ale wręcz nie jest uprawniony do precyzowania za stronę zarzutów skargi kasacyjnej bądź do poszukiwania za nią naruszeń prawa, jakich mógł dopuścić się wojewódzki sąd administracyjny.
Sąd niezasadnie przyznał wnioskodawcy prawo do emerytury od dnia 1 października 2006 r., skoro wiek uprawniający do tego świadczenia osiągnął dopiero w dniu 26 października 2006 r. Treść art. 100 i art. 129 ustawy o emeryturach i rentach wyklucza bowiem możliwość przyznania prawa do świadczenia przed spełnieniem wszystkich wymaganych warunków do jego nabycia, jak też możliwość wstecznego wypłacania
Wykładnia art. 103 ust. 2a ustawy o emeryturach i rentach wskazuje, iż jeżeli ubezpieczony złożył wniosek o emeryturę, to musiał liczyć się z odsunięciem w czasie możliwości jej realizacji do czasu rozwiązania stosunku pracy z podmiotem będącym jego pracodawcą bezpośrednio przed dniem nabycia prawa do tego świadczenia, i to niezależnie od tego czy ustalenie prawa następowało na przyszłość, czy też