Czy demontaż części wiaty może być uznany za odłączenie części składowej?

Czy wydatki poniesione przez Spółkę na wymianę pokrycia dachu (kwalifikacja do kosztów remontu) i koszty demontażu części wiaty (kwalifikacja do pozostałych kosztów operacyjnych) uważa się za koszty uzyskania przychodów?

Czy w sytuacji uzyskania dochodów z pracy w Polsce oraz dochodów z tytułu pobytu służbowego w Malezji zastosowana w zeznaniu metoda wyłączenia z progresją jest prawidłowa?

Czy wnioskodawczyni ma zapłacić podatek w Polsce za pieniądze otrzymane w spadku położonym za granicą?

Czy w przypadku przekształcenia spółki we wskazanym stanie faktycznym powstanie po stronie Wnioskodawcy obowiązek zapłaty podatku dochodowego od przypadającej na Niego części środków pozostawionych na kapitale zapasowym (niepodzielony zysk) w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością przekształconą w spółkę komandytową, a jeśli tak, to w którym momencie obowiązek ten powstanie?

Czy w przypadku przekształcenia spółki we wskazanym stanie faktycznym powstanie po stronie Wnioskodawcy obowiązek zapłaty podatku dochodowego od przypadającej na Niego części środków pozostawionych na kapitale zapasowym (niepodzielony zysk) w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością przekształconą w spółkę komandytową, a jeśli tak, to w którym momencie obowiązek ten powstanie?

Czy wynagrodzenie uzyskiwane przez Spółkę z tytułu działania w charakterze pośrednika handlowego nie podlega zryczałtowanemu podatkowi dochodowemu w Polsce na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ?

O uznaniu konkretnego czynu zabronionego za wypadek mniejszej wagi decyduje w istocie ocena stopnia jego społecznej szkodliwości, postrzegana przez pryzmat przesłanek wskazanych w art. 115 § 2 k.k. W świetle tych przesłanek jest oczywiste, że masa posiadanych przez skazanego środków odurzających nie może być jedynym kryterium oceny stopnia społecznej szkodliwości czynu. W kontekście rozważanej kwestii

Zamiar (…), a raczej jego brak, na który powołuje się obrońca skazanej, jest faktem psychologicznym podlegającym takim samym regułom dowodzenia, jak pozostałe znamiona przypisanego skazanej przestępstwa. Wywody skarżącego, związane z tą kwestią, oceniać należy także jako oczywiście bezzasadne, gdyby postrzegać je przez pryzmat błędu co do okoliczności stanowiącej znamię (art. 28 § 1 k.k. - skazana