Zwłoka organów administracji publicznej w załatwieniu sprawy i naruszenie terminów określonych w art. 35 Kpa nie może powodować ujemnych skutków dla strony, która dopełniła swoich obowiązków, wszczynając prawidłowo postępowanie administracyjne w sprawie o uzyskanie zezwolenia na osiedlenie się /art. 19 ustawy z dnia 25 czerwca 1997 r. o cudzoziemcach /Dz.U. nr 114 poz. 739 ze zm./.

W przypadku bezczynności ministra zażalenie w trybie art. 37 par. 1 Kpa nie przysługuje. W przypadku bezczynności ministra organ ten jest ostatnim organem w toku instancji administracyjnej i w związku z tym nie przysługują od rozstrzygnięć tego organu środki zaskarżenia. W zakresie odnoszącym się do działania ministra uznać należy, że jest on zobowiązany wydać stosowne postanowienie o niezałatwieniu

Upływ 5-letniego terminu przedawnienia nie stanowi przeszkody do uchylenia przez organ odwoławczy w całości albo w części zaskarżonej decyzji i orzeczenia co do istoty sprawy w sytuacji, gdy zaskarżona decyzja organu podatkowego I instancji została wydana przed upływem tego terminu.

Zakres zadań wynikających z określonego w umowie stanowiska może być konkretyzowany nie tylko przez przedstawienie pracownikowi pisemnego zakresu czynności, ale również w drodze poleceń pracodawcy, mieszczących się w granicach zakreślonych ustalonym w umowie rodzajem pracy (zajmowanym stanowiskiem).

W świetle przepisów art. 23 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /Dz.U. 2001 nr 6 poz. 56 ze zm./ byłej osobie duchownej, która zarejestrowała się jako bezrobotna w powiatowym urzędzie pracy, nie przysługuje - mimo opłacania za nią składek na ubezpieczenie społeczne i mimo zwolnienia tej osoby przez ustawodawcę z obowiązku opłacania składek na Fundusz Pracy

Każdego ze współwłaścicieli nieruchomości, jako podatnika /art. 134 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa - Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, należy uznać za stronę postępowania podatkowego, co oznacza, że wszyscy współwłaściciele powinni być wymienieni w decyzji ustalającej wysokość podatku od nieruchomości i wszystkim ta decyzja powinna być doręczona.

W odniesieniu do spółki cywilnej nie można mówić o zbiegu odpowiedzialności z tytułu wymierzenia jej sankcji podatkowej na gruncie ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ oraz kary za wykroczenia skarbowe wymierzane będącym podatnikami osobom fizycznym.

Zobowiązanie organu tylko do dokonania czynności materialno-technicznej jaką jest doręczenie nie mieści się w kompetencjach Naczelnego Sądu Administracyjnego zakreślonych w art. 26 w zw. z art. 17 i art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.

W postępowaniu egzekucyjnym w administracji, zgodnie z art. 29 par. 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /Dz.U. 1991 nr 36 poz. 161 ze zm./ organ egzekucyjny obowiązany jest badać z urzędu jedynie dopuszczalność egzekucji administracyjnej, a nie dokonywać jakichkolwiek weryfikacji ostatecznych decyzji merytorycznych, będących podstawą do wystawienia tytułu

Osoba występująca do organów administracji publicznej z wnioskami lub skargami dotyczącymi potrzeby ochrony interesu publicznego a nie własnego - chronionego konkretnymi przepisami prawa materialnego, nie może uzyskać żadnej decyzji administracyjnej, której byłaby adresatem i nie przysługują jej też żadne środki odwoławcze w trybie instancyjnym od orzeczeń organu administracji, dotyczących sfery wykraczającej

Przesłanką decyzji o odmowie wznowienia postępowania, wydanej na podstawie art. 149 par. 3 Kpa, nie może być negatywny wynik ustaleń co do przyczyn wznowienia. Należy przyjąć, iż przesłanką odmowy wznowienia postępowania na gruncie art. 149 par. 3 Kpa może być żądanie wznowienia postępowania z przyczyny innej niż określone w art. 145 par. 1 pkt 1-8 Kpa. Katalog bowiem przyczyn wymienionych w tym przepisie

Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych nie jest żadnym z podmiotów wymienionych w art. 44h ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. 2001 nr 87 poz. 960 ze zm./, uprawnionych do nieodpłatnego otrzymywania danych ze zbiorów meldunkowych, zbioru PESEL oraz ewidencji wydanych i utraconych dowodów osobistych.