Posiadanie nieruchomości nie uzasadnia interesu prawnego posiadacza w żądaniu ustalenia nieważności decyzji, dotyczącej zamiarów inwestycyjnych planowanych na sąsiednich nieruchomościach. Budowa na sąsiednich działkach nie narusza bowiem interesów prawnych posiadacza, w szczególności nie ma wpływu na posiadanie i upływ czasu istotne z punktu widzenia instytucji zasiedzenia. Dopiero uwzględnienie wniosku
1. Czy świadczone na rzecz nie będących podatnikami nierezydentów usługi: monitorowania i raportowania projektu, szkolenia załogi, zbierania i przetwarzania danych finansowych i budżetowych, pomocy w przygotowaniu dokumentacji, należy opodatkować stawką podatku od towarów i usług w wysokości 0%? 2. Czy obciążenie kosztami poniesionymi w celu wykonania usługi, podlega opodatkowaniu stawką właściwą dla
Czy można odliczyć podatek naliczony od zakupionych części zamiennych do samochodu osobowego?
Decyzja wydana w trybie art. 124 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /Dz.U. nr 115 poz. 741 ze zm./ zastępuje zgodę właściciela na wejście w teren gdy jej właściciel nie wyraża na to zgody i decyzja ta zastępuje dowód o jakim mowa w art. 32 ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ tj. prawo do dysponowania nieruchomością
Posiadanie jest szczególnym stanem faktycznym, pozostającym pod ochroną prawną, z którym prawo wiąże pewne skutki prawne m.in. nabycie prawa własności przez upływ czasu /zasiedzenie/. Prawo udziela mu również tymczasowej, prowizorycznej ochrony /art. 342-344 Kc/. Jednakże posiadanie nieruchomości nie uzasadnia interesu prawnego posiadacza w żądaniu ustalenia nieważności decyzji, dotyczącej inwestycyjnych
Niewłaściwe poprawienie (przerobienie) przez obwodową komisję do spraw referendum w protokole głosowania w obwodzie liczby osób uprawnionych do głosowania i liczby głosów ważnych oraz podanie różniących się od siebie liczb otrzymanych przez tę komisję kart do głosowania w protokołach sporządzanych po pierwszym i drugim dniu głosowania, poddaje w wątpliwość rzetelność komisji i wiarygodność sporządzonego
Postój pojazdów samochodowych na drogach publicznych w wyznaczonych w trybie administracyjnym "strefach parkowania" nie jest odpłatnym świadczeniem usługi parkingowej w rozumieniu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ i czynność ta nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem.
Czy Spółka przy sprzedaży budynku mieszkalnego (będącego towarem handlowym) lub jego części po remoncie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług?
Skoro w postępowaniu administracyjnym o udzielenie pozwolenia na budowę organ bada, czy w wyniku realizacji inwestycji może dojść do naruszenia interesu osób trzecich, ale tylko w zakresie ewentualnego naruszenia norm z zakresu Prawa budowlanego i warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki, to w postępowaniu o nałożenie obowiązku uzyskania pozwolenia na budowę odnośnie zamierzonej inwestycji
Jeżeli sprawa użytkowania obiektu budowlanego będzie dopiero przedmiotem rozstrzygnięcia organu administracji, a w obrocie prawnym funkcjonuje decyzja organu o zgłoszeniu sprzeciwu odnośnie zamiaru o przystąpieniu do użytkowania obiektu budowlanego, to przesądzenie o możliwości użytkowania takiego obiektu w zaświadczeniu nie jest dopuszczalne.
Zarządzenie starosty wydane na podstawie art. 130a ust. 5 i 6 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym /Dz.U. nr 98 poz. 602 ze zm./ stanowi akt z zakresu administracji publicznej dotyczący przyznania uprawnienia i obowiązku wynikających z przepisu prawa ujęty w art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.
Postępowanie wznowieniowe może być poświęcone jedynie zbadaniu i ocenie, czy w danej sprawie występują ustawowe przesłanki do wznowienia, określone w art. 240 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./. Przedmiotem takiego postępowania nie może być zatem powtórne merytoryczne rozpoznanie sprawy, gdyż w sposób oczywisty naruszałoby to zasadę stałości decyzji