1. Możliwość przypisania oskarżonemu przestępstwa określonego w art. 276 k.k. w postaci ukrywania wskazanego tam dokumentu zachodzi jedynie wówczas, gdy wykazane zostanie, że on sam podjął działanie, w wyniku którego dokument, którym nie miał prawa wyłącznie rozporządzać, został ukryty przed osobą uprawnioną do dysponowania nim, czyli umieszczony w takim miejscu, o którym osoba ta nie wie lub do którego

Przepis art. 4 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego /Dz.U. nr 17 poz. 75 ze zm./ jednoznacznie określa jako represję w rozumieniu ustawy okres przebywania w więzieniach lub innych miejscach odosobnienia na terytorium Polski na mocy skazania w latach 1944-1956, na podstawie przepisów wydanych przez

Naruszenie interesu prawnego lub uprawnienia w rozumieniu art. 101 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym /t.j. Dz.U. 2001 nr 142 poz. 1591/, musi występować obiektywnie i odnosić się do realnie istniejącej potrzeby ochrony prawnej. Musi to być interes o charakterze osobistym czyli własny, zindywidualizowany i skonkretyzowany. Interes ten musi wynikać ze ściśle określonego przepisu prawa

Przewidziana w art. 36a ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./. możliwość zmiany ostatecznej decyzji dotyczy tylko i wyłącznie decyzji niewadliwej. Przepis ten nie może służyć eliminacji wad decyzji pierwotnej, a decyzja zmieniająca nie konwaliduje jej w tym zakresie.

W drodze wyjątku od ustanowionej w art. 31 ust. 1 ustawy z 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (obecnie w art. 6262 § 3 k.p.c.) zasady, że podstawę wpisu stanowi tylko dokument, podstawą tą może być także przepis prawa, gdy stwierdza nabycie ex lege prawa podlegającego ujawnieniu w księdze wieczystej, bez ustawowego wymogu poświadczenia tego nabycia. Taką właśnie sytuację regulował przepis art

1. Wymagana przez przepisy dawnej ustawy karnej skarbowej (art. 4 u.k.s.) - podobnie zresztą, jak i obecnego kodeksu karnego skarbowego (art. 4 § 1 k.k.s.) - jako warunek odpowiedzialności karnej, umyślność zachowania się sprawcy, odnosząca się także do przestępstw i wykroczeń z zakresu obowiązków podatkowych, nie może być wywodzona z samego faktu zaistnienia znamion strony przedmiotowej danego czynu

Sprzedawca zobowiązujący się umownie do świadczenia usług gwarancyjnych za producenta będącego gwarantem, za wynagrodzenie w formie rabatu od ceny nabywanych towarów, i następnie świadczący tego rodzaju usługi gwarancyjne, realizuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku

Zbiorcze pojęcie prowadzenia robót budowlanych obejmuje: budowę, montaż, rozbiórkę i remont obiektów budowlanych. Uprawniony więc jest pogląd, że art. 50 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ odnosi się do takich robót budowlanych, które wymagają pozwolenia na budowę albo zgłoszenia, ale które nie są budową w rozumieniu art. 48 tego prawa /np. rozbiórka

Cofnięcie odwołania nie może być uwzględnione, jeżeli prowadziłoby do utrzymania w mocy decyzji naruszającej prawo lub interes społeczny. Umorzenie natomiast postępowania administracyjnego w następstwie cofnięcia żądania przez stronę /wystąpienia o umorzenie przez stronę/ i braku sprzeciwu innych stron jest dopuszczalne, gdy nie jest to sprzeczne z interesem społecznym /art. 105 par. 2 Kpa/. Inne zatem

Przepis art. 29 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./ ani żaden inny nie uzależnia wydania decyzji o rozbudowie piekarni od zakończenia budowy piekarni realizowanej na podstawie innej decyzji ostatecznej. Porównanie projektów technicznych budowy piekarni oraz rozbudowy piekarni wskazuje jednoznacznie, że każda decyzja dotyczy innego przedmiotu.

Wyjaśnienia zawarte w komentarzach do kodeksu postępowania administracyjnego i podręcznikach oraz orzeczenia sądowe /wydawane w odniesieniu do konkretnej sprawy/ nie stanowią obowiązującej wykładni której przestrzeganie jest obowiązkiem organu administracji przy załatwianiu konkretnej sprawy. Organ administracji, rozpoznając konkretną sprawę, dokonuje wykładni przepisów prawa mających do nich zastosowanie

1. Decyzja wydana w oparciu o przepis art. 51 ust. 1 pkt 2 Prawa budowlanego z 1994 r., może zawierać jedynie nakazy wykonania określonych robót budowlanych niezbędnych do doprowadzenia obiektu do stanu zgodnego z przepisami prawa. Przepis ten nie może stanowić podstawy ani do zobowiązywania inwestora do doręczania organowi orzekającemu wypisu i wyrysu z planu zagospodarowania przestrzennego, ani opinii

1. Z zestawienia norm art. 36a ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ wynika, że w razie naruszenia przepisu ust. 1 właściwy organ nie wydaje decyzji o zmianie pozwolenia na budowę, lecz uchyla decyzję o pozwoleniu na budowę. 2. Procedura przewidziana w art. 50-51 Prawa budowlanego z 1994 r. nie przewiduje legalizacji samowoli budowlanej, w razie

Podstawą ustalenia opłaty eksploatacyjnej z tytułu wydobycia rudy miedzi jest wartość przetworzonego z tej rudy koncentratu miedziowego.

Ustawowe wyłączenie spod obowiązku uzyskiwania pozwoleń na budowę ogrodzeń, które nie przylegają do dróg, ulic, placów i innych miejsc publicznych, oznacza jedynie, że do tych ogrodzeń nie może być stosowany art. 48 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./.

Ograniczenie stosowania art. 48 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /t.j. Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./ wynikające z art. 103 ust. 2 tego Prawa, dotyczy także części obiektów. Można zatem przyjmować, że przepis art. 35 ust. 5 Prawa budowlanego mówiąc o obiekcie budowlanym w stosunku do którego orzeczono nakaz rozbiórki odnosi się także do części takiego obiektu, do której wydano nakaz

Przepis art. 338 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ nie jest niezgodny z przepisem art. 78 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, gwarantującym każdemu prawo do zaskarżenia orzeczeń i decyzji wydanych w pierwszej instancji.