Brak jest przesłanek do uznania za rozpoczęcie budowy wykonania przez właściciela nieruchomości określonych prac geodezyjnych lub wykonywanie niwelacji terenu itp. jeżeli nie jest to wyraźnie połączone z przystąpieniem do realizacji działalności budowlanej, objętej reglamentacją organów państwowych.

Art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ musi być interpretowany ściśle, bowiem zwolnienie podatkowe stanowi odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania. Skoro stanowi on, że zwolnienie obejmuje nieruchomości zajęte na potrzeby organów i administracji samorządu terytorialnego, to nie można uznać za uzasadniony

Umorzenie przez spółkę akcyjną własnych akcji wcześniej przez nią wykupionych, bez jednoczesnego obniżenia kapitału akcyjnego /buy-back/, nie powoduje powstania obowiązku podatkowego z tytułu dochodu z udziału w zyskach osób prawnych, o którym mowa w art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ i art. 25 ust. 4 ustawy z dnia

Wotum nieufności rady pedagogicznej wobec dyrektora szkoły nie uzasadnia odwołania go ze stanowiska w trybie natychmiastowym w trakcie roku szkolnego.

Formułując zgodnie z art. 42 ust. 1 pkt 3 i 5 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /Dz.U. nr 89 poz. 415 ze zm./ warunki zabudowy i wymagania dotyczące ochrony interesów osób trzecich, organ wydający decyzję, jeśli plan miejscowy nie zawiera zakazów czy nakazów w zakresie budowy obiektów przy granicy, powinien postanowić, że budowa obiektu może być zrealizowana na zasadach

1. Wykonywanie robót budowlanych przed uzyskaniem pozwolenia na budowę albo też prowadzenie ich na podstawie nieprawomocnej decyzji administracyjnej stanowi niewątpliwie samowolę budowlaną. 2. Konsekwencja rozpoczęcia robót budowlanych bez uprzedniego uzyskania ostatecznej decyzji o pozwoleniu na budowę jest zastosowanie sankcji z art. 48 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89

Po rozpoczęciu kontroli podatkowej przez organy skarbowe, podatnik nie ma możliwości dokonywania jakichkolwiek korekt w kontrolowanych deklaracjach podatkowych.

Sąd Najwyższy w sprawie Wiesława K., po rozpoznaniu, przekazanych na podstawie art. 441 § 1 k.p.k. przez Sąd Apelacyjny w W., postanowieniem z dnia 13 marca 2001 r., zagadnień prawnych wymagających zasadniczej wykładni ustawy:

Użyte w przepisie art. 37l ust. 1 - zdanie ostatnie - ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /Dz.U. 1997 nr 25 poz. 128 ze zm./ sformułowanie "okres uprawniający do świadczenia przedemerytalnego" nie ma takiego ustawowego desygnatu, pozwalającego na sformułowanie definicji tego okresu i określenie jego znaczenia przy ustaleniu przesłanek warunkujących nabycie

W wypadku gdy sąd rejonowy jest uprawniony do rozpoznawania środków odwoławczych (art. 24 § 2 k.p.k.) działa on jako „sąd odwoławczy”, czego konsekwencją jest to, że skład tego sądu, orzekającego na posiedzeniu nie może być określony przez art. 30 § 1 k.p.k., lecz przez art. 30 § 2 k.p.k. Będzie to więc skład trzech sędziów (jeśli ustawa nie stanowi inaczej).

Zakaz wykonywania określonego zawodu -art. 39 pkt 2 k.k., art. 41 § 1 k.k. dotyczy wszystkich czynności zawodowych, a więc nie może on być w jakikolwiek sposób ograniczony.

Przez akta sprawy administracyjnej należy rozumieć pełną dokumentację, stanowiącą dowód przeprowadzony przez organy administracji i strony czynności prawnych oraz dowody pozwalające skonfrontować twierdzenia i zarzuty skarżących.

Skargą złożoną z uchybieniem terminu z art. 35 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./, jako spóźnioną z mocy art. 27 ust. 2 ustawy o NSA podlega odrzuceniu.

Orzeczenie sądu dyscyplinarnego uznające prokuratora za winnego przewinienia służbowego polegającego na oczywistej i rażącej obrazie przepisów prawa (art. 66 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze, jednolity tekst: Dz.U. z 1994 r. Nr 19, poz. 70 ze zm.) powinno zawierać wyraźne określenie naruszonego przepisu.

1. Naczelny Sąd Administracyjny nie jest właściwy do rozpoznawania skarg na bezczynność w zakresie skargi powszechnej wznoszonej w trybie Działu Kpa. 2. Na sposób rozpoznania skargi powszechnej, czynności podjęte w wyniku rozpoznania skargi powszechnej, skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego nie przysługuje. 3. Naczelny Sąd Administracyjny nie jest właściwy do kontroli działania organów administracji