Przepisy art. 230 i art. 324 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ mają zastosowanie do decyzji inspektora kontroli skarbowej, wydanej na podstawie art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej /Dz.U. 1999 nr 54 poz. 572/.

Żaden przepis prawa nie zabrania funkcjonariuszowi służby więziennej cofnięcia wniosku o zwolnienie ze służby aż do czasu zakończenia postępowania administracyjnego. Obojętne są przy tym przyczyny, z powodu których strona cofa swój wniosek. Z tego względu zbędne jest ustosunkowywanie się do ujawnionej kontrowersji pomiędzy stronami w kwestii, czy zgłoszenie przez skarżącego wystąpienia ze służby było

1. Koszty postępowania rozgraniczającego nie mają charakteru kosztów, które w rozumieniu art. 261 par. 1 Kpa powinny być uiszczone przez stronę z góry pod rygorem zwrotu wniosku na podstawie art. 261 par. 2 Kpa. 2. Dopuszczalność żądania przez organ administracji publicznej złożenia przez stronę zaliczki na poczet kosztów postępowania /art. 262 par. 2 Kpa/ nie stwarza prawa do zwrotu wniosku o rozgraniczenie

Stypendium jako świadczenie okresowe, osobiste i celowe jest ze swej istoty trwałym ciężarem, o jakim mowa w art. 26 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 2000 nr 14 poz. 176/.

1. Nie mogą w obrocie prawnym istnieć równolegle dwie decyzje podatkowe dotyczące tej samej materii, czyli decyzja o zabezpieczeniu i wymiarowa. Decyzja o zabezpieczeniu wygasa z mocy samego prawa, a przyczyną jej wygaśnięcia jest wydanie i doręczenie bądź to decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego, bądź też określającej wysokość zaległości podatkowej. Skoro więc w momencie wydawania

1. Rezygnacja z prowadzenia postępowania dowodowego mającego stwierdzić istnienie i trwałość więzów łączących skarżącego z Polską na skutek założenia rodziny nie może być zastąpiona przez werbalne przytoczenie przepisów Konstytucji mówiących o ochronie małżeństwa i rodziny, dopuszczalności ustanowienia w prawie wewnętrznym, ustawami zwykłymi niższego poziomu ochrony dla cudzoziemców, niż poziom przewidziany

Uchwała rady gminy podjęta na podstawie upoważnienia ustawowego jest aktem prawnym powszechnie obowiązującym na obszarze gminy /art. 40 ust. 1 i art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym - Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74 ze zm./, powinna zatem odpowiadać wymogom, jakie stawiane są przepisom powszechnie obowiązującym i nie może pozostawać w sprzeczności z aktem prawnym wyższego rzędu

Z punktu widzenia wymagań stwarzanych przez ustawę z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego /Dz.U. 1997 nr 142 poz. 950 ze zm./ fakt udziału w walkach z podziemiem poakowskim /nawet nie w pełni dobrowolny i mający miejsce w ramach służby wojskowej/ powoduje utratę uprawnień kombatanckich uzyskanych z tytułu utrwalania

Nie jest uchodźcą ten, u którego jedynym powodem dezercji lub uchylania się od poboru jest niechęć do służby wojskowej lub obawa przed walką. Może on być jednak uchodźcą, jeśli dezercja lub uchylanie się od służby jest połączone z innymi poważniejszymi motywami, dla których opuścił on swój kraj lub przebywa poza jego granicami lub jeśli posiada powody w rozumieniu definicji, dla których obawia się

Od decyzji pozostawiającej odwołanie bez rozpatrzenia /art. 169 par. 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa - Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ podatnikowi nie przysługuje odwołanie, lecz skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego /art. 16 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 34 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym - Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.

1. Ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 5 ostatnio cytowanej ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, korzystała odprzedaż towarów używanych przez co najmniej pół roku, realizowana przez użytkownika, o ile w stosunku do tych towarów nie przysługiwało sprzedającemu prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony. 2. Okres używania

Nieustalenie przez organy podatkowe, czy umowa dzierżawy bądź czynności z niej wynikające, mieszczą się w pojęciu usług wymienionych w art. 4 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, stanowią przesłankę naruszenia zasad postępowania podatkowego i skutkują uchyleniem decyzji organu podatkowego.

1. Pominięcie nauczyciela w przydziale zajęć z powodu „niedoboru etatów” powstałego w rezultacie wadliwej polityki dyrektora szkoły w zakresie zatrudnienia, bez związku z procesem dydaktyczno-wychowawczym, nie stanowi zmiany planu nauczania w rozumieniu art. 20 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela (jednolity tekst: Dz.U. z 1997 r. Nr 56, poz. 357 ze zm.). 2. W doborze nauczyciela do

Przed wszczęciem postępowania z urzędu organ bada swoją właściwość, nie podejmując czynności w razie wyniku negatywnego. Przy wszczęciu na żądanie stron, w razie wyniku negatywnego, przekazuje podanie do organu właściwego w sprawie /art. 65 par. 1 Kodeksu postępowania administracyjnego/. W sytuacji, gdy w wyniku wadliwej oceny swojej działalności organ wszczął postępowanie, to jest obowiązany wówczas

W świetle unormowania art. 66 pkt 1 w zw. z art. 61 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ obowiązek usunięcia stwierdzonych nieprawidłowości w zakresie stanu technicznego budynku może być nałożony na jego właściciela, a zagadnienie, kto ponosi winę za zaistniały stan rzeczy jest w tym postępowaniu obojętne.

1. Określenie wysokości podatku od towarów i usług od czynności, od której uprzednio ostateczną decyzją wymierzono opłatę skarbową, nie narusza. zakazu orzekania w sprawie poprzednio już rozstrzygniętej. 2. Do dnia 31 grudnia 1999 r. do półrocznego okresu używania towaru, od którego art. 7 ust. 1 pkt 5 w związku z art. 4 pkt 7 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku

Decyzje o przywróceniu poprzedniego sposobu użytkowania obiektu budowlanego wydaje się na podstawie art. 51 ust. 1 pkt 1 lub art. 51 ust. 2 w związku z art. 71 ust. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./, zatem w takiej sytuacji ustawodawca mógł uznać, iż nie było potrzeby wymieniania w art. 83 ust. 1 przepisu art. 71 ust. 3.