Zarząd gminy nie może wydać decyzji administracyjnej w sprawie opłat adiacenckich, jeżeli na podstawie art. 146 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /Dz.U. nr 115 poz. 741 ze zm./ nie została podjęta uchwała rady gminy w przedmiocie wysokości stawki procentowej opłaty adiacenckiej.
W okresie pomiędzy 1 maja 1977 r. a 1 stycznia 1990 r. nie było przeszkód prawnych w dochodzeniu przed sądami powszechnymi świadczeń cywilnoprawnych z tytułu wypadków w zatrudnieniu zaistniałych przed dniem 1 stycznia 1968 r.
Doręczenie organowi nadzoru uchwały przez podmiot do tego nie zobowiązany, nie spełnia ustawowych wymogów.
Przez przepisy szczególne, o jakich mowa w art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ należy rozumieć przepisy inne niż prawo budowlane, z których wynikają obowiązki zapewnienia, by w przygotowywanej inwestycji znalazły odpowiedni wyraz szczególne wymagania związane z potrzebą ochrony niektórych terenów lub obiektów budowlanych albo wynikające z potrzeby
Ocena dopuszczalności ugody sądowej według kryterium słusznego interesu pracownika (art. 469 KPC) powinna być dokonana przez porównanie treści ugody (ustalonej według kryteriów wskazanych w art. 65 KC) z przysługującymi pracownikowi roszczeniami wynikającymi z przytoczonych przez niego okoliczności faktycznych.
Obowiązkiem lekarza jest świadczenie pracy w godzinach wyznaczonych treścią umowy o pracę, a nie do czasu przyjęcia ostatniego pacjenta zapisanego na wizytę określonego dnia.
Sposób skorzystania przez pracodawcę z upoważnienia do wydania zakładowego aktu normatywnego nie podlega ocenie w świetle art. 8 KP. Konstrukcja nadużycia prawa z art. 8 KP odnosi się do prawa podmiotowego o charakterze cywilnym, a nie do prawa przewidzianego przez prawo administracyjne lub konstytucyjne.
Regulamin podziału akcji, o którym stanowi art. 46 ust. 4 ustawy z dnia 30 kwietnia 1993 r. o narodowych funduszach inwestycyjnych i ich prywatyzacji (Dz.U. Nr 44, poz. 202 ze zm.), może uwzględniać przy konstruowaniu kryteriów podziału akcji takie okoliczności różnicujące sytuacje uprawnionych pracowników, które są do pogodzenia z celem tej ustawy, zakładającej równy udział pracowników w podziale
Powołane w kasacji liczne przepisy prawa, których naruszenia w żadnej mierze się nie uzasadnia, stanowią pozorne wskazanie podstawy kasacyjnej.
Spór, w którym związek zawodowy domaga się, by uznano go za stronę układu zbiorowego pracy, nie jest sporem z zakresu prawa pracy w rozumieniu art. 476 § 1 KPC i nie należy do drogi sądowej.
Nieudzielenie przez zakładową organizację związkową informacji o pracownikach korzystających z jej obrony (art. 30 ust. 21 zdanie pierwsze ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych, jednolity tekst: Dz.U. z 2001 r. Nr 79, poz. 854), zwalnia pracodawcę z obowiązku współdziałania z tą organizacją, także w zakresie uzyskania zgody zarządu zakładowej organizacji związkowej na rozwiązanie stosunku
Zgodnie z zasadami prawidłowo prowadzonego postępowania administracyjnego /także prowadzonego na podstawie przepisów ordynacji podatkowej/, decyzja powinna wskazywać ustalony przez organ administracyjny stan faktyczny, określać przesłanki zastosowania tej a nie innej kwalifikacji prawnej i ustalać jakie okoliczności stanu faktycznego odpowiadają którym z fragmentów normy prawnej zastosowanej w sprawie
Ochotnicza Rezerwa Milicji Obywatelskiej było organizacją, której cele i charakter określała początkowo uchwała Rady Ministrów z dnia 21 lutego 1946 r., a następnie ustawa z dnia 13 czerwca 1967 r. o Ochotniczej Rezerwie Milicji Obywatelskiej /Dz.U. nr 23 poz. 108/. Była to organizacja społeczna zrzeszająca pełnoletnich obywateli /art. 3 ust. 1/ gotowych czynnie i w sposób zorganizowany uczestniczyć
Ogólne powołanie się pracownika na jego sytuację rodzinną, sprowadzające się do wskazania, że ma na utrzymaniu dzieci, nie wystarcza do uznania, że pracodawca rozwiązał stosunek pracy sprzecznie z zasadami współżycia społecznego (art. 8 KP).
Zgodnie z treścią art. 5 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 17 lipca 1997 r. o szczególnych zasadach remontów i odbudowy obiektów budowlanych zniszczonych lub uszkodzonych wskutek powodzi /Dz.U. nr 80 poz. 492/ nie wymaga uzyskania pozwolenia na budowę odbudowa innych obiektów budowlanych wymienionych w art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./, zniszczonych
Przekazane podatnikowi oprocentowanie nadpłaty, które następnie zostało odzyskane przez organ podatkowy wskutek potrącenia z nadpłaty przysługującej podatnikowi traci charakter oprocentowania. Zwrot tej kwoty nie oznacza zwrotu oprocentowania, lecz zwrot nadpłaty podlegającej oprocentowaniu /art. 29 ust. 3 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych - Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze
O publicznym charakterze drogi nie decyduje oznaczenie danego gruntu w ewidencji gruntów jako drogi, lecz jej prawne zaliczenie do jednej z kategorii dróg publicznych, określonych w art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych /Dz.U. nr 14 poz. 60 ze zm./.
W wypadku, gdy zamierzona inwestycja objęta obowiązkiem zgłoszenia łączy się z możliwością spowodowania negatywnych następstw, o których mowa w art. 30 ust. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo Budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./, organ - zamiast z instytucji sprzeciwu winien skorzystać z rozstrzygnięcia w drodze decyzji nakładającej obowiązek uzyskania pozwolenia na wykonanie obiektu lub robót
Na gruncie art. 459 § 3 kpk przyjąć należy, że osobą, której postanowienie bezpośrednio dotyczy, jest tylko taka osoba, nie będąca stroną, do której odnosi się wprost ta decyzja procesowa.
1. Zgodnie z nowym, wyraźnym rozwiązaniem, przyjętym przez k.p.k. z 1997 r., do treści zarządzeń należy odpowiednio stosować przepisy o treści postanowień (art. 94 § 2), te zaś wymagają, by decyzja procesowa zawierała nie tylko oznaczenie organu, który ją wydał (w tym wypadku prezesa sądu, przewodniczącego wydziału, upoważnionego sędziego), ale także i osoby wydającej, a więc jej imienia i nazwiska
Nieodpłatnym świadczeniem w rozumieniu art. 17 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ jest przedmiot zobowiązania, w którym korzyść majątkową ma otrzymać jedna strona.
Art. 262 par. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ mimo iż nie stanowi typowej normy prawa karnego, to jednakże jego prawidłowe stosowanie musi nawiązywać także do podstawowych zasad prawa karnego, czy też karno-skarbowego, takich jak np. zasada adekwatności kary, tak aby jej nałożenie a przede wszystkim jej wymiar mógł być uznany, w świetle całokształtu