Wprowadzanie przez jednostki organizacyjne do powietrza substancji zanieczyszczających powietrze, nie objętych decyzją o dopuszczalnej emisji w żadnym przypadku nie może oznaczać, iż działalność taka, naruszająca normy art. 25, art. 27 i art. 30 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska /Dz.U. 1994 nr 49 poz. 196 ze zm./, może być uznana za prawnie dozwoloną, a co za tym

Obowiązek likwidacji, unieszkodliwienia lub gromadzenia odpadów w miejscach wyznaczonych na ten cel w planach zagospodarowania przestrzennego, wynikający z art. 54 ust. 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska /Dz.U. 1994 nr 49 poz. 196 ze zm./, odnosi się nie tylko do odpadów, które ze względu na swą właściwość są w ogóle nieprzydatne gospodarczo, lecz także do substancji

Na postanowienie sądu drugiej instancji oddalające zażalenie na zarządzenie o zwrocie wniosku o wpis do rejestru zastawów, kasacja nie przysługuje.

1. Określenie więc użyte w art. 275 par. 4 pkt 5 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. Kodeks celny /Dz.U. nr 23 poz. 117 ze zm./ - "poza siedzibą urzędu celnego" wykracza poza rozumienie tego przepisu jako adresu urzędu celnego mieszczącego się w Warszawie. Jeżeli więc miejsce wyznaczone lub uznane mieści się na terenie siedziby urzędu celnego określonej w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 31 grudnia

1. Zastosowanie klauzuli generalnej (art. 5 k.c.) nie może rozstrzygać o wyniku wykładni normy prawa materialnego określającej treść prawa podmiotowego. 2. Posłużenie się zarzutem nadużycia prawa przewidzianego w art. 5 k.c. wymaga uprzedniego przesądzenia o treści prawa podmiotowego, z którego określony podmiot czyni użytek podlegający dopiero ocenie na podstawie art. 5 k.c.

Prawo celne, będąc dziedziną objętą obowiązkiem harmonizacji z prawem wspólnotowym wymaga przy wykładni - metod i kryteriów, przy użyciu których rezultaty dokonanej wykładni nie będą sprzeczne z acquis communautaire /dorobek wspólnotowy/ i które będą zbliżały instytucje polskiego prawa celnego do prawa europejskiego.

1. Dla organów administracji rozpoznającej wniosek o wydanie pozwolenia na budowę postanowienie sądu powszechnego wydane w trybie art. 199 Kc jest wystarczającym dokumentem dającym podstawę do uznania, iż spełniony został wymóg zgody współwłaścicieli na przebudowę strychu, a więc czynność przekraczającą zwykły zarząd nieruchomością. 2. Organy administracji nie są upoważnione do kontrolowania prawidłowości

Suma zaliczek w rozumieniu art. 44 ust. 3 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ stanowi więc sumę podatków należnych za poszczególne miesiące, obliczonych według zasad wynikających z artykułów 26, 26a i 27 tej ustawy. Okoliczność, że podatnik w okresie od stycznia do października dokonał nadpłaty zaliczek na podatek dochodowy nie

Droga nie zaliczona do żadnej z kategorii dróg publicznych w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych /Dz.U. nr 14 poz. 60 ze zm./, stanowi "inne miejsce publiczne", o którym mowa w art. 30 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./. W tej sytuacji budowa ogrodzenia zlokalizowanego od strony "innego miejsca publicznego

Rada Miejska nie dokonała zatwierdzenia, czyli nie nadała mocy prawnej omawianych czynności Zarządu, lecz jedynie dokonała pozytywnej oceny /z punktu widzenia uchwalonego trybu postępowania o udzielenie dotacji/ i zaakceptowała te czynności w ramach przysługujących jej kompetencji kontrolnych wobec Zarządu Miasta. Użycie w tym wypadku sformułowania o zatwierdzeniu nie może być uznane za istotne naruszenie

Niepowiadomienie pokrzywdzonego, jako żalącego się, o terminie posiedzenia sądu, na którym zażalenie ma być rozpoznane, stanowi rażące naruszenie prawa procesowego, ale nie może być uznane za podstawę stwierdzenia nieważności wydanego na tym posiedzeniu orzeczenia sądu jako przyczyna określona w art. 101 § 1 pkt 8 k.p.k.

Finansowanie zadań w zakresie gromadzenia i prowadzenia państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego dotyczącym zasobów powiatowych powinno się odbywać z dwóch niezależnych od siebie źródeł, tj. z budżetu i ewentualnie z Funduszu Gospodarki Zasobem Geodezyjno-Kartograficznym. Powyższe stanowisko znajduje oparcie w rozdzielności środków budżetowych od środków Funduszu.

Fakt toczącego się postępowania układowego z wierzycielami kopalni nie zwalnia tej kopalni z obowiązku troski o ochronę naturalnego środowiska człowieka i nie uzasadnia uchylenia zaskarżonych decyzji z uwagi na trudną sytuację finansową przedsiębiorstwa.

Strop jest tą częścią konstrukcyjną budynku, która stanowi własność właścicieli poszczególnych lokali w równych niewydzielonych częściach. Zatem jego przebicie wymaga zgody wszystkich współwłaścicieli budynku. Posiadanie takiej zgody jest warunkiem przyjęcia, że skarżący legitymuje się prawem do dysponowania nieruchomością na cele budowlane. Brak spełnienia tego wymogu nie pozwala na udzielenie pozwolenia

1. Izba Skarbowa w ramach sprawowanego przez siebie nadzoru nad egzekucją administracyjną nie jest właściwym organem do ustalenia /decyzją lub postanowieniem/ zaistnienia szkody, o której mowa w art. 418 Kc. Do orzekania w tej sprawie właściwy jest sąd powszechny. 2. Organ podatkowy, który udziela skarżącemu odpowiedzi oraz informuje go o swojej niewłaściwości, nie pozostaje bezczynny.