Zawinione (z winy umyślnej lub rażącego niedbalstwa) niewykonanie przez pracownika zgodnego z prawem polecenia poddania się kontrolnym badaniom lekarskim, jako naruszające obowiązek wykonania polecenia dotyczącego pracy (art. 100 i art. 211 pkt 5 KP), może stanowić podstawę niezwłocznego rozwiązania umowy o pracę na podstawie art. 52 § 1 pkt 1 KP.

W ustawie Ordynacja podatkowa /jak i we wcześniejszej ustawie o zobowiązaniach podatkowych/ nie ma przepisu, który stanowiłby podstawę do żądania od organu podatkowego odsetek za opóźniony zwrot nienależnie zapłaconej przez podatnika kwoty odsetek za zwłokę w zapłacie podatku. W sprawach podatkowych nie stosuje się bowiem przepisów kodeksu cywilnego, który przewiduje taką możliwość w odniesieniu do

Naruszenie art. 30 § 4 KP ma miejsce wówczas, gdy pracodawca nie wskazuje w ogóle przyczyny wypowiedzenia, bądź gdy wskazana przez niego przyczyna jest niedostatecznie konkretna, a przez to niezrozumiała dla pracownika.

Sąd administracyjny nie orzeka w oparciu o zasady słuszności czy współżycia społecznego, o ile nie zawiera ich treść konkretnej normy prawa materialnego.

Odmowa podporządkowania się poleceniom pracodawcy dotyczącym organizacji i sposobu wykonywania umówionego rodzaju pracy stanowi uzasadnioną przyczynę wypowiedzenia pracownikowi umowy o pracę.

1. W art. 48 ust. 4 pkt 4 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska /Dz.U. 1994 nr 49 poz. 196 ze zm./ ustawodawca traktuje równorzędnie legitymację do dysponowania danym terenem wynikającą z prawa własności i z użytkowania wieczystego. Ratio legis tego przepisu jest takie, że nie wymaga on zezwolenia na wycięcie drzew, których wiek nie przekracza 30 lat usuwanych z terenu

Zachowanie pracownika stanowiące reakcję na naruszenie przez praco-dawcę sposobu wprowadzenia nowych norm pracy (art. 83 § 4 KP), które ze względu na stopień winy nie może być ocenione jako ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych, nie stanowi przyczyny uzasadniającej rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia w trybie art. 52 § 1 pkt 1 KP.

1. Przeprowadzenie rozprawy apelacyjnej, poprzedzającej bezpośrednio wydanie wyroku, w innym (wcześniejszym) terminie niż oznaczony w zawiadomieniu skierowanym do stron (pełnomocników), pozbawia strony możności obrony swych praw i powoduje nieważność postępowania (art. 379 pkt 5 k.p.c.). 2. Nieważność postępowania Sąd Najwyższy bierze pod rozwagę z urzędu, a więc niezależnie od tego, czy skarżący postawił

Względy natury technicznej, utrudniające rozpoczęcie rozprawy i prowadzenie postępowania, nie uzasadniają przekazania sprawy w trybie art. 37 k.p.k. innemu sądowi równorzędnemu.

Określenie należności świadka, biegłego lub tłumacza, wyłożonych przez Skarb Państwa tymczasowo (art. 619 § 1 k.p.k.) wtedy gdy wydatki te są związane z wykonanymi na podstawie art. 329 § 1 k.p.k. „czynnościami sądowymi w postępowaniu przygotowawczym”, należy do właściwości sądu (lub jego prezesa).

1. Jeżeli obiekt budowlany odpowiada wymogom techniczno-budowlanym i normom, to brak jest podstaw do zarzutu, iż narusza on uzasadnione interesy osób trzecich. 2. Stosownie do art. 43 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawa budowlanego /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./ oraz art. 61 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane - Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ właściciel lub zarządca obiektu budowlanego

Roboty budowlane przy budowie placów postojowych można rozpocząć jedynie na podstawie ostatecznej decyzji o pozwoleniu na budowę.

To, że pozwoleniem na budowę budynku letniskowego dysponował poprzedni jego właściciel nie zwalnia nowego właściciela od obowiązku uzyskania pozwolenia na budowę przy przeniesieniu tego budynku w inne miejsce.

1. O dysponowaniu nieruchomością na cele budowlane można mówić tylko wtedy gdy nieruchomość ma odpowiedni dostęp do sieci dróg publicznych, przy czym nie chodzi tu o dostęp faktyczny ale prawnie usankcjonowany. 2. Nieuciążliwości dla otoczenia nie można utożsamiać z pojęciem inwestycji mogących pogorszyć stan środowiska. Inwestycja nie pogarszająca środowiska może być uciążliwe dla otoczenia.

1. Zgodnie z art. 29 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ pozwolenia na budowę nie wymaga wykonanie robót budowlanych polegających na instalowaniu i remoncie tablic i urządzeń reklamowych, z wyjątkiem reklam świetlnych i podświetlanych usytuowanych poza obszarem zabudowanym w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym. 2. Zainstalowanie reklam na budynku

Przy ustalaniu wysokości odprawy pieniężnej przewidzianej w art. 8 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. z 1990 r. Nr 4, poz. 19 ze zm.) podstawę jej wyliczenia stanowi miesięczne średnie wynagrodzenie z okresu poprzedzającego nabycie prawa do tej odprawy ustalone

Umowa zawarta między udziałowcami spółki utworzonej w wyniku przejęcia części zakładu pracy jednego z nich a związkami zawodowymi reprezentującymi pracowników przejmowanych przez nowego pracodawcę (art. 231 KP), gwarantująca tym pracownikom warunki wynagrodzenia za pracę i innych świadczeń związanych z pracą wynikające z układu zbiorowego pracy obowiązującego u dotychczasowego pracodawcy, nie powoduje

Zarządzenie dyrektora publicznego zakładu opieki zdrowotnej uprawnionego do stwierdzenia nieważności postępowania konkursowego na stanowisko ordynatora oddziału szpitalnego, wydane sprzecznie z przepisami art. 3a ust. 1-3 rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 5 marca 1992 r. w sprawie rodzaju stanowisk w publicznych zakładach opieki zdrowotnej, których obsadzenie następuje w drodze

Powstrzymywanie się pracownika od wykonywania pracy w warunkach nie odpowiadających przepisom BHP nie stanowi naruszenia obowiązku świadczenia pracy, tylko wtedy gdy pracownik zawiadomił o tym niezwłocznie przełożonego (art. 210 § 1 KP).

Uznanie zbędności nieruchomości na cel określony w decyzji o wywłaszczeniu /art. 137 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /Dz.U. nr 115 poz. 741 ze zm./ jest przesłanką, którą organ obowiązany jest ustalić celem wydania decyzji w przedmiocie jej zwrotu. Brak jest natomiast podstaw prawnych do odrębnego ustalania istnienia bądź nieistnienia tej przesłanki w drodze decyzji