Stwierdzenie przez organ odwoławczy, iż wnoszący odwołanie nie jest stroną w rozumieniu art. 28 Kpa następuje w drodze decyzji o umorzeniu postępowania odwoławczego na podstawie art. 138 par. 1 pkt 3 Kpa.

Fakt otrzymania od zakładu ubezpieczeniowego odszkodowania za skradzione podatnikowi towary nie pozbawia go możliwości odliczenia od podatku należnego podatku naliczonego przy zakupie tych towarów /art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym - Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./.

Jeśli wyrób - według organów podatkowych - w momencie sprzedaży był atestowanym wyrobem rękodzielniczym, to nie można mu było odmówić tego przymiotu, z uwagi na niewielki nakład pracy jego producenta /wytwórcy/, dla celów zastosowania wobec niego postanowień par. 18 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 1995 r. w sprawie wykonania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku

Przepis art. 28 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej /Dz.U. nr 100 poz. 442 ze zm./ odnosi się do wszelkich zobowiązań podatkowych /z wyjątkiem określonym w art. 29 ust. 2 odnośnie zobowiązań ustalanych przez organy gminy/, czyli nie różnicuje ich rodzaju ani sposobu powstawania. Równocześnie, skoro w przepisie tym wyraźnie stwierdzono, iż "wynik" ten wywiera taki sam skutek, jak

1. Podatek od towarów i usług ma charakter sformalizowany, co oznacza między innymi, że dowodzenie przewidzianych w nim stanów podatkowych i prawnie skuteczne rozliczenie tego podatku możliwe jest jedynie przy pomocy dowodów w prawie przewidzianych. 2. Podstawą uznania sprzedaży za eksport jest wyłącznie dokument SAD, który jest dokumentem potwierdzającym wywóz towaru poza granicę RP, zaś jego otrzymanie

Strona wnosząc o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania powinna wskazać na te okoliczności, które uprawdopodobniłyby brak jej winy przy uchybieniu terminu, czyli powinna ona uwiarygodnić stosowną argumentacją swoją staranność oraz fakt, że przeszkoda do złożenia odwołania była od niej niezależna i istniała przez cały czas, aż do wniesienia wniosku o przywrócenie terminu. Uprawdopodobnienie braku

Wymierzenie kary upomnienia uzasadnione jest nawet w przypadku niewielkiego stopnia winy (art. 108 § 1 KP).

Ilekroć chodzi o ocenę surowości kary w aspekcie tzw. ogólnych i szczególnych dyrektyw sądowego wymiaru kary, w tym przy uwzględnieniu przepisów pozwalających na zasadach fakultatywnych łagodzić (obostrzać) karę (a także odstępować od jej wymierzenia lub stosować dobrodziejstwo warunkowego zawieszenia kary) - nie można mówić o rażącym naruszeniu prawa w wypadku wyrażenia przez sądy zapatrywań odmiennych

1. Ustanawianie kolejnego adwokata z urzędu w celu wykonania jednej z czynności, o których mowa w art. 84 § 3 k.p.k., w sytuacji, gdy poprzedni adwokat po przeanalizowaniu akt sprawy nie znalazł podstaw do sporządzenia i podpisania kasacji lub wniosku o wznowienie postępowania, możliwe jest jedynie w sytuacji, gdy stwierdzone zostaną zaniedbania dotychczas wyznaczonego adwokata w zakresie wykonywania

Naruszenie art. 65 § 1 KC w związku z art. 300 KP może mieć miejsce tylko wtedy, gdy w świetle ustalonego stanu faktycznego sprawy istnieją wątpliwości co do przedmiotu i treści złożonego przez stronę oświadczenia woli.

Przepisy art. 9 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 6 marca 1981 r. o Państwowej Inspekcji Pracy /Dz.U. 1985 nr 54 poz. 276 ze zm./ nie dają podstaw do wydania nakazu przeprowadzenia postępowania powypadkowego.

W niniejszej sprawie organ administracji niewłaściwie zastosował art. 162 Kpa. Zaskarżona decyzja wydana, więc została bez podstawy prawnej i jest dotknięta wadą nieważności. Nie znajduje uzasadnienia w obowiązujących przepisach prawa wyrażony przez organ administracji, pogląd, iż decyzja o nakazaniu rozbiórki budynku stała się bezprzedmiotowa, gdyż inwestor wykonał nałożone na niego obowiązki wydane

Do wniesienia skargi na uchwałę rady gminy o wyborze przewodniczącego rady, nie legitymuje powołanie się na naruszenie interesu prawnego, polegającego na zagrożeniu dla demokracji lokalnej.

Prawo do skorzystania z nadzwyczajnego środka zaskarżenia w odniesieniu do każdego rodzaju orzeczenia nie stanowi zasady konstytucyjnej, a zatem może być ono dowolnie limitowane przez ustawodawstwo zwykłe. Od dnia 1 września 1998 r., to jest od daty wejścia w życie nowego kodeksu postępowania karnego, uprawnienie do wniesienia kasacji od prawomocnego postanowienia kończącego postępowanie sądowe mają

Uznanie, że wynajem i dzierżawa obiektów stanowiły działalność gospodarczą Gminy, a nie czerpanie pożytków z prawa własności tych rzeczy w rozumieniu art. 53 par. 2 Kc jest wątpliwe i nie znajduje potwierdzenia w ustalonych faktach ani nie zostało przekonywająco uzasadnione. Sam fakt ujęcia najmu i dzierżawy w klasyfikacji GUS nie przesądza o uznaniu tych czynności za działalność gospodarczą.

Nie wymienienie w rejestrze działalności gospodarczej wszystkich miejsc, w których dany podmiot prowadzi działalność, nie wyklucza możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów prowadzenia działalności w miejscach nie wymienionych w rejestrze, jeżeli podatnik wykaże innymi dowodami, że faktycznie działalność taka była w tych miejscach prowadzona

Przepis art. 211 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /Dz.U. nr 115 poz. 741/ powtarza zasadę wprowadzoną w nie obowiązującym już, uchylonym art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 79 poz. 464 ze zm./. W wydanych na tle przepisu art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 29 września 1990 r. orzeczeniach