1. W odniesieniu do art. 20 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ należy przypomnieć, że ma on zastosowanie tylko w stosunku do podatników prowadzących w okresie rozliczeniowym podatku od towarów i usług równocześnie sprzedaż opodatkowaną i nieopodatkowaną. 2. Przepis art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r.

O wartości celnej towaru decydują rzeczywiście poniesione koszty jednostkowego transportu tego, a nie innego towaru, przez określonego przewoźnika i w określonym czasie. Do kosztów transportu towarów, o których mowa zalicza się wszelkie koszty poniesione przez importera związane z przemieszczeniem towaru do granicy państwa lub portu polskiego. Do kosztów transportu wchodzą więc nie tylko koszty związane

1. Skoro umowa sprzedaży zawarta została przez podatnika, o którym mowa w art. 5 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ była czynnością objętą obowiązkiem podatkowym w tym podatku, a okoliczności jej wykonania powodowały powstanie obowiązku podatkowego wobec osoby jej dokonującej, to umowa ta mieściła się w katalogu czynności

W postępowaniu apelacyjnym nie jest dopuszczalne zgłoszenie żądania skapitalizowania odsetek (art. 383 KPC). Kwoty żądanych na tym etapie postępowania sądowego skapitalizowanych odsetek nie uwzględnia się w ustaleniu wartości przedmiotu zaskarżenia w postępowaniu kasacyjnym.

Od postanowienia sądu drugiej instancji dotyczącego ujawnienia w księdze wieczystej roszczenia o przeniesienie własności nieruchomości (art. 16 ust. 1 i ust. 2 pkt 2 ustawy o księgach wieczystych i hipotece) kasacja nie przysługuje.

W razie wypełnienia weksla in blanco przez jego odbiorcę niezgodnie z otrzymanym upoważnieniem, zobowiązanie wekslowe osoby, która weksel wręczyła, nie powstaje - co osoba ta może odbiorcy weksla zarzucić bez jakichkolwiek ograniczeń.

Gmina, która ustanowiła dla siebie odrębną własność lokali w drodze jednostronnej czynności prawnej, nie może wiązać ich zbycia z oddaniem gruntu w użytkowanie wieczyste. Tak ustanowiona własność lokalu może być przez gminę zbyta tylko wraz z udziałem we współwłasności nieruchomości wspólnej.

Zgodnie z art. 129 par. 2 Kodeksu postępowania administracyjnego, odwołanie wnosi się w terminie czternastu dni od dnia doręczenia decyzji stronie. Termin określony w tym przepisie jest terminem prekluzyjnym dla strony, a zatem jego uchybienie powoduje, że czynność prawna podjęta przez stronę po jego upływie jest bezskuteczna.

Dokonana w trakcie 1995 r. aktualizacja wyceny budowli może zastać uwzględniona dopiero przy określeniu podstawy opodatkowania w następnych latach Przepisy wprowadzające te aktualizacje weszły bowiem w życie w trakcie 1995 r. W orzeczeniu K 13/93 z dnia 29 marca 1994 r. Trybunał Konstytucyjny sformułował zaś zasadę zakazu zmian podatków o rocznym okresie rozliczeniowym w trakcie roku podatkowego. Zasada

Odstępstwo od warunków określonych w pozwoleniu na budowę, stwierdzone przez organ do spraw nadzoru budowlanego nie obliguje tego organu do bezwzględnego orzekania o rozbiórce w trybie art. 48 ustawy z dnia 4 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./, uprawnia zaś organy do wydania decyzji w trybie art. 50 i art. 51 Prawa budowlanego.

Istotą administracyjnego postępowania odwoławczego jest ponowne rozpoznanie sprawy, co oznacza, że w toku instancji dochodzi do dwukrotnego jej rozstrzygania. Organ II instancji obowiązany jest przy tym uwzględniać zmiany stanu faktycznego jakie zaszły w okresie pomiędzy wydaniem decyzji I i II instancji.

1. Prawo oskarżonego i jego obrońcy do udziału w przesłuchaniu świadka anonimowego (art. 184 § 4 k.p.k.) zawiera prawo do zadawania pytań, co wynika zarówno z istoty czynności przesłuchania, jak i jest gwarantowane przepisami art. 14 ust. 3e Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych oraz art. 6 ust. 3d Europejskiej Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności w zw. z art

W ustępie 2 art. 29 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ przytoczono tylko niektóre przypadki ustalania dnia powstania nadpłaty. W pozostałych przypadkach, zgodnie z regułami języka polskiego, datą powstania nadpłaty jest dzień dokonania wpłaty nienależnej lub wyższej od należnej.

Zgodnie z par. 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 maja 1994 r. w sprawie kas rejestrujących /Dz.U. nr 69 poz. 278 ze zm./ zwalnia się z obowiązku prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku od towarów i usług przy zastosowaniu kas rejestrujących, w okresie od dnia 1 lipca 1994 r. do terminów określonych w tabeli różne grupy podatników. W punkcie 1 tabeli wymieniono podatników świadczących