Żądanie przywrócenia do pracy pracownika, z którym pracodawca rozwiązał bez wypowiedzenia umowę o pracę z powodu ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych z naruszeniem art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (Dz.U. Nr 55, poz. 234 ze zm.) jest sprzeczne ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem prawa, jeżeli zachowanie pracownika było wyjątkowo naganne.

Pracodawca nie ponosi odpowiedzialności odszkodowawczej (art. 24 § 1 KC) za skutki postępowania karnego, które zostało przeprowadzone w związku z zawiadomieniem o przestępstwie popełnionym przez pracownika, dokonanym przez pracodawcę zgodnie z art. 256 § 1 ustawy z dnia 19 kwietnia 1969 r. - Kodeks postępowania karnego (Dz.U. Nr 13, poz. 96 ze zm.).

Działania pracodawcy zmierzające do ogólnego zmniejszenia zatrudnienia nie stanowią wystarczającej podstawy do odmowy uwzględnienia żądania przywrócenia do pracy, bez oceny czy odnoszą się do stanowiska pracy zajmowanego przez pracownika (art. 45 § 2 KP).

1. Przepisy rozporządzenia z dnia 27 marca 1992 r. w sprawie składników majątkowych uznawanych za środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne, zasad i stawek ich amortyzacji oraz trybu i terminów aktualizacji wyceny środków trwałych /Dz.U. nr 30 poz. 130 ze zmian./ nie dawały żadnych podstaw do uznania za wartości niematerialne i prawne kosztów szkolenia pracowników i innych osób. 2. Dokonanie

Sentencja decyzji w sprawie wymiaru podatku od towarów i usług winna w sposób jednoznaczny określić wysokość kwestionowanego przez organ skarbowy podatku należnego lub w miarę potrzeby podatku naliczonego bądź różnicy tych podatków przypadającej podatnikowi do zwrotu. Brak jest podstaw do określenia w decyzji jedynie tzw. "przypisu" czyli przypadającej podatnikowi do zapłaty kwoty podatku stanowiącej

Wskazanie w piśmie wypowiadającym pracownikowi umowę o pracę utraty zaufania pracodawcy do pracownika wystarczająco konkretyzuje tę przyczynę w kontekście znanych pracownikowi zarzutów, postawionych mu wcześniej przez pracodawcę.

Konstrukcja kosztów uzyskania przychodów, określona w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ oparta jest na swoistej klauzuli generalnej stanowiącej, iż kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty ponoszone w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powyższej

Dyrektor oddziału terenowego Wojskowej Agencji Mieszkaniowej nie jest uprawniony do rozstrzygania w drodze decyzji administracyjnej o odmowie zawarcia umowy najmu oraz o uprawnieniach członków rodzin zmarłych żołnierzy oraz emerytów i rencistów wojskowych, którzy nie nabywają prawa do kwatery, o jakich mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej

1. Termin określony w art. 52 § 2 KP rozpoczyna bieg od zakończenia, podjętego niezwłocznie i sprawnie przeprowadzonego, wewnętrznego postępowania, sprawdzającego uzyskane przez pracodawcę wiadomości o niewłaściwym zachowaniu pracownika. 2. Inspektor nadzoru budowlanego nieprawdziwie potwierdzający wykonanie robót, narusza ciężko swoje podstawowe obowiązki pracownicze (art. 52 § 1 pkt 1 KP), bez względu

Fakt posiadania "generalnego zamówienia" nie zwalniał podatnika pragnącego skorzystać z ulgi podatkowej z obowiązku umieszczenia na każdym rachunku sprzedaży klauzuli "sprzedaż na cele zaopatrzeniowe /inwestycyjne/". Obowiązek ten wynika jednoznacznie z par. 17b ust. 3 rozporządzenia z dnia 17 kwietnia 1991 r. w sprawie stawek podatku obrotowego od osób fizycznych oraz nie będących jednostkami gospodarki

Postanowienie odmawiające zawieszenia postępowania nie nadaje się do wykonania; nie jest możliwe wstrzymanie jego wykonania ani na wniosek strony /art. 98 par. 1 Kpa/, ani z mocy prawa w trybie art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.

Nie można wymierzyć kary pieniężnej za wprowadzanie do wód lub do ziemi ścieków, które odpowiadają wymogom określonym w pozwoleniu wodnoprawnym. Jeśli więc analiza ścieków oczyszczonych odprowadzanych do rzeki nie wykazała naruszenia warunków określonych w pozwoleniu wodnoprawnym, to naliczenie kar dobowych od tej ilości ścieków nastąpiło z naruszeniem przepisów par. 1 i par. 3 rozporządzenia Rady

Jeśli podatnik naruszy obowiązki ewidencyjne z art. 27 ust. 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ w taki sposób, że wpłynie to /negatywnie/ na treść składanej deklaracji podatkowej, to podlega sankcjom z art. 27 ust. 5-8 tej ustawy. Jeśli natomiast uchyla się od szczególnego obowiązku ewidencyjnego, wynikającego z art.

Skoro według art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50/ opodatkowaniu podatkiem VAT podlega sprzedaż towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, to przepisy wymienionej ustawy nie mogły mieć zastosowania do nabycia programu komputerowego.

Grunty nabyte przed dniem 1 stycznia 1997 r. w drodze kupna na utworzenie nowego lub powiększenie istniejącego gospodarstwa podlegają zwolnieniu od podatku rolnego na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym /Dz.U. 1993 nr 94 poz. 431 ze zm./ w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 1996 r. Przepis art. 13d ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r., w brzmieniu

Przepis art. 49 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414/ nie ma zastosowania do obiektów budowlanych wzniesionych pod rządem starego prawa budowlanego tj. ustawy z dnia 24 października 1974 r., a jedynie do obiektów wzniesionych po 1 stycznia 1995 r., co w zasadzie pozwoli na jego praktyczne zastosowanie najwcześniej w roku dwutysięcznym.

Pobranie przez podatnika zaliczki nie oznacza, że jest to inny rodzaj czynności podlegający opodatkowaniu niż wymienione w art. 2 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, lecz że ustawodawca uznał, iż w związku z wykonywaniem usługi i pobraniem na poczet tej usługi zaliczki czy przedpłaty usługa ta podlega opodatkowaniu

Skarżący podatnik poniósł wydatki na inwestycje w cudzym środku trwałym, tj. na adaptację dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, z przeznaczeniem na cele biurowe, nie wykończonych pomieszczeń w budynku mieszkalnym. Powyższe inwestycje dokonywane były w obiekcie budowlanym, który w 1993 r. nie został przez podatnika przyjęty do użytkowania i wprowadzony do ewidencji środków trwałych, a budynek

Przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego nie dają podstaw do stanowiska o niedopuszczalności wznowienia postępowania administracyjnego przez organ określony w art. 150 Kpa w razie ujawnienia się lub powstania po wyroku Naczelny Sąd Administracyjny określonych przyczyn wznowienia z art. 145 par. 1 Kpa. Istnienie wyroku sądu administracyjnego oddalającego skargę nie stoi takiemu wznowieniu na

1. Przedmiotem wniosku o zaniechanie poboru podatku może być zobowiązanie podatkowe przypadające do zapłaty /poboru/. Art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ stanowi bowiem, że organy podatkowe mogą zaniechać w całości lub w części poboru podatków w przypadkach gospodarczo lub społecznie uzasadnionych, zwłaszcza gdy pobranie podatku

Podatnikiem podatku od towarów i usług jest osoba fizyczna będąca właścicielem przedsiębiorstwa a nie to przedsiębiorstwo /art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym - Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./.

1. Przepisy art. 51 ust. 1 pkt 2 lit. "c" i ust. 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ nie różnicowały stawki podatkowej 7 procent w zależności od tego, czy przedmiotem sprzedaży jest część budynku, czy też jego całość. 2. Sprzedaż części budynku jest sprzedażą towaru /art. 4 pkt 1 ustawy o VAT/, a nie prawa majątkowego