Użyte w art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ pojęcie "wypadków gospodarczo lub społecznie uzasadnionych" jest określeniem nieostrym, zawierającym szeroki zakres pojęciowy; przy czym nawet jeśli zaistnieje wypadek społecznie lub gospodarczo uzasadniony, to organ może, ale nie musi zaniechać poboru podatku. Zależy to od jego uznania

Przepisy dopuszczają możliwość dowodzenia okoliczności otrzymania faktur wszelkimi środkami dowodowymi. O otrzymaniu, o którym stanowi art. 19 ust. 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, można mówić w sytuacji, gdy strona ma fizyczny kontakt z fakturą.

Pojęcie przeznaczenia o jakim mowa w art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./, stanowiące istotny warunek dokonania odprawy czasowej w przywozie nie jest równoznaczne z "celem przywozu" będącym jednym z warunków uznania sprowadzonego towaru za wolny od cła.

Kasacja zawierająca zarzut naruszenia przepisu prawa materialnego nieadekwatnego do przedmiotu sporu podlega oddaleniu.

Ustawodawca w ustawie z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ nie zawarł /do lutego 1996 r./ obowiązku umieszczania na fakturach daty ich otrzymania. Oznacza to, że przepisy dopuszczają możliwość dowodzenia okoliczności otrzymania faktury wszelkimi środkami dowodowymi.

Podatnik, który dokonuje obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w miesiącu poprzedzającym otrzymanie faktury, narusza obowiązki ewidencyjne określone w art. 27 ust. 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./.

Cena eksportowanego towaru w rozumieniu art. 39 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. Nr 11 poz. 50 ze zm./ to wyłącznie świadczenie na rzecz polskiego sprzedawcy /eksportera/.

Jeśli podatnik, wykorzystując związek gospodarczy z inną osobą, przerzucał na nią część swego dochodu - nawet w celu zaniżenia podatku, ale ta osoba nie korzystała ze szczególnych ulg w podatku dochodowym, a organ podatkowy nie wykazał, że świadczenia były wykonywane na warunkach rażąco korzystniejszych i odbiegających od ogólnie stosowanych norm w czasie i miejscu wykonywania tych świadczeń, to art

Pominięcie w dokumencie wyrazu "faktura" i numeru identyfikacyjnego wystawcy nie pozbawia możliwości uznania dokumentu za fakturę w rozumieniu art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./. Wspomniany przepis nie wymaga zapisania w fakturze brakujących w rozpatrywanej sprawie elementów, a wymogi stawiane przez par.

Żaden z przepisów ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ nie wprowadza zakazu skorygowania uprzednio złożonej deklaracji podatkowej, a w konsekwencji obniżenia w odpowiednim trybie kwoty podatku należnego, pod tym jednakże warunkiem, że obniżenie podatku należnego następuje w rozliczeniu za miesiąc, w którym podatnik otrzymał

Stosownie do treści art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./, cło wymierza się według stanu towaru i jego wartości celnej w dniu dokonania zgłoszenia celnego i według stawek w tym dniu obowiązujących. Jednakże ustanowiona w powołanym przepisie zasada wymiaru cła, nie pozbawia strony możliwości żądania skorygowania tego wymiaru we właściwym trybie

Powierzchnia użytkowa budynku, o której mowa w art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./, obejmuje także piwnice. Przez kondygnację należy rozumieć "część budynku między stropami lub między podłożem i najniższym stropem". Tak pojmowana kondygnacja obejmuje powierzchnię użytkową piwnic.

Skoro warunków precyzujących uznanie danej wierzytelności za nieściągalną nie zawierały obowiązujące w 1992 r. przepisy, to sprecyzowanie tych warunków w odniesieniu do konkretnych okoliczności stanu faktycznego, pozostawione zostało przez ustawodawcę organom podatkowym art. 22 ust. 3 pkt 10 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - Dz.U. nr 80 poz. 350/.

1. Przepis art. 37 pkt 4 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ nie nakazuje skarżącemu szczegółowego wskazywania i określania podstaw zaskarżenia. 2. Przesłanki określone w par. 2 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia z dnia 6 kwietnia 1993 r. w sprawie zaliczenia do przedmiotów umów najmu lub dzierżawy rzeczy albo praw majątkowych do składników majątku

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 42 ustawy dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /t.j. Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na modernizację środków trwałych podlegających amortyzacji, jeżeli wydatki te zwiększają wartość tych środków, stanowiącą podstawę dokonywania odpisów amortyzacyjnych.

Rachunki, przedstawione organom administracyjnym, dokumentujące poniesienie przez podatniczkę wydatków na cele mieszkaniowe zostały wystawione na prowadzoną przez nią wówczas firmę, na cele inwestycyjne, a z treści przepisu art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "g" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ wynika jednoznacznie, iż wydatki tam określone

1. Stosownie do art. 25 ust. 1 i art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 2 grudnia 1960 r. o kolejach /Dz.U. 1989 nr 52 poz. 310/ wszelkie zadrzewienia /zakrzewienia/ powinny znajdować się w takiej odległości od linii kolejowych, aby nie zagrażały bezpieczeństwu ruchu kolejowego i drogowego, natomiast w razie istnienia takiego zagrożenia właściwy organ administracji państwowej na wniosek zarządu kolei zarządza