1. Zarzut, iż marże wynikające z księgi podatkowej są niższe niż wynikające z remanentu na dzień 31 grudnia, nie może być podstawą pominięcia ksiąg podatkowych jako dowodu w postępowaniu podatkowym, gdyż nie mieści się w katalogu przyczyn uzasadniających takie pominięcie. W szczególności zaś nie jest to wynikająca z księgi sprzeczność pomiędzy poszczególnymi składnikami działalności gospodarczej, bowiem
1. Jeżeli uchybienia, których dopuścił się organ I instancji /sposób sformułowania osnowy oraz powołania podstawy prawnej decyzji/ nie miały wpływu na wynik sprawy i co do swojej istoty zostały usunięte przez wydanie decyzji organu odwoławczego, to taka decyzja nie narusza prawa i nie może zostać uchylona. 2. W art. 20 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312
1. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodu, a nie niezbędności i rezultatu, jakie przyniosły w postaci konkretnego przychodu. O tym co jest celowe, potrzebne w prowadzonej działalności decyduje podmiot prowadzący tę działalność, a nie organ podatkowy. 2. Jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia
Nie można uznać zwrotu bonifikaty na rzecz Spółdzielni Mieszkaniowej jako bezpośredniego kosztu sprzedaży przedmiotowego mieszkania albowiem zwrot bonifikaty wynika z cywilnoprawnego zobowiązania podczas gdy z gramatycznej wykładni tegoż art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ wynika, że do kosztów sprzedaży można zaliczyć
Jeżeli skarżący był posiadaczem spornego lokalu i posiadanie to zostało samowolnie naruszone przez byłą żonę, mógł wystąpić przeciwko niej z powództwem posesoryjnym o przywrócenie przedmiotu posiadania do stanu poprzedniego /art. 344 Kc/. Skoro z roszczeniem takim nie wystąpił to nieskutecznie podnosi, że opuszczenie lokalu nie było dobrowolne, przy czym bez znaczenia w tym względzie jest toczące się
Warunkiem zastosowania przepisu art. 14 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ jest, aby sprzedany przedmiot w momencie transakcji był składnikiem majątku związanego z wykonywaną działalnością gospodarczą. W sprawie niniejszej należy uznać za zasadne twierdzenie skarżącej, że warunku tego nie spełnia dokonana przez nią sprzedaż
1. Skoro spółka w zawartej z prezesem zarządu spółki jako właścicielem nieruchomości umowie najmu przyjęła na siebie obowiązek doprowadzenia pomieszczeń do stanu wymaganego - według jej oceny - dla zaspokajania jej potrzeb tj. zapewnienia odpowiednich warunków pracy zarządu, to oczywiście mogła na siebie takie zobowiązanie w umowie najmu przyjąć, niemniej jednak ocena skutków takiego zobowiązania w
Kasacja sporządzona przez adwokata, którego pełnomocnictwo było ograniczone do występowania przed sądami pierwszej i drugiej instancji, podlega odrzuceniu, jeżeli brak właściwego umocowania nie zostanie uzupełniony przez dołączenie pełnomocnictwa do wniesienia kasacji.
W sprawach o odszkodowanie z tytułu wypadku przy pracy we własnym gospodarstwie rolnym, w których przedmiotem sporu jest uznanie zdarzenia za wypadek, kasacja jest dopuszczalna bez względu na wartość przedmiotu zaskarżenia, tj. wysokość ewentualnego odszkodowania.
Zamierzenie budowy obiektów budowlanych służących produkcji rolniczej na terenie, którego przeznaczenie w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego zostało ustalone jako grunty rolne, nie jest sprzeczne z tym planem w rozumieniu art. 43 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /Dz.U. nr 89 poz. 415 ze zm./ w związku z art. 10 ust. 1 pkt 8 tej ustawy, jeżeli plan nie wprowadza
1. Zrzeszeniu Międzynarodowych Przewoźników Drogowych w Polsce jako podmiotowi poręczającemu na podstawie art. 8 ust. 1 Konwencji celnej dotyczącej międzynarodowego przewozu towarów z zastosowaniem karnetów TIR /Konwencji TIR Dz.U. 1984 nr 17 poz. 76/ uiszczenie należnych opłat i podatków przywozowych lub wywozowych za przewoźnika dokonującego przewozu z zastosowaniem karnetu TIR nie przysługuje status
Dla skorzystania ze zwolnienia przewidzianego w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania /Dz.U. nr 21 poz. 86 ze zm./ podatnik musi spełnić dwa warunki: jego celem statutowym musi być działalność wymieniona w tym przepisie oraz uzyskane przez podatnika dochody muszą być wydatkowane na
1. Do wydania opinii, o której mowa w art. 18 ust. 7 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi /Dz.U. nr 35 poz. 230 ze zm./, stosuje się przepis art. 106 Kpa. 2. Postanowienie właściwej komisji rady gminy w przedmiocie opinii w sprawie cofnięcia zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych powinno być, zgodnie z art. 124 Kpa, podpisane przez wszystkich
Odmówić udzielenia odpowiedzi na przedstawione pytanie prawne.
Obciążenie przewoźnika opłatami drogowymi za przejazd pojazdem nienormatywnym jest obligatoryjne.
Zarządzenie o utworzeniu lub likwidacji publicznego zakładu opieki zdrowotnej nie jest też przepisem miejscowym o charakterze powszechnie obowiązującym w sensie art. 20 i art. 21 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o terenowych organach rządowej administracji ogólnej /Dz.U. nr 21 poz. 123 ze zm./. Zarządzenie wojewody o likwidacji publicznego zakładu opieki zdrowotnej, jako mające charakter organizacyjny