1. Garaże i parkingi w osiedlach mieszkaniowych są częścią tych osiedli jako urządzenia komunikacji wewnętrznej, związane z zaspokojeniem potrzeb mieszkańców, wobec czego ich usytuowanie w osiedlu nie jest sprzeczne z planowanym przeznaczeniem terenu na cele budownictwa mieszkaniowego /Por. wyrok NSA z dnia 8 marca 1985 r. II SA 602-613/84 - ONSA 1985 Nr 1 poz. 13/. 2. Fakt, że inwestorem w procesie
Inwestor, który prowadził roboty budowlane lub wybudował obiekt budowlany na podstawie ostatecznej decyzji o pozwoleniu na budowę, która to decyzja została następnie uchylona /wyeliminowana z obrotu prawnego/, nie może być traktowany, jako osoba dopuszczająca się samowoli budowlanej, a także jako osoba, która prowadzi roboty budowlane bez pozwolenia na budowę.
1. Dopuszczalna jest skarga do sądu administracyjnego na bezczynność organu administracji w sprawie o odszkodowanie orzekane na podstawie art. 160 Kpa na rzecz strony, która poniosła szkodę na skutek wydania decyzji z naruszeniem art. 156 par. 1 Kpa. 2. Uzależnienie rozstrzygnięcia decyzją administracyjną sprawy o odszkodowanie z tytułu wydania decyzji z rażącym naruszeniem prawa lub z naruszeniem
Doręczenie decyzji dokonane w siedzibie Dyrektora Zarządu Zakładu jest skuteczne w świetle przepisu art. 45 Kpa, bowiem Zakład odpowiada definicji "podmiotu dokonującego obrotu towarowego z zagranicą" zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./.
Obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług z tytułu świadczenia w kraju usługi najmu, dzierżawy lub usług o podobnym charakterze powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności /par. 3 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 12 maja 1993 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz
Art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./, dotyczy przedawnienia prawa do wydania decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego. W 1992 r. zobowiązania osób fizycznych w podatku obrotowym, jak i w podatku dochodowym, powstawały z mocy samego prawa, a w przypadku niewykonania obowiązków przez podatnika, organy podatkowe miały
Wniesienie skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego na postanowienie organu odwoławczego o stwierdzeniu uchybienia terminu do wniesienia odwołania (art. 134 KPA) nie jest uzależnione od wcześniejszego wezwania do usunięcia naruszenia prawa na podstawie art. 34 ust. 3 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz. U. Nr 74, poz. 368 ze zm.).
Sformułowanie "o niedopuszczalności odwołania, ponieważ odwołanie wniesione zostało z uchybieniem terminu do jego wniesienia" w sentencji orzeczenia jest błędne, gdyż inne są przyczyny orzekania o niedopuszczalności odwołania /przyczyny podmiotowe i przedmiotowe/, a inne przy orzekaniu o uchybieniu terminu do wniesienia odwołania.
Jeśli podatnik uiścił podatek nienależnie to nadpłata powstała już w momencie uiszczenia.
Stosownie do uregulowania zawartego w art. 29 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./, w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 16 grudnia 1993 r. o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania i niektórych innych ustaw /Dz.U. nr 134 poz. 646/, za datę powstania nadpłaty uważa się, w przypadku stwierdzenia nieważności decyzji - datę
Dla bytu przestępstwa z art. 176 kk przypisanego oskarżonemu wystarczające było uczestniczenie w filmowaniu małoletnich, którzy zostali skłonieni do obnażania się i onanizowania. Taka postać czynu lubieżnego powinna być uznana za drastyczną i potraktowana jako okoliczność obciążająca.
Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "c" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ w brzmieniu obowiązującym w 1994 r., podstawę obliczenia podatku stanowi dochód po odliczeniu kwot wydatków poniesionych w roku podatkowym na cele mieszkaniowe podatnika przeznaczonych na wkład budowlany lub mieszkaniowy do spółdzielni mieszkaniowej wniesiony
Ustalenie, czy występują podstawy wznowienia postępowania wymienione w art. 145 par. 1 Kpa, może nastąpić wyłącznie w postępowaniu rozpoznawczym, a to zgodnie z treścią art. 149 par. 2 Kpa.
W rozumieniu przepisów art. 2 i art. 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31/ przedmiotem opodatkowania może być lokal, jako część składowa budynku stanowiącego własność Państwa lub gminy, a podmiotem obowiązku podatkowego - najemca, jako posiadacz zależny lokalu, jeżeli posiadanie to wynika z umowy zawartej z właścicielem.
Przesłanie decyzji bezpośrednio stronie w sytuacji, gdy ustanowiła ona pełnomocnika nie jest równoznaczne z pozbawieniem pełnomocnika udziału w postępowaniu odwoławczym, gdy strona nie jest w stanie wykazać aby w tym czasie /okres kilkunastu miesięcy/ pełnomocnik usiłował wziąć udział w postępowaniu i nie został do niego dopuszczony.
W rozumieniu art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ sołectwo nie jest podmiotem tego podatku.
Zwolnienia sprzedaży od opodatkowania, o którym mowa w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ nie można utożsamiać z instytucją zaniechania ustalania i poboru podatku, przewidzianą w art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./. Skoro
Okresowe wyeliminowanie jednego z elementów działalności przedsiębiorstwa nie nadaje całej działalności charakteru sezonowości. Przedsiębiorstwo energetyki cieplnej nie prowadzi działalności spełniającej przesłanki z art. 21 ust. 5 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./.
Posiadanie i użytkowanie garażu przez 30-letni okres, a następnie jego sprzedaż po roku od chwili przeniesienia przez gminę na właścicieli odrębnej własności garażu i oddania w wieczyste użytkowanie części gruntu pod garażem oznacza, iż opodatkowaniu podlegać będzie tylko dochód uzyskany ze sprzedaży prawa wieczystego użytkowania gruntu, związanego z garażem, a nie dochód osiągnięty ze sprzedaży prawa
1. Zaistnienie przesłanek z art. 177 Kpa organ podatkowy powinien stwierdzić w formie decyzji administracyjnej. 2. Każde postępowanie administracyjne wszczyna się na żądanie strony lub z urzędu. Dotyczy to także postępowań uregulowanych w art. 154 i art. 155 Kpa. 3. Nie istnieją żadne racje, które przemawiałyby za dopuszczalnością wzruszenia po upływie rocznego terminu z art. 177 Kpa decyzji deklaratoryjnych
1. Strony nie mogą dowolnie odraczać obowiązek podatkowy. Przepisy prawa podatkowego, jako przepisy szczególne dla ustalenia praw i obowiązków podatnika mają znaczenie priorytetowe wobec treści postanowień wynikających z zawartych umów. 2. Usługi w zakresie nawiązywania kontaktów handlowych między firmą niemiecką a kontrahentem polskim, wykonywane na terytorium Polski nie stanowią usługi eksportowej
1. Możliwość skorzystania z przywileju określonego w art. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm. ograniczony obowiązek podatkowy/ uzależniona jest od tego, czy w momencie przybycia do Polski istniał już podmiot gospodarczy, w celu zatrudnienia w którym dana osoba przybyła do Polski /art. 3 ust. 2 cytowanej ustawy/. 2. W wypadku podatnika
Art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ dotyczy jedynie tych zobowiązań podatkowych, które wprawdzie już powstały, ale nie minął jeszcze termin ich płatności. Jeśli termin ten upłynął, postępowanie w sprawie zaniechania poboru podatku staje się bezprzedmiotowe, a wniosek podatnika może być rozpoznawany ewentualnie jako wniosek