Kwota, wynikająca z wystawionej w 1995 r. faktury, w całości stanowi - jako kwota należna - przychód roku 1995, nawet gdyby inwestor nie uiścił żadnej części tej kwoty. Wprawdzie stosownie do art. 14 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ do przychodów, o których mowa w ust. 1, nie zalicza się między innymi pobranych wpłat
Dla możliwości stwierdzenia popełnienia przestępstwa o charakterze formalnym, polegającego - jak ma to miejsce w wypadku występków określonych w art. 16 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników (Dz.U. Nr 142, poz. 702) - na zachowaniu niezgodnym z administracyjno-porządkowymi wymaganiami przepisów ustawy szczególnej, nie jest wystarczające ustalenie przedmiotowej
Zakaz korzystania z usług osób nie zatrudnionych przez podatnika na podstawie umowy o pracę, jak i innych zakładów lub przedsiębiorstw z par. 5 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 1991 r. w sprawie karty podatkowej obejmuje jedynie usługi mieszczące się w tych, jakie wchodzą w zakres podstawowych czynności charakteryzujących rodzaj działalności opisanych w załączniku nr
Wobec przyjętej przez ustawodawcę zasady samoobliczania przez podatnika i wpłacania podatku od towarów i usług na konto urzędu skarbowego, kwota nienależnie otrzymanego przez podatnika zwrotu podatku od towarów i usług, dokonanego na podstawie przedstawionego przez niego samego nieprawidłowego rozliczenia, oznacza w istocie, iż zobowiązanie podatkowe ciążące na podatniku nie zostało uiszczone w terminie
Interpretując art. 27 ust. 5 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ należy przyjąć, że wprowadzając ten przepis ustawodawca z pewnością nie chciał jednocześnie nałożyć na podatników warunków niemożliwych do spełnienia. W wypadku wpisania do ewidencji fikcyjnej faktury VAT o naruszeniu tych obowiązków można mówić tylko
Kryterium decydującym o konieczności (lub jej braku) prowadzenia rozprawy od początku jest nieodzowność respektowania podstawowych wartości chronionych zasadami bezpośredniości i w konsekwencji prawdy materialnej, a zatem obowiązek rozważenia, czy w konkretnej sprawie kontynuowanie postępowania wartości tych nie niweczy.
Sąd drugiej instancji może samodzielnie dokonać oceny zeznań świadków przesłuchanych przez sąd pierwszej instancji, a pominiętych przez ten sąd przy dokonywaniu ustaleń, i na ich podstawie poczynić własne ustalenia, chyba że zachodzą wątpliwości co do wiarygodności zeznań, których wyjaśnienie wymaga bezpośredniego kontaktu sądu ze świadkami.
Uprawnień strony nie daje skarżącej sam fakt, iż jest spadkobierczynią byłych właścicieli nieruchomości, gdyż sam przez się nie stwarza uprawnień strony w postępowaniu komunalizacyjnym, jeśli w dniu wejścia w życie ustawy z dnia 10 maja 1990 r. przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych /Dz.U. nr 32 poz. 191 ze zm./, tj. w dniu 27 maja 1990 r. nieruchomość
Przepis art. 30c ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /t.j. Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ przedstawia sposób określenia wartości celnej z zastosowaniem art. 26 prawa celnego, nakazując jednocześnie doliczanie do ceny faktycznie zapłacone j lub należne j niektóre inne koszty, w tym, zgodnie z art. 30c ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy, opłaty licencyjne dotyczące towarów dla których ustalana jest
Pisemne oświadczenie woli pracodawcy o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia nie musi wskazywać terminu ustania stosunku pracy, który to skutek następuje zawsze w dacie dojścia oświadczenia do adresata w sposób umożliwiający mu realne zapoznanie się z jego treścią (art. 61 KC w związku z art. 300 KP). Złożenie oświadczenia ze wskazaniem terminu przypadającego przed tą datą nie jest więc naruszeniem
Przepis art. 30c ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /t.j. Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ przedstawia sposób określenia wartości celnej z zastosowaniem art. 26 prawa celnego, nakazując jednocześnie doliczanie do ceny faktycznie zapłacone j lub należne j niektóre inne koszty, w tym, zgodnie z art. 30c ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy, opłaty licencyjne dotyczące towarów dla których ustalana jest
W dniu dokonania odprawy celnej nie istniał obowiązek ponoszenia opłat licencyjnych przez importera na rzecz licencjodawcy, ponieważ umowa licencyjna nakładająca obowiązek ponoszenia takich opłat została zawarta po tej dacie. Okoliczność, że umowa ta obowiązuje z mocą wsteczną, nie zmienia w niczym tego, że w dniu dokonania zgłoszenia celnego importer nie mógł obliczyć wartości celnej towaru z uwzględnieniem
Dowód, w postaci dodatkowej faktury związanej z uiszczaniem przez stronę opłat licencyjnych, nie istniał w dacie wydania decyzji o dopuszczeniu towaru do obrotu na polskim obszarze celnym i wymiarze cła i nie mógł być przedłożony w trakcie odprawy celnej, choćby dlatego, że faktura obejmowała należności obliczone od wartości towarów sprzedanych po dacie odprawy celnej. Wątpliwości budzi również okoliczność
Przyznanie jednorazowej zapomogi z tytułu zalania mieszkania wodami powodziowymi jednemu z ubiegających się, a odmówienie przyznania takiej zapomogi drugiemu wydaje się wskazywać na niekonsekwencję organu. Wydaje się też wskazywać na naruszenie zasady "równego traktowania przez władze publiczne" wszystkich obywateli, o czym stanowi art. 32 ust. 1 Konstytucji RP.
1. Zgodnie z art. 45 Kpa, jednostkom organizacyjnym doręcza się pisma w lokalu ich siedziby do rąk osób uprawnionych do odbioru pism. W wypadku spółki z ograniczoną odpowiedzialnością jest to członek organu spółki uprawniony do jej reprezentowania lub pełnomocnik albo pracownik uprawniony do odbioru pism. Nie jest to więc wyspecjalizowana komórka zajmująca się księgowością. 2. Podatnik ma możliwość
Nie każde opłaty licencyjne podlegają doliczeniu do wartości celnej sprowadzonego towaru, a jedynie takie, które warunkują sprzedaż towaru importerowi.
Nie każde opłaty licencyjne podlegają doliczeniu do wartości celnej sprowadzonego towaru, a jedynie takie, które warunkują sprzedaż towaru importerowi.