Strona nie może powoływać się na nieotrzymanie pisma sądu, o ile będąc zawiadomiona o jego nadejściu, nie zgłasza się po jego odbiór. Nie może także zasłaniać się nieotrzymaniem zawiadomienia telefonicznego, gdy zawiadomienia tego nie odczytuje z aparatury rejestrującej nadesłany tekst.
Ustawowe wymaganie sporządzenia i podpisania kasacji przez adwokata oznacza, że adwokat musi być autorem skargi kasacyjnej. Nie spełnia go zatem ani podpisanie przez adwokata skargi sporządzonej przez samą stronę, ani wyrażona przez adwokata w odrębnym piśmie akceptacja takiej skargi, ani też odwołanie się przez adwokata do treści własnoręcznego pisma strony.
1. Z tego, że oskarżony ma prawo do obrony we wszystkich stadiach postępowania, tj. prawo bronienia się osobiście lub przez ustanowionego przez siebie obrońcę, wcale nie wynika, iż zarówno on sam, jak i jego obrońca mają prawo do udziału we wszystkich bez wyjątku posiedzeniach. 2. Ponieważ ustawa nie wymaga, aby kasację sporządził i podpisał obrońca lub pełnomocnik, przeto jeżeli strona jest
Skarb Państwa nie mógł przekształcić w posiadanie władztwa nad objętą w zarząd nieruchomością opuszczoną (art. 1 dekretu z dnia 8 marca 1946 r. o majątkach opuszczonych i poniemieckich Dz.U. Nr 13, poz. 87) przed upływem terminu dziesięciu lat oznaczonego w art. 34 ust. 1 lit. a dekretu.
Strona ze skutkiem prawnym może złożyć podanie o wszczęcie postępowania w sprawie wznowienia postępowania w terminie jednego miesiąca od dnia, w którym dowiedziała się o okolicznościach stanowiących podstawę do wznowienia postępowania. Zachowanie powyższego terminu musi być udowodnione przez stronę, zaś organ administracji swobodnie ocenia dowody w tej mierze.
Artykuł 15 ust. 6 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ może mieć zastosowanie tylko w sytuacji, gdy wartość usługi wykonanej w kraju, za którą zależność przekazywana jest za granicę, zwiększa wartość celną towaru.
Stosownie do art. 60 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe /Dz.U. 1993 nr 72 poz. 344 ze zm./, osoba winna naruszenia dyscypliny budżetowej odpowiada zarówno z winy umyślnej, jak i nieumyślnej, przy czym winę tę ocenia się według przepisów kodeksu wykroczeń. Na mocy art. 63 ust. 1-4 tej ustawy, odpowiedzialność za naruszenie dyscypliny budżetowej jest niezależna od odpowiedzialności