Inwestor, który prowadził roboty budowlane lub wybudował obiekt budowlany na podstawie ostatecznej decyzji o pozwoleniu na budowę, która to decyzja została następnie uchylona /wyeliminowana z obrotu prawnego/, nie może być traktowany, jako osoba dopuszczająca się samowoli budowlanej, a także jako osoba, która prowadzi roboty budowlane bez pozwolenia na budowę.
Przewidziana w końcowej części art. 139 Kpa możliwość odstąpienia od zawartego w tym przepisie zakazu reformationis in peius ma charakter wyjątkowy i stanowi odstępstwo od generalnej zasady niepogarszania sytuacji prawnej odwołującej się strony. Skorzystanie przez organ z tej instytucji winno ograniczać się do absolutnie wyjątkowych sytuacji. Rozstrzygając sprawę na niekorzyść odwołującego się, organ
Jeżeli przedmiotem importu był pojazd w stanie rozmontowanym, to stosownie do obowiązującej taryfy celnej należy zastosować stawki przewidziane dla kompletnego pojazdu, a nie dla części samochodowych, i to niezależnie od tego, ilu importerów dokonywało sprowadzenia tego towaru.
Korekta wartości celnej i należnego cła może nastąpić wyłącznie w przypadku, gdy braki jakościowe w towarze zostały stwierdzone w czasie odprawy celnej w obecności funkcjonariusza celnego.
Organy administracyjne nie mogą bez wyraźnego wniosku zainteresowanego przywrócić terminu do dokonania określonej czynności.
Obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług z tytułu świadczenia w kraju usługi najmu, dzierżawy lub usług o podobnym charakterze powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności /par. 3 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 12 maja 1993 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz
Doręczenie decyzji dokonane w siedzibie Dyrektora Zarządu Zakładu jest skuteczne w świetle przepisu art. 45 Kpa, bowiem Zakład odpowiada definicji "podmiotu dokonującego obrotu towarowego z zagranicą" zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./.
Jeżeli właściwy organ administracji prowadzi po otrzymaniu wyroku sądu administracyjnego postępowanie i kończy je wydaniem decyzji administracyjnej, sąd nie może wobec tego organu zastosować grzywny przewidzianej w art. 31 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./, a wniosek strony domagający się wymierzenia grzywny w takich okolicznościach jest
1. Dopuszczalna jest skarga do sądu administracyjnego na bezczynność organu administracji w sprawie o odszkodowanie orzekane na podstawie art. 160 Kpa na rzecz strony, która poniosła szkodę na skutek wydania decyzji z naruszeniem art. 156 par. 1 Kpa. 2. Uzależnienie rozstrzygnięcia decyzją administracyjną sprawy o odszkodowanie z tytułu wydania decyzji z rażącym naruszeniem prawa lub z naruszeniem
Art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./, dotyczy przedawnienia prawa do wydania decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego. W 1992 r. zobowiązania osób fizycznych w podatku obrotowym, jak i w podatku dochodowym, powstawały z mocy samego prawa, a w przypadku niewykonania obowiązków przez podatnika, organy podatkowe miały
Dopuszczalne jest uściślenie oznaczenia strony przez sąd drugiej instancji w trybie art. 350 k.p.c.
Wniesienie skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego na postanowienie organu odwoławczego o stwierdzeniu uchybienia terminu do wniesienia odwołania (art. 134 KPA) nie jest uzależnione od wcześniejszego wezwania do usunięcia naruszenia prawa na podstawie art. 34 ust. 3 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz. U. Nr 74, poz. 368 ze zm.).
Dla bytu przestępstwa z art. 176 kk przypisanego oskarżonemu wystarczające było uczestniczenie w filmowaniu małoletnich, którzy zostali skłonieni do obnażania się i onanizowania. Taka postać czynu lubieżnego powinna być uznana za drastyczną i potraktowana jako okoliczność obciążająca.
Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "c" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ w brzmieniu obowiązującym w 1994 r., podstawę obliczenia podatku stanowi dochód po odliczeniu kwot wydatków poniesionych w roku podatkowym na cele mieszkaniowe podatnika przeznaczonych na wkład budowlany lub mieszkaniowy do spółdzielni mieszkaniowej wniesiony
Sformułowanie "o niedopuszczalności odwołania, ponieważ odwołanie wniesione zostało z uchybieniem terminu do jego wniesienia" w sentencji orzeczenia jest błędne, gdyż inne są przyczyny orzekania o niedopuszczalności odwołania /przyczyny podmiotowe i przedmiotowe/, a inne przy orzekaniu o uchybieniu terminu do wniesienia odwołania.
Jeśli podatnik uiścił podatek nienależnie to nadpłata powstała już w momencie uiszczenia.
Stosownie do uregulowania zawartego w art. 29 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./, w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 16 grudnia 1993 r. o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania i niektórych innych ustaw /Dz.U. nr 134 poz. 646/, za datę powstania nadpłaty uważa się, w przypadku stwierdzenia nieważności decyzji - datę
Ustalenie, czy występują podstawy wznowienia postępowania wymienione w art. 145 par. 1 Kpa, może nastąpić wyłącznie w postępowaniu rozpoznawczym, a to zgodnie z treścią art. 149 par. 2 Kpa.
Na wydane w sprawie o zabezpieczenie spadku postanowienie określające środek zabezpieczenia przysługuje zażalenie.
Dyspozycją art. 50 ust. 1 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne /Dz.U. nr 38 poz. 230 ze zm./ objęte są zmiany pozostające w związku ze zwykłym korzystaniem z wody, będące następstwem takiego korzystania. Zakaz zawarty w tym przepisie obejmuje zarówno działania zmierzające do poprawy stosunków wodnych na własnym gruncie /np. przekopanie rowu, podsypanie nieruchomości/, jak i działania
1. Przepisy zawarte w ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej /Dz.U. 1997 nr 110 poz. 721 ze zm./ stanowią lex specialis w stosunku do przepisów znajdujących się w ustawie z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej /Dz.U. 1997 nr 9 poz. 43 ze zm./, a zatem wyłączają stosowanie tych ostatnich co do wykonywania przez gminę zadań o charakterze
W rozumieniu art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ sołectwo nie jest podmiotem tego podatku.
W rozumieniu przepisów art. 2 i art. 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31/ przedmiotem opodatkowania może być lokal, jako część składowa budynku stanowiącego własność Państwa lub gminy, a podmiotem obowiązku podatkowego - najemca, jako posiadacz zależny lokalu, jeżeli posiadanie to wynika z umowy zawartej z właścicielem.