Od chwili wejścia w życie ustawy z dnia 2 grudnia 1994 r. – Prawo dewizowe (Dz.U. 1994 r. Nr 136, poz. 703 ze zm.) ustalona w umowie płatność za towary i usługi w walucie obcej może być zmieniona – wolą stron – na walutę polską. O zgodnym oświadczeniu woli stron w tym przedmiocie można mówić w wypadku wniesienia pozwu zawierającego żądanie świadczenia w pieniądzu polskim i uznania takiego powództwa

Wykorzystanie zrealizowanego na podstawie pozwolenia na budowę osiedlowego pawilonu handlowo-usługowego jako hurtowni wędlin, wiążące się ze znacznym zwiększeniem uciążliwości dla mieszkańców osiedla, wymaga uzyskania decyzji właściwego organu zezwalającej na zmianę sposobu użytkowania obiektu budowlanego na podstawie art. 71 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz.

1. Kodeks postępowania administracyjnego nie przewiduje wydawania odrębnego aktu administracyjnego orzekającego o tym, czy konkretna osoba jest, czy nie jest stroną. W orzecznictwie administracyjnym przyjmuje się, że ustalenie, czy żądanie wszczęcia postępowania /art. 61 par. 1 Kpa/ pochodzi od strony, powinno nastąpić w decyzji rozstrzygającej sprawę co do jej istoty lub w inny sposób kończący sprawę

Podstawą wniosku o przeprowadzenie czynności procesowej określonej w art. 174 § 3 k.p.k. z 1969 r. (obecnie: art. 192 § 2 k.p.k.), nie może być - uzasadnione nawet - przekonanie strony o niezgodności zeznań z rzeczywistością. Podstawą wniosku mogą być bowiem wyłącznie okoliczności uzasadniające podejrzenie istnienia wskazanego w tych przepisach stanu obniżającego zdolność relacjonowania faktów.

Oddalając powództwo o rozwiązanie umowy przekazania gospodarstwa rolnego, mimo spełnienia przesłanek z art. 89 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (tekst jednolity Dz.U. z 1998 r. Nr 7, poz. 25), z uwagi na interes następcy w świetle zasad współżycia społecznego (art. 89 ust. 2 tej ustawy), sąd nie może powołać się ogólnie na - z natury rzeczy - nieokreślone

Wniosek adwokata (radcy prawnego), ustanowionego dla strony zwolnionej od kosztów sądowych w całości lub w części, o zasądzenie od Skarbu Państwa kosztów nie opłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, nie zawierający oświadczenia, że żądane koszty nie zostały zapłacone w całości lub w części, podlega oddaleniu, jako nie uzasadniony.

W razie stwierdzenia, że wymiar cła jest wadliwy, organ odwoławczy zobowiązany jest do dokonania niezbędnej korekty polegającej na obniżeniu cła, co jest możliwe po uprzednim uchyleniu zaskarżonej decyzji w całości lub w części.

W sytuacji, gdy podatnicy w zeznaniu zaniżyli wysokość podatku a następnie wpłacili kwotę wyższą od zobowiązania podatkowego, organ podatkowy zobowiązany był, na podstawie art. 45 ust. 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ określić właściwą wysokość zobowiązania w tym podatku.

Nie stanowi przychodu w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania /Dz.U. nr 21 poz. 86/ czysty zysk spółki z o.o. przekazany na rzecz tej spółki przy zachowaniu wymogów określonych w art. 191 par. 1 lub par. 2 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 27 czerwca 1934

W wypadku odstąpienia przez zamawiającego od umowy na podstawie art. 644 kc przepisy o rękojmi za wady dzieła, w tym art. 560 § 3 w związku z art. 638 kc, nie mają zastosowania.

Z treści art. 45 ust. 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ wynika, że decyzja określająca zobowiązanie podatkowe w innej wysokości niż wynikające z zeznania musi być wydana zawsze wtedy, kiedy zeznanie podatkowe odbiega od rzeczywistego stanu i to, bez względu na to z jakich przyczyn nastąpiła rozbieżność pomiędzy stanem rzeczywistym

Brak w umowie pożyczki określenia terminu zwrotu, oprocentowania ani zabezpieczenia, nie czyni jej umową nieważną, ani też nie kwalifikuje jej do innego rodzaju czynności cywilnoprawnych.

Przepis art. 97 par. 1 pkt 4 Kpa w zw. z art. 18 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /Dz.U. 1991 nr 36 poz. 161 ze zm./ nie tworzy samodzielnej podstawy dla zawieszenia postępowania egzekucyjnego. Ostatni z wymienionych przepisów odsyła wprawdzie do uregulowania zawartego w Kodeksie postępowania administracyjnego, nakazując jego odpowiednie stosowanie, jednakże

Termin, o którym mowa w par. 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 grudnia 1995 r. w sprawie zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów ewidencjonowanych oraz od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne /Dz.U. nr 148 poz. 719/, jest terminem prawa materialnego i nie miały do niego zastosowania przepisy art. 58 Kpa.

Ze zwolnienia od opłaty skarbowej przewidzianej w par. 63 pkt 2a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 9 grudnia 1994 r. w sprawie opłaty skarbowej /Dz.U. nr 136 poz. 705/ korzystają również osoby, które dotychczas gospodarstwa rolnego nie posiadały.

Zgodnie z rozszerzającą wykładnią art. 54 par. 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /Dz.U. nr 24 poz. 151 ze zm./ Naczelny Sąd Administracyjny przyjął, iż skarżący nie będąc dłużnikiem zobowiązanego, miał interes prawny w obaleniu niezgodnej z prawem i skierowanej do niego czynności egzekucyjnej. Skarga na czynności egzekucyjne jest swoistym środkiem odwoławczym