Obowiązek samoobliczenia i zapłaty bez wezwania prowadzi do tego, iż wykazana przez podatnika nadpłata podatku traktowana jest przez organ podatkowy za taką, dopóki nie określi on należnego zobowiązania podatkowego w prawidłowej wysokości, co skutkuje zwrotem nadpłaty w żądanej wysokości. Dowód księgowy powiadamiający o realizacji /zwrocie/ wykazanej nadpłaty nie może być uznany za decyzję, gdyż potwierdza

Znajdujące się w aktach protokoły o stanie majątkowym skarżącego zdają się wskazywać na zgoła krytyczną sytuację jego i jego rodziny. Organy podatkowe przeciwstawiają temu jedynie twierdzenie, w myśl którego: "Sądzić należy, iż prowadzona działalność nie jest jedynym źródłem dochodu podatnika". Nie odbierając organom administracji prawa do przypuszczeń czy ocen, podnieść jednak należy, że rozstrzygnięcie

Przepis par. 3 pkt 2 rozporządzenia Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą z dnia 4 sierpnia 1995 r. w sprawie trybu, warunków, okresu zwolnienia od cła, norm ilościowych, określenia rzeczy podlegających zastrzeżeniu nieodstępowania oraz dokumentów wymaganych do stwierdzenia podstawy stosowania zwolnienia od cła rzeczy stanowiących mienie niektórych krajowych i zagranicznych osób fizycznych /

Obowiązujący wzór ewidencji przebiegu pojazdu określony został w wytycznych Ministerstwa Finansów z dnia 16 kwietnia 1993 r. w sprawie stosowania ewidencji przebiegu pojazdu /Dz.Urz. MF nr 10 poz. 44/ i w myśl tego wzoru ewidencja taka winna zawierać m.in. numer rejestracyjny pojazdu i pojemność jego silnika, trasę przejazdu, cel wyjazdu, liczbę przejechanych faktycznie kilometrów. Wynika z tego, że

Wystawienie zatem faktury bez wskazania w niej numeru identyfikacyjnego sprzedawcy lub ze wskazaniem takiego numeru nie odpowiadającego rzeczywistemu stanowi rzeczy rodzi ten skutek, że podatnik udokumentowujący nabycie towarów i usług taką fakturą, pozbawiony jest prawa do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku w fakturze tej naliczonego, natomiast zaewidencjonowanie przezeń kwoty podatku naliczonego

Przy niewątpliwym ustaleniu, że wskazany w zakwestionowanych fakturach numer identyfikacyjny sprzedaży jest numerem nieprawidłowym i że faktury te wobec tego nie zostały wystawione zgodnie z art. 32 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ stanowisko organów podatkowych co do tego, że podatek w fakturach tych naliczony nie uprawnia

Nie można przyjmować, że każde nabycie nieruchomości rolnej prowadzi do utworzenia gospodarstwa rolnego.

Nie można podzielić stanowiska, iż podatnik kwestionując wysokość należnego podatku - sam przyczynił się do powstania zaległości podatkowej wraz z odsetkami. Stanowisko takie bowiem zdaje się zmierzać do kwestionowania praw podatników do sądu, a nadto do traktowania dążenia do określenia /lub ustalenia/ należnej kwoty podatku jako rodzaju "ryzyka", gdy tymczasem obowiązek praworządności i działania

Na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych /Dz.U. nr 16 poz. 78/ organ administracji państwowej może zezwolić na wyłączenie z produkcji rolniczej pod budownictwo mieszkaniowe jednorodzinne takiej powierzchni gruntów rolnych przeznaczonych na cele nierolnicze, na której zgodnie z projektem zagospodarowania terenu, stanowiącym załącznik do decyzji

Istnieje znacząca różnica w traktowaniu poniesionych kosztów dla celów prowadzenia rachunkowości oraz celów podatkowych. Nie wszystkie więc wydatki podatnika w danym roku podatkowym, ze względu na podaną wyżej definicję, mogą być zakwalifikowane jako koszty uzyskania przychodów.

W świetle art. 33 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ organizacja społeczna jest uprawniona do wniesienia skargi do tego Sądu w sprawach dotyczących interesów prawnych innych osób, jeżeli przedmiot skargi objęty jest statutową działalnością tej organizacji. Nie wykazanie przez organizację społeczną tej okoliczności pozbawia ją uprawnień

W sprawie o wznowienie postępowania zakończonego decyzją ostateczną wydaną przed dniem 27 maja 1990 r. w przedmiocie oddania gruntu w użytkowanie wieczyste i sprzedaży znajdujących się na nim budynków, z zaliczeniem na pokrycie opłat za użytkowanie wieczyste oraz ceny sprzedaży budynków wartości mienia nieruchomego pozostawionego za granicą, w zakresie dotyczącym tego zaliczenia właściwy jest terenowy

Pracownik, którego dotyczy zakaz powierzania mu określonych czynności w ruchu zakładu górniczego, o jakim mowa w art. 113 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. Prawo geologiczne i górnicze /Dz.U. nr 27 poz. 96 ze zm./, jest stroną postępowania w tej sprawie.

Odmówić wyjaśnienia przedstawionych wątpliwości prawnych.

Jeżeli najemca pojazdu mechanicznego w okresie niespełna roku uiszcza wynajmującemu raty czynszowe przekraczające ogółem wartość pojazdu i następnie nabywa tenże pojazd za symboliczną kwotę - to organy podatkowe nie przekraczają granic swobodnej oceny dowodów twierdząc, że pod pozorem umowy najmu w istocie rzeczy wykonywana była sprzedaż na raty. Nabycie zaś w tej formie środka trwałego nie stanowi

1. W przypadku gdy wartość każdego z przedmiotów zamiany jest jednakowa, należy się opłata skarbowa wymierzona od tej wartości. 2. Brak zawinienia podatnika co do niepobrania podatku przez płatnika lub pobrania go w kwocie niższej od należnej wyłącza odpowiedzialność podatnika za ten podatek, zaś podmiotem wyłącznie odpowiedzialnym staje się płatnik nie będący pracownikiem.

Z przepisów art. 22 ust. 9 pkt 4 w związku z art. 13 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ wynika, że norma kosztów uzyskania przychodów dla przychodów z tytułu nagród za udział w konkursach artystycznych wypłaconych osobom wykonującym samodzielnie działalność artystyczną wynosi 20 procent.

Przepisy art. 44 ust. 4 w związku z art. 24 ust. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ nie przewidują ustalania straty z remanentu likwidacyjnego.

Posiadanie przez podatnika kopii faktury VAT, dokumentującej faktycznie przeprowadzoną transakcję, w wyniku której uiszczono podatek naliczony nie stanowi naruszenia obowiązków dotyczących określenia wysokości podatku naliczonego i nie uzasadnia zastosowania sankcji z art. 27 ust. 5 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze

1. W decyzji dotyczącej kwoty wyliczonych odsetek nie można przesądzać kwestii wiążących się z ustaleniem czy zaległość podatkowa istnieje czy też nie. 2. Organy podatkowe po zakończeniu roku podatkowego nie mogą ustalać wysokości miesięcznych zaliczek jakie podatnik winien był regulować w danym roku podatkowym. 3. Dopiero, gdy uprawomocni się decyzja wymiarowa określająca wysokość zaległości podatkowej

W postępowaniu podatkowym w odróżnieniu od innych procedur szczegółowych regulowanych nowymi przepisami prawa, organem administracji państwowej jest urząd skarbowy, a nie osoba zajmująca określone stanowisko - zob. art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 22 grudnia 1982 r. o urzędzie Ministra Finansów oraz o urzędach i izbach skarbowych oraz art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych

1. Art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ dopuszcza skargę do Sądu administracyjnego na inne niż decyzje i postanowienia określone w pkt 1-3 tego przepisu akty i czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące przyznania, stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisu prawa. 2. Kwota zwrotu

Przepisy ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości /Dz.U. nr 121, poz. 591/ są przepisami szczególnymi w stosunku do art. 75 par. 1 Kpa i mają przed tym przepisem pierwszeństwo. Natomiast przepisy rangi podustawowej, wydane na podstawie upoważnień zawartych w innych ustawach niż w kodeksie postępowania administracyjnego, w tym rozporządzenie w sprawie prowadzenia ksiąg podatkowych, czy też

Zastosowanie art. 156 par. 2 Kpa jest możliwe tylko po wszczęciu postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji /art. 158 par. 1 Kpa/, bowiem konieczne jest uprzednie stwierdzenie, że wadliwa decyzja wyczerpuje jedną co najmniej z podstaw wymienionych w art. 156 par. 1 Kpa.