Zarzut przedawnienia zobowiązania podatkowego z uwagi na upływ pięcioletniego terminu z art. 30 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./, nie może uzasadniać uchylenia zaskarżonej decyzji przez Naczelny Sąd Administracyjny, jeżeli w chwili wydania tej decyzji przedawnienie jeszcze nie nastąpiło.

Towary przywożone w ramach umowy leasingu, nadal stanowiące własność leasingodawcy, podlegają odprawie celnej czasowej w trybie art. 17 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./.

1. Dla prawidłowego stosowania art. 27 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./, niezbędne jest prowadzenie przez organ podatkowy bieżącej analizy deklaracji podatkowych i terminowości wpłat, którą to analizę ułatwiać powinna prawidłowo i starannie prowadzona karta kontowa podatnika. 2. Okoliczność, że wysokość kwoty należnych odsetek mogłaby

Art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 1994 r. - wyraźnie stanowi, że do wyliczania struktury zakupu przyjmuje się udokumentowane zakupy z tego miesiąca, w którym dokonano zakupu, przy czym za zakup uważa się wyłącznie towary przeznaczone do dalszej sprzedaży według cen

Przepis art. 14 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ nie wymaga, aby równocześnie z przywozem z zagranicy mienia, osoba przesiedlająca się znajdowała się w kraju.

Utworzenie Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa i powierzenie jej administrowania cudzymi aktywami i pasywami nie zmieniło faktu, że od chwili likwidacji państwowego gospodarstwa rolnego mamy do czynienia z długiem Skarbu Państwa. W tej sytuacji potrącenie zobowiązania podatkowego z wzajemnej wierzytelności podatnika wobec Skarbu Państwa jest dopuszczalne /art. 28 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r

Istnienie zaległych i wymagalnych zobowiązań z tytułu podatków stanowiących dochody budżetowe stanowi okoliczność uniemożliwiającą skorzystanie z ulgi podatkowej poprzez odliczenie w całości lub części wydatków inwestycyjnych /par. 2 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 25 stycznia 1994 r. w sprawie odliczeń od dochodu wydatków inwestycyjnych oraz obniżek podatku dochodowego - Dz.U. nr

Wejście w posiadanie nieruchomości na podstawie umowy zobowiązującej do przeniesienia jej własności, zawartej w formie aktu notarialnego, nie uzasadnia przyznania przymiotu dobrej wiary posiadaczowi, który wie, że prawo własności nie przysługuje jemu, lecz innej osobie.

Jeżeli uprawniony do świadczeń emerytalno-rentowych nie zgłosił wniosku o ich przyznanie, to członkowie rodziny pozostałej po jego śmierci nie mogą - bez względu na przyczynę braku takiego wniosku - domagać się wypłacenia im świadczeń należnych uprawnionemu.

Radca prawny występujący w sprawie jako pełnomocnik ustanowiony przez organizację zrzeszającą emerytów lub rencistów (art. 465 § 1 zdanie 2 KPC) powinien także być umocowany przez stronę wnoszącą kasację (art. 3932 § 1 KPC).

Organy celne są uprawnione do zakwestionowania autentyczności przedstawionego przy odprawie celnej świadectwa pochodzenia towaru lub rzetelności zawartej w tym świadectwie informacji dotyczących prawdziwego /rzeczywistego pochodzenia sprowadzonych z zagranicy towarów. Określone odrębnie świadectwo będące dowodem statusu pochodzenia towaru podlega w postępowaniu celnym takim samym kryteriom oceny dowodowej

1. Istotą równości wobec prawa jest równe traktowanie równych podmiotów, a więc znajdujących się w jednakowej sytuacji. 2. Badanie możliwości zastosowania art. 155 Kpa musi być ograniczone tylko do tych przesłanek, które przepis ten wymienia i na gruncie stanu faktycznego, który zaistniał także po wydaniu decyzji objętej wnioskiem o uchylenie lub zmianę. 3. Twierdzenie, że organy podatkowe winny dążyć

1. Artykuł 139 Kpa ustanawia zasadę zakazu reformationis in peius. Od tej zasady art. 174 Kpa wprowadza wyjątek; wniesienie przez podatnika odwołania otwiera możliwość pogorszenia jego sytuacji. W celu zapewnienia jednak zasady dwuinstancyjności, organ odwoławczy nie ma kompetencji do zmiany decyzji organu I instancji, a obowiązany jest zwrócić sprawę temu organowi. 2. Nie stanowią podstawy do odliczenia

Odszkodowanie za szkodę poniesioną przez podatnika podatku VAT na skutek zniszczenia rzeczy, ustalone według ceny rzeczy, nie obejmuje podatku VAT mieszczącego się w tej cenie, w zakresie, w jakim poszkodowany może obniżyć należny od niego podatek o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu rzeczy.

O tym, czy nieuznanie za dowód w postępowaniu podatkowym ksiąg prowadzonych przez podatnika /art. 169 Kpa/ było prawnie uzasadnione, decydują tylko te okoliczności, które zostały podane przez organ podatkowy w uzasadnieniu decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego. Tymczasem, przywołane w uzasadnieniu decyzji odwoławczej dodatkowe przyczyny pominięcia w postępowaniu podatkowym dowodu z

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym w 1993 r. /t.j. Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482/ zawierała odmienną regulację prawną w zakresie zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako nieściągalne /art. 16 ust. 1 pkt 25/ oraz rezerw tworzonych na pokrycie wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona /art

Przepisy dotyczące kasacji nie odsyłają do odrębnego postępowania w sprawach z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych. Dlatego zasady dotyczące odformalizowania postępowania w tych sprawach nie mogą być stosowane do wniesienia kasacji.

Do kosztów przeprowadzenia w postępowaniu sądowym dowodu z opinii biegłego będącego jednostką organizacyjną określoną w § 8 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 grudnia 1975 r. w sprawie kosztów przeprowadzenia dowodu z opinii biegłych w postępowaniu sądowym (Dz.U. Nr 46, poz. 254 ze zm.) nie wlicza się podatku od towarów i usług (VAT).

1. Sprawa zwrotu nienależnie uiszczonego podatku jest indywidualną sprawą z zakresu administracji i jeśli podatnik złożył stosowny wniosek do organu podatkowego, to - w myśl art. 104 Kpa - sprawa ta powinna być załatwiona poprzez wydanie decyzji. Dokonanie zwrotu via facti jest możliwe tylko w sytuacji, gdy nadpłata lub nienależność podatku jest oczywista i gdy nie ma potrzeby prowadzenia postępowania

Oszacowanie wartości nieruchomości nie należy do organu administracji publicznej zarówno I, jak i II instancji, ponieważ organy te nie mogą być jednocześnie organami rozstrzygającymi sprawę i biegłymi w sprawach wyceny nieruchomości.

Wymogi formalne, stawiane fakturom VAT nie mogą być celem samym w sobie, zwłaszcza w sytuacji, gdy organy podatkowe nie mają wątpliwości co do tego, że kwestionowane faktury odzwierciedlają rzeczywiste zdarzenia gospodarcze i ujęte zostały w ewidencji zakupu.

Odstępstwa od comiesięcznej praktyki wzywania bezrobotnych choć możliwe, powinny mieć jednak racjonalne uzasadnienie. W szczególności nagłe wezwanie bezrobotnego w dodatkowym terminie powinno być podyktowane przede wszystkim przedstawieniem mu stosownej oferty pracy. Ustawiczne wzywanie bezrobotnych do urzędu pracy /zwłaszcza odległych od miejsca zamieszkania/ jedynie w celu uzyskania ich podpisów

1. Przepis art. 328 § 2 KPC, określający przedmiotowy zakres uzasadnienia orzeczeń sądowych, dotyczy wprost orzeczeń wydanych w pierwszej instancji i do orzeczeń drugoinstancyjnych ma zastosowanie „odpowiednie” (art. 392 KPC). Jeżeli więc uzasadnienie orzeczenia pierwszoinstancyjnego, sporządzonego zgodnie z wymaganiami art. 328 § 2 KPC, spotyka się z pełną akceptacją sądu drugiej instancji, to wystarczy

1. Podstawą dokonania wpisu w księdze wieczystej prawa użytkowania wieczystego na rzecz jednostki badawczo-rozwojowej gruntu stanowiącego własność Skarbu Państwa lub gminy, nie wchodzącego w skład gruntów Państwowego Funduszu Ziemi, oraz prawa własności budynków, innych urządzeń i lokali, nabytych przez tę jednostkę z mocy art. 2 ust. 1-2 ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce