Wymienienie samochodów osobowych i ich części składowych jako towarów , do których nie ma zastosowania obniżenie kwoty lub zwrotu podatku należnego w osobnym przepisie /art. 25 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym - Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ świadczy o intencji ustawodawcy odrębnego potraktowania problematyki obniżenia kwoty czy zwrotu

Ocena przyczynienia się poszkodowanego do powstania lub zwiększenia szkody należy do kwestii prawnych i w związku z tym może podlegać kontroli kasacyjnej w ramach pierwszej podstawy z art. 3931 k.p.c. Sąd Najwyższy władny jest jednak podważyć tę ocenę tylko wówczas, gdy doprowadziła ona do modyfikacji obowiązku odszkodowawczego w sposób, który nie odpowiada określonemu w art. 362 k.c. wymaganiu jego

Wykładnia art. 298 kodeksu handlowego musi uwzględniać jego funkcję, polegającą na ochronie wierzycieli, a także regulację kontroli poziomu zasobów majątkowych spółki z o.o. oraz regulację prawnego statusu członka zarządu tej spółki.

Gdy sprzedaż nie miała miejsca, podmiot występujący w umowie jako "nabywca" nie uzyskuje prawa do obniżenia kwoty podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług.

Zgodnie z art. 27 ust. 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ podatnik ma obowiązek prowadzić ewidencję zawierającą kwoty określone w art. 20, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżającego podatek należny oraz kwoty podlegające opłacie

Gdy po wydaniu decyzji o wymiarze cła, w wyniku ujawnionych wad jakościowych towaru sprzedawca obniży wartość celną towaru, to przepisy art. 23 ust. 1 i art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 74 poz. 312 ze zm./ nie stoją na przeszkodzie w uwzględnieniu tego faktu w trybie postępowania odwoławczego lub postępowania prowadzonego w trybie nadzwyczajnym.

1. Brak jest przepisów zabraniających biegłym rewidentom prowadzenia działalności gospodarczej, w tym również prowadzenia biur księgowych świadczących usługi w zakresie badania bilansów. 2. Ewidencja dla celów składek na rzecz samorządowej organizacji zawodowej rewidentów nie może być uznana za ewidencję VAT, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług

Przez udzielenie poręczenia wekslowego nawiązuje się stosunek wekslowy między poręczycielem a remitentem, poręczyciela natomiast z poręczonym łączy stosunek cywilnoprawny, w ramach którego dojść może do rozliczeń.

Z uwagi na unormowania: art. 3 in initio, art. 2 par. 1 pkt 1 in initio ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /Dz.U. 1991 nr 36 poz. 161 ze zm./, art. 5 ust. 1 i 5 ust. 3 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./, a także art. 1 par. 1 pkt 1, art. 104 par. 1 i 2, art. 109 par. 1, art. 110 par. 1 i art. 130

Niewpisywanie faktur sprzedaży nie jest zwykłym naruszeniem obowiązków określonych w art. 27 ust. 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ i oznacza, że ewidencja nie może stać się wyłączną podstawą do określenia podstawy opodatkowania, gdyż nie w pełni oddaje wielkość obrotu. Sytuacja ta uzasadnia zastosowanie art. 27 ust

Adwokat wpisany na listę adwokatów zgodnie z art. 68 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze /Dz.U. nr 16 poz. 124/, któremu Okręgowa Rada Adwokacka wskazała siedzibę wykonywania zawodu, ma prawo żądać od organów adwokatury takiego działania, które umożliwi mu realizacje uprawnień adwokackich.

Najemcy opłacającemu czynsz wolny przysługuje, z mocy art. 24 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych (Dz.U. Nr 105, poz. 509 ze zm.), prawo kwestionowaniapodwyżki tego czynszu w postępowaniu sądowym.

Art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1992 r. o uprawnieniach do bezpłatnych i ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego (Dz.U. Nr 54, poz. 254 ze zm.) uchylił wymienione w art. 9 ust. 2 tej ustawy przepisy innych ustaw jedynie w takim zakresie, w jakim przepisy te normowały dotychczas sprawy uprawnień do bezpłatnych lub ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego

Przepis art. 68 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ nie ma zastosowania do sytuacji, w których właściwy organ wydał decyzję na podstawie art. 68 pkt 1, a zobowiązanym do opróżnienia budynku /lokalu/ jest jedynie jego właściciel.

Przy rozstrzyganiu, czy dana czynność prawna należy, czy też nie należy do zwykłych czynności spółki cywilnej, trzeba mieć na względzie okoliczności konkretnego przypadku, a w szczególności cel i determinowany nim rodzaj działalności spółki, przynależność ocenianej czynności do tego rodzaju działalności oraz jej doniosłość z punktu widzenia rozmiaru tej działalności.

Odprawa celna czasowa jest odprawą celną szczególnego rodzaju, w której organ celny nie orzeka o wymiarze należności celnych, lecz w myśl art. 17 ust. 3 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ w kwestii zabezpieczenia majątkowego. Skoro więc odprawa czasowa, jest odprawą szczególnego rodzaju, której przedmiotem nie jest rozstrzygnięcie w zakresie wymiaru należności

Dopuszczalne jest zawarcie umowy sprzedaży własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu z zastrzeżeniem, że umowa ta będzie jedynie sprzedawcę zobowiązywać do przeniesienia własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu nie kupującego.

Jeżeli decyzja o warunkach zabudowy nie została wydana względnie została wzruszona, brak jest podstaw do wydania decyzji o pozwoleniu na budowę. Brak jest również podstaw do zawieszenia postępowania w przedmiocie pozwolenia na budowę, jeżeli inwestor nie legitymuje się ostateczną decyzją o warunkach zabudowy.

W sytuacji skierowania przez stronę środka zaskarżenia do niewłaściwego organu o zachowaniu terminu do jego wniesienia decyduje data przesłania środka zaskarżenia przez organ niewłaściwy organowi właściwemu.