1. Zakres obowiązków organu administracji państwowej wynikający z treści art. 9 Kpa nie obejmuje wszelkiego rodzaju doradztwa prawnego, ani tym bardziej występowania w roli zastępcy procesowego uczestników postępowania. Organ podatkowy nie ma obowiązku faktycznego czy prawnego prowadzić podatnika "za rękę" w toku prowadzenia przez niego działalności gospodarczej, podlegającej obowiązkowi podatkowemu

Spadkobiercy, jako osoby trzecie, nie mają przymiotu strony w postępowaniu zmierzającym do wydania decyzji wymiarowej w sprawie zobowiązania podatkowego spadkodawcy. Stroną takiego postępowania jest wyłącznie podatnik, gdyż postępowanie to dotyczy jego obowiązku podatkowego /art. 28 Kpa/. Zdolność prawna osoby fizycznej ustaje z chwilą jej śmierci. Tym samym z tą datą nie można ani wszcząć, ani prowadzić

Obrotem w świetle art. 16 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, czyli podstawą opodatkowania czynności wynikających m.in. z umowy pośrednictwa, jest kwota prowizji lub innych wynagrodzeń za wykonane usługi, pomniejszona o kwotę podatku. Bez znaczenia jest zatem fakt, że firmy, na rzecz których skarżący świadczył

Udowodnienie, iż powiązania rodzinne i kapitałowe miały wpływ na ustalenie ceny, a tym samym na wysokość rozliczeń w należnym podatku od towarów i usług spowodowało w efekcie, iż prowadzona ewidencja była nierzetelna, co w pełni uzasadniało zastosowanie art. 27 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./.

Pojęcie dokumentu urzędowego należy interpretować w świetle przepisów art. 244 par. 1 i 2 Kpc oraz art. 76 par. 1 i 2 Kpa.

Naruszenie prawa, choćby nieistotne, ma miejsce tylko wówczas, kiedy reguły prawa są jasne i nie zezwalają na dwojaką - równie usprawiedliwioną - ich interpretację.

Przed 1 stycznia 1995 r. podatnik miał prawo zastosować zmianę sposobu amortyzacji środka trwałego w okresie jego amortyzowania.

Nie można uchylić decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu z tego powodu, że pozostaje w sprzeczności z wcześniej wydanymi decyzjami o ustalenie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu dla inwestycji położonych na innych działkach.

Uchwała o podwyższeniu kapitału zakładowego i pokryciu go aportem rzeczowym lub wkładem pieniężnym, wywiera skutek w stosunkach wewnętrznych spółki, tj. między jej wspólnikami, gdyż obliguje ich do podejmowania określonych działań związanych z realizacją takiej uchwały, nie może ona natomiast być uznana za skuteczną w stosunkach zewnętrznych spółki, skoro uchwała taka podlega wpisowi do rejestru handlowego

Organy celne, stwierdzając niedostarczenie przez stronę w terminie towaru do urzędu celnego wskazanego w dokumencie przekazowym, zobowiązane są do pobrania opłaty manipulacyjnej dodatkowej. Wydanie decyzji o wymiarze opłaty manipulacyjnej dodatkowej wymaga zawsze ustalenia, czy w konkretnym wypadku istniały podstawy do przyjęcia, iż osoba przewożąca towar nie wykonała tego obowiązku. Stwierdzenie,

Nieuzupełnienie w wyznaczonym terminie braku kasacji przez określenie wartości przedmiotu zaskarżenia w sprawie o wzrost świadczenia z ubezpieczenia społecznego powoduje odrzucenie skargi kasacyjnej na podstawie art. 393-5 KPC - bez dalszego sprawdzania, czy wartość przedmiotu zaskarżenia miałaby znaczenie dla oceny dopuszczalności kasacji.

Sprawą o określenie podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne (art. 393 pkt 5 KPC) jest sprawa odnosząca się do podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne, a zatem dotycząca wszystkich elementów, od których zależy wysokość składki.

Obowiązek podatnika prowadzenia ewidencji podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, zawierającej m.in. właściwą wysokość podatku naliczonego obniżającego podatek należny, która to ewidencja stanowi bezpośrednią podstawę do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, dotyczy odrębnie

Zgodnie z art. 7 ustawy o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych /Dz.U. nr 105 poz. 509 ze zm./ małżonkowie tylko wówczas są z mocy prawa najemcami lokalu, jeżeli lokal ten wspólnie zajmują i została zawarta umowa najmu. Nie jest przy tym istotne czy umowę tą zawarto z jednym z małżonków, czy obojgiem. Identycznie tę kwestię regulował art. 10 ust. 3 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r.