Ustawą „względniejszą dla sprawcy” w rozumieniu art. 2 § 1 k.k. jest ta ustawa, której wybór opiera się na ocenie całokształtu konsekwencji wynikających dla niego z zastosowania obydwu wchodzących w grę ustaw, przy czym ocena ta musi być dokonana z uwzględnieniem okoliczności konkretnej sprawy. W związku z powyższym stosowanie kary dożywotniego pozbawienia wolności do przestępstw popełnionych przed

Ten sam stan faktyczny nie może być równocześnie kwalifikowany jako wyłączenie prawa do odprawy na podstawie art. 8 ust. 3 pkt 3 i art. 8 ust. 3 pkt 5 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. 1990 r. Nr 4, poz. 19 w zm.).

Brak jest podstaw prawnych do stwierdzenia nieważności decyzji o zezwoleniu na sprzedaż napojów alkoholowych, zgodnej z uchwałą rady gminy w sprawie usytuowania miejsc sprzedaży tych napojów.

Niezasadny jest pogląd, że z faktu zwrotu wyliczonej przez podatnika w zeznaniu PIT nadpłaty podatku należało wyciągnąć wniosek, że zeznanie to zostało uznane przez urząd skarbowy za prawidłowe. Urząd skarbowy ma obowiązek dokonać zwrotu nadpłaty wykazanej przez podatnika w terminie określonym w art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm

Podmiot gospodarczy, zlecający wykonanie usług o charakterze materialnym, polegających na wytworzeniu konkretnych wyrobów, wyspecjalizowanym zakładom, może być uznany za producenta tych wyrobów w rozumieniu art. 1 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o podatku obrotowym /Dz.U. 1983 nr 43 poz. 191 ze zm./.

Zapis w uchwale rady miejskiej, uzależniający ważność wyborów od frekwencji wyborczej, mieści się w upoważnieniu do określania zasad i trybu przeprowadzania wyborów do rad dzielnic, zawartym w art. 37 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74/.

W sytuacji gdy strona kwestionuje co do zasady możliwość obciążenia jej odsetkami za nieterminowe uregulowanie zobowiązań podatkowych, organy podatkowe - zgodnie z zasadami postępowania administracyjnego - winny kwestię tę wyjaśnić, a wysokość należnych odsetek ustalić decyzją podjętą na podstawie art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486

Przedawnienie prawa do wydania decyzji podatkowej, o którym mowa w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ ma zastosowanie do decyzji ustalających wysokość zobowiązania podatkowego w trybie art. 5 ust. 1 tej ustawy, nie odnosi się natomiast do wydania decyzji określającej wysokość zobowiązania na zasadzie art. 5 ust. 3 ustawy o

Przepisy par. 68 ust. 2 pkt 1 oraz par. 69 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 czerwca 1992 r. w sprawie opłaty skarbowej /Dz.U. nr 53 poz. 253/ w zakresie, w jakim dotyczyły umowy pożyczki, są sprzeczne z art. 1 ust. 1 pkt 2 i art. 10 ust. 1 pkt 10, a także z art. 11 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./.

Żaden przepis prawa nie przewiduje możliwości wydawania decyzji w sprawie umorzenia zadłużenia państwowej jednostki budżetowej /np. szpitala/ z tytułu dostawy towarów przez podatnika, którego zobowiązanie podatkowe zostało potrącone.

1. Trwałość ostatecznych decyzji administracyjnych oznacza, iż nie mogą być one zmieniane lub uchylane dowolnie przez Ministra Finansów albo organy podatkowe, lecz tylko i wyłącznie w nadzwyczajnych trybach oraz przypadkach określonych wprost w kodeksie postępowania administracyjnego lub w przepisach szczególnych , przy ścisłym zachowaniu owych warunków. 2. Uchylenie lub zmiana ostatecznej prawidłowej

Szczególne zasady zwiększania lub zmniejszania funduszu założycielskiego i funduszu przedsiębiorstwa o kwotę zmian wartości majątku będącą skutkiem aktualizacji wyceny środków trwałych, zawarte w ustawie z dnia 31 stycznia 1989 r. o gospodarce finansowej przedsiębiorstw państwowych /Dz.U. 1992 nr 6 poz. 27 ze zm. - art. 4 ust. 2 oraz art. 6 ust. 1 pkt 3 i ust. 2 pkt 3 w brzmieniu obowiązującym przed

1. Jeżeli podatnik w pierwotnej deklaracji dokonał korekty, co wyraźnie zostało przewidziane w obowiązującym wzorze deklaracji VAT-7 /wprowadzonym przez Ministra Finansów na podstawie delegacji ustawowej, przewidzianej w art. 10 ust. 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym - Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm.; zarządzenie Ministra Finansów z dnia 1 lutego 1995

Podatek powinien być obliczony i wpłacony a deklaracja złożona w terminie upływającym w miesiącu następnym /art. 26 i art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym - Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./. Jednakże przekroczenie tych terminów samo przez się nie pozbawia podatnika prawa obniżenia podatku należnego o podatek naliczony; ważne jest tylko , aby

W 1993 roku ograniczeniu w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, przewidzianemu w art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./, podlegały tylko te wydatki z tytułu używania samochodu, które nie stanowiły jego kosztów utrzymania i eksploatacji /te ostatnie nie były limitowane/.

Data otrzymania faktur winna wynikać z dokumentu źródłowego jakim jest oryginał faktury na którym powinno znajdować się potwierdzenie jej odbioru. W sytuacji, gdy brak jest jednoznacznego dowodu wskazującego na datę otrzymania faktur, a niesporne jest, że potwierdzają one dostawę w dniu ich wystawienia i że są to faktury wystawione przez podatnika podatku VAT zastosowanie sankcji nie powinno mieć miejsca