Z treści art. 217 § 2 k.p.k. wynika, że jeżeli przedmiotem zarzutu jest zbrodnia lub umyślny występek zagrożony karą pozbawienia wolności, której górna granica wynosi co najmniej 8 lat, to z mocy prawa istnieje domniemanie, że może być konieczne wymierzenie surowej kary, a groźba wymierzenia takiej kary może skłaniać oskarżonych (podejrzanych) do podejmowania działań zakłócających czy wręcz uniemożliwiających

Dla kwestii uznania obiektu za związany z działalnością gospodarczą nie ma istotnego znaczenia okoliczność, że obiekt ten nie został zaewidencjonowany jako środek trwały. Decydujące w tej mierze są bowiem przepisy podatkowe a nie przepisy dotyczące ewidencji środków trwałych.

Powód, który wnosi o ustalenie, że wstąpił w stosunek najmu na podstawie art. 691 kc (uchylonego ustawą z dnia 2 lipca 1994 r. Dz.U. 1994 r. Nr 105, poz. 509), powinien wykazać także istnienie interesu prawnego w rozumieniu art. 189 kpc.

1. Nie jest wyłączona droga postępowania przewidzianego w art. 156 - art. 159 Kpa również w odniesieniu do decyzji, dla których nie przewiduje się trybu odwoławczego w postępowaniu administracyjnym jak to ma miejsce w przypadku decyzji określonych w art. 160 Kpa. 2. Przyznanie na podstawie art. 160 par. 1 Kpa odszkodowania osobie, która nie poniosła szkody w związku z wydaniem decyzji dotkniętej nieważnością

1. W myśl art. 393 pkt 1 kpc kasacja nie przysługuje w sprawach o świadczenia, w których wartość przedmiotu zaskarżenia jest niższa niż pięć tysięcy złotych, chyba że chodzi o sprawę gospodarczą, w której wartość ta została ustalona na kwotę dziesięciu tysięcy złotych. 2. Powództwo o eksmisję z lokalu mieszkalnego, w myśl przyjmowanego w prawie procesowym podziału, należy do kategorii powództw o świadczenie

Postanowienie sądu drugiej instancji oddalające zażalenie na postanowienie odmawiające przywrócenia terminu do wniesienia rewizji (apelacji) podlega zaskarżeniu w drodze kasacji.

Ojciec, któremu przysługuje władza rodzicielska, nawet ograniczona, nie może skutecznie pozbawić mocą swej woli małoletnich dzieci uprawnień do lokalu, które przysługują im z mocy prawa. Nadto umieszczenie dziecka w rodzinie zastępczej na podstawie orzeczenia Sądu opiekuńczego, na zasadzie organizacji opieki dla dzieci i młodzieży pozbawionych całkowicie lub częściowo opieki rodzicielskiej - po myśli

1. Warunkiem zgodności z prawem zarówno aktów normatywnych, jak i aktów administracyjnych oraz innego rodzaju czynności prawnych i faktycznych jest ich podjęcie przez właściwy organ gminy. Naruszenie właściwości organu gminy obwarowane jest sankcją nieważności. Z właściwości rady gminy do określenia zasad, wyrażenia zgody /art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. "a" ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym

Pojęcie "środki trwałe" jest pojęciem ekonomicznym i w takim kontekście należy ustalać - korzystając nawet z pomocy biegłych z zakresu ekonomii lub budownictwa - charakter towaru sprowadzonego z zagranicy. Bez znaczenia będzie przy tym wartość towaru celnego, jego kompletność i zdatność do użytku, jeśli stanowi część większej całości - przeciwnie niż stanowi przepis par. 2 rozporządzenia Ministra Finansów

Wynikająca z art. 298 § 1 kodeksu handlowego odpowiedzialność członka zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością za jej zobowiązania przechodzi na jego spadkobierców.

Dla kwestii uznania obiektu za związany z działalnością gospodarczą nie ma istotnego znaczenia okoliczność, że obiekt ten nie został zaewidencjonowany jako środek trwały. Decydujące w tej mierze są bowiem przepisy podatkowe a nie przepisy dotyczące ewidencji środków trwałych.

Przepis art. 16 ust. 1 pkt. 3 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ wprowadził wprawdzie zasadę rozpoznawania przez sąd administracyjny skargi na postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym lub zażaleniowym, jeżeli w tych postępowaniach stronie służyło zażalenie, jednakże nie zawiera żadnej normy prawnej, która uchylałaby przepis 40 par

Przepis art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym nie ma zastosowania w sprawach ze skargi na postanowienie organu administracji, właściwego do wznowienia postępowania, wydane w przedmiocie wstrzymania wykonania decyzji w trybie art. 152 par. 1 Kpa.

W trybie art. 155 Kpa mogą być zmieniane lub uchylane zarówno decyzje wadliwe, jak i decyzje nie dotknięte żadnymi wadami, wyłącznie jeżeli ich wzruszenie jest podyktowane względami interesu społecznego lub słusznym interesem strony. Taka konstrukcja przepisu art. 155 Kpa powoduje, że nie można w nim upatrywać środka zmierzającego do ponownego rozpoznania sprawy zakończonej ostateczną decyzją administracyjną

Obywatel ma prawo oczekiwać, iż skoro wymaga się od niego złożenia zeznania na obowiązującym druku, to druk ten jest tak opracowany, że zapewnia wywiązanie się przez obywatela z ujawnienia wszystkich okoliczności niezbędnych do prawidłowej oceny sytuacji podatnika.

Emeryt może, na podstawie art. 3581 § 3 KC w związku z art. 300 KP, żądać zapłaty ekwiwalentu za węgiel według jego aktualnych cen, mimo że układ zbiorowy pracy określał kwotowo wartość jednej tony węgla a pracodawca wypłacał w terminie kwoty wyższe niż wynikające z tego układu, lecz niższe od rynkowej ceny węgla.

Jeżeli pomiędzy stronami postępowania administracyjnego istnieje spór wywołany konsekwentnie podtrzymywanym wnioskiem banku jako strony skarżącej i wymagający merytorycznego rozstrzygnięcia, to niedopuszczalne jest umorzenie tego postępowania - jako bezprzedmiotowego - na podstawie art. 105 par. 1 Kpa.

1. Celem postępowania prowadzonego na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych /Dz.U. nr 65 poz. 294 ze zm./ jest stwierdzenie choroby zawodowej. Postępowanie w takiej sprawie nie może przeradzać się w spór o to, kto będzie zobowiązany do świadczeń z tytułu stwierdzonej choroby. 2. Przepis par. 10 ust. 3 pkt 2 powołanego rozporządzenia nie stwarza

Postanowienie kończące postępowanie, wydane przez Sąd II instancji, jest zaskarżalne kasacją tylko wtedy, gdy kończy sprawę jako pewną całość poddaną pod osąd.

Ewidencja gruntów to jedynie zbiór informacji o gruntach i budynkach, ich właścicielach oraz innych osobach fizycznych lub prawnych, władających tymi gruntami i budynkami. Zapisy w ewidencji mają wyłącznie charakter techniczno-deklaratoryjny, a dokonywane zmiany nie mogą rozstrzygać o prawie własności ani przedmiocie własności.

Skoro podatnik uwzględnił w swych księgach podatkowych wszystkie poniesione przez siebie wydatki, a spór toczy się jedynie o to, czy owe wydatki rzeczywiście poniesione przez skarżącego stanowią koszty uzyskania przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to bezpodstawnie urząd skarbowy zarzuca nierzetelność owym księgom ze wszystkimi stąd niekorzystnymi dla podatnika