Przyznawanie zasiłków celowych należy do zadań własnych gmin, w ramach których organy gminy są zobowiązane zaspokoić najbardziej pilne i konieczne potrzeby jej mieszkańców. Możliwość zaspokojenia tych potrzeb jest niewątpliwie determinowana posiadanymi przez gminę środkami pieniężnymi. Nie może ona dać więcej niż posiada. W sytuacji, kiedy środki są ograniczone, a potrzebujących wielu, jest rzeczą

Jeżeli umowa dzierżawy określa wysokość czynszu na podstawie towarów ekwiwalentnych /np. cena zboża, oleju napędowego, dolarów USA/, a wartość tych towarów ulega zmianie - podwyższeniu, to podwyższona kwota czynszu pociąga za sobą obowiązek uiszczenia opłaty skarbowej na podstawie art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./.

Tylko w sytuacji, gdy ewidencja jest na tyle niekompletna, że mimo aktywnej postawy organów podatkowych niemożliwe staje się ustalenie bądź to podstawy, bądź to przedmiotu opodatkowania, dopuszczalne jest skorzystanie z instrumentu uregulowanego w art. 27 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./. Organy administracji

1. Skarga dotknięta brakami formalnymi uniemożliwiającymi nadanie jej dalszego biegu może być uzupełniona lub poprawiona wyłącznie na wezwanie sądu administracyjnego. Stąd taka skarga nie może być podstawą do wydania decyzji w trybie art. 200 par. 2 Kpa i winna ona być przedstawiona przez organ wymieniony w art. 200 par. 1 Kpa sądowi administracyjnemu zgodnie ze zdaniem pierwszym art. 200 par. 1 Kpa

Zgodnie z art. 31 ust. 3 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o Trybunale Konstytucyjnym /t.j. Dz.U. 1991 nr 109 poz. 470 ze zm./ ostateczne decyzje wydane w ogólnym postępowaniu administracyjnym z zastosowaniem przepisu prawnego, który w wyniku orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego jako sprzeczny z Konstytucją lub aktem ustawodawczym został zmieniony lub uchylony, lub utracił moc, uznaje się za nieważne

1. Art. 8 ust. 3 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o urzędzie Ministra Spraw Wewnętrznych /Dz.U. nr 30 poz. 181/ wyklucza dopuszczalność prowadzenia przez policjanta działalności gospodarczej z zakresu ochrony osób i mienia oraz obrotu bronią i amunicją. 2. W świetle art. 126 ust. 3 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji /Dz.U. nr 30 poz. 179 ze zm./ w związku z art. 8 ust. 3 cytowanej ustawy o

Podatnik może zrezygnować ze zwolnienia z podatku od towarów i usług pod warunkiem, że zawiadomi o tym zamiarze właściwy Urząd Skarbowy przed początkiem miesiąca, w którym rezygnuje ze zwolnienia /art. 14 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym - Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./. Podatnik korzystający ze zwolnienia z mocy par. 18 rozporządzenia Ministra

Koncesjonowanie działalności gospodarczej jako odstępstwo od zasady wolności gospodarczej ze względu na interesy gospodarki narodowej uprawnia do określenia limitów produkcji i eksportu.

Organ orzekający w przedmiocie umorzenia zaległości podatkowych /odsetek za zwłokę/ może merytorycznie wypowiadać się w tym przedmiocie jedynie wtedy, gdy zaległość istnieje w chwili podjęcia decyzji, a w sytuacji, gdy zaległość już nie istnieje organ orzekający powinien na podstawie art. 105 par. 1 Kpa postępowanie umorzyć, jako bezprzedmiotowe.

Zgodnie z art. 115 ust. 1 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne /Dz.U. nr 38 poz. 230 ze zm./ członek spółki wodnej obowiązany jest do wnoszenia na jej rzecz m.in. składek. Składka ta nie jest darowizną /na cele ochrony środowiska/ w rozumieniu art. 18 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady

Ustalenia organu administracji, że w sprawie nie zachodzą przesłanki uzasadniające wydanie decyzji o zwrocie wywłaszczonej nieruchomości /art. 69 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości - Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ nie daje podstawy do umorzenia postępowania. Umorzenie postępowania z powodu jego bezprzedmiotowości w sytuacji, gdy istnieją podstawy

Podatnik nie może skutecznie powoływać się na fakt przyjmowania od niego przez urząd skarbowy deklaracji podatkowych, jako na okoliczność wpływającą na to czy był bądź nie był zwolniony od podatku od towarów i usług, skoro w 1994 r. był on zwolniony od tego podatku z mocy prawa - art. 14 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11

1. Przepis art. 16 pkt 2 ustawy z dnia 25 stycznia 1992 r. o zasadach gospodarki finansowej państwa w 1992 r. (Dz. U. Nr 21, poz. 83), w zakresie odnoszącym się do czasu przed dniem ogłoszenia tej ustawy w Dzienniku Ustaw, jako naruszający konstytucyjny zakaz nieretroakcji (art. 1 i art. 7 przepisów konstytucyjnych utrzymanych w mocy na podstawie art. 77 Ustawy Konstytucyjnej z dnia 17 października

Wspólnicy spółki cywilnej z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej w ramach tejże spółki nie są podmiotami gospodarczymi w rozumieniu art. 1 § 1 Prawa upadłościowego (jedn. tekst: Dz. U. z 1991 r. Nr 118, poz. 512 ze zm.), nie mają zatem zdolności upadłościowej.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50/ podatnikami są między innymi osoby fizyczne, natomiast ust. 2 tego artykułu przewiduje, że za zgodą urzędu skarbowego podatnikami mogą być również zakłady osoby prawnej. Wynika z tego, że podatnik będący osobą fizyczną nie może odrębnie opodatkować różnych części działalności

Niezależnie od stosowanej przez sąd wydający wyrok łączny zasady kształtowania kary łącznej (absorpcji całkowitej, częściowej czy też kumulacji), sąd ten – w tym zakresie – na nowo dokonuje aktu wymiaru kary zwanej w tym wypadku karą łączną. Zatem powinien z jednej strony respektować prawomocność „łączonych” wyroków (i dlatego też nie wolno mu w tym trybie dokonywać korekt w zakresie wymiaru kar orzeczonych

1. Przedmiotem koniecznych ustaleń ze strony organów samorządu radcowskiego zmierzających do wykazania braku po stronie wnioskodawcy przesłanek określonych w art. 24 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych /Dz.U. nr 19 poz. 145 ze zm./ mogą być wyłącznie fakty o których mowa w art. 107 par. 3 Kpa. Opieranie się wyłącznie na opinii jednego z adwokatów, bez sprawdzenia faktów, na

Nie może być uznany za stronę postępowania komunalizacyjnego podmiot, który na podstawie umowy użyczenia zawartej po dniu 27 maja 1990 r. uzyskał władanie nieruchomością. Jego prawa do nieruchomości określają postanowienia umowy oraz przepisy kodeksu cywilnego, natomiast nie rozstrzyga o nich deklaratoryjna decyzja wydana w trybie art. 18 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające

W razie złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy przez naczelny organ administracji państwowej /art. 127 par. 3 Kpa/ skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego na tę samą decyzję, co objęta wnioskiem, jest niedopuszczalna. Niedopuszczalny jest również wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego na decyzję, której omawiany wniosek dotyczy.

W przypadku zwrotu wywłaszczonej nieruchomości, która w myśl art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych /Dz.U. nr 32 poz. 191 ze zm./ stała się własnością gminy, poprzedni właściciel nieruchomości lub jego następca prawny zobowiązany jest zwrócić na rzecz gminy zrewaloryzowane odszkodowanie.

1. Ograniczenie liczbowe składów komisji rady, ustalane uchwałą rady gminy, nie narusza prawa, jeżeli bezpośrednio nie utrudnia wykonywania przez organy gminy zadań publicznych gminy ani nie wyklucza radnym, jako reprezentantom gminy możliwości udziału w pracach rady gminy i jej organów stosownie do ich obowiązku określonego w art. 24 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U.