1. Istota postępowania odwoławczego polega na ponownym rozpoznaniu sprawy. Nie podlegają więc w tym postępowaniu rozpatrzeniu złożone dopiero w odwołaniu wnioski o odroczenie terminu do złożenia oświadczenia o wyborze zwolnienia od podatku. Wnioski takie podlegają rozpatrzeniu w odrębnym postępowaniu. 2. Ciężar dowodu, że pracownicy Urzędu Skarbowego wprowadzili skarżącą. w błąd, co do treści warunku

Rada gminy, która na podstawie art. 21 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ powołała stałe komisje do określonych zadań i wybrała w ich skład także osoby spoza rady, nie może odmówić jednemu lub kilku radnym czynnego uczestnictwa w pracach komisji w ogóle.

Dla prowadzenia ewidencji, o której mowa w art. 27 ust. 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ przepis ten nie ustanawia żadnych wymagań co do formy.

Jeżeli organ rentowy stwierdził, że wydana uprzednio decyzja uznająca pracodawcę za nieuspołeczniony zakład pracy jest błędna, a błąd ten nie został spowodowany zachowaniem się zakładu pracy, to organ rentowy może wydać nową, prawidłową decyzję ze skutkiem na przyszłość, bez możliwości dochodzenia od pracodawcy zwrotu zasiłków chorobowych wypłaconych przed wydaniem ponownej decyzji.

Przepis art. 57 § 2 k.k. stanowi podstawę do nadzwyczajnego złagodzenia kary w tych sytuacjach, w których nie jest ono możliwe na podstawie innego przepisu ustawy; zezwala więc – w warunkach w nim określonych – na zastosowanie nadzwyczajnego złagodzenia kary m.in. wobec sprawcy przestępstwa dezercji (art. 304 k.k.), mimo że nie byłoby ono możliwe na podstawie art. 308 k.k.

1. Zwolnienie podmiotowe od podatku przewidziane w art. 14 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ było zwolnieniem przysługującym z mocy prawa, jeżeli podatnik spełnił określone warunki i złożył oświadczenie o wyborze zwolnienia w terminie określonym w art. 48 tej ustawy. 2. Art. 48 powołanej wyżej ustawy nie

Powództwo o roszczenie majątkowe skierowane przeciwko osobie fizycznej prowadzącej ewidencjonowaną działalność gospodarczą, związane z tą działalnością, wytoczyć można przed sąd, w którego okręgu znajduje się miejsce prowadzenia tej działalności (zakład).

1. Spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe są z mocy art. 39 ust. 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1991 r. o związkach zawodowych /Dz.U. nr 55 poz. 234 ze zm./ osobami prawnymi. 2. Żaden z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zwalnia spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych od obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych.

Umowa dzierżawy, będąca umową cywilnoprawną, reguluje wzajemne prawa i obowiązki pomiędzy stronami, nie może ona natomiast wywierać skutków na gruncie przepisów prawa publicznego, do których należą przepisy podatkowe. W szczególności umowa taka nie może mieć wpływu na obowiązki podatkowe ciążące na właścicielu nieruchomości będącym podatnikiem tego podatku. Solidarna z podatnikiem odpowiedzialność

Do rozpoznania sprawy z powództwa członków spółdzielni będącej w likwidacji o nakazanie działającym w jej imieniu likwidatorom zwołania walnego zgromadzenia (art. 39 § 2 pkt 3 Prawa spółdzielczego) droga sądowa jest dopuszczalna (art. 2 § 1 k.p.c.).

Ustawa z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 75 poz. 445 ze zm./ zasadnicze znaczenie przywiązuje do dokumentów pierwotnej odprawy celnej, z których ma wynikać fakt przywozu tego towaru. Organ celny może pogłębiać tego rodzaju badania przez przeprowadzenie dowodów, które uzna za stosowne, nie może jednak uznać niemożności ustalenia tożsamości towaru w sytuacji, gdy przedstawiono dokumenty

Spełnienie świadczenia bezgotówkowego następuje w dniu uznania rachunku bankowego wierzyciela, chyba że strony stosunku zobowiązaniowego postanowiły inaczej.

1. Jeżeli cel jest wytyczony przez ustawę wprost, a podmiot realizujący tę właśnie ustawę wykonuje w jej ramach działania nie zmierzające do realizacji tego celu, to można uznać, że działa on niezgodnie z prawem, a nawet bez podstawy prawnej. Takie działania zatem podlegają weryfikacji sądowej. Nie jest to wtedy kontrola celowości, ale kontrola legalności, gdyż akt nie jest weryfikowany z punktu widzenia

1. W przypadku gdy cel jest wytyczony przez ustawę wprost, a podmiot realizujący tę właśnie ustawę wykonuje w jej ramach działania nie zmierzające do realizacji tego celu, to można uznać, że działa on niezgodnie z prawem, a nawet bez podstawy prawnej. Takie działania zatem podlegają weryfikacji sądowej. Nie jest to wtedy kontrola celowości, ale kontrola legalności, gdyż akt nie jest weryfikowany z

1. Ustawa z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ nie przewiduje żadnych form wynagradzania sołtysów ze środków budżetowych. 2. Uprawnienie sołtysów do otrzymywania stałego wynagrodzenia ze środków budżetowych gminy musi wynikać z wyraźnie sformułowanych przepisów kwestie te normujących; podstawy takiej nie mogą stanowić ogólne i kompetencyjne przepisy art. 35