Jeśli skarżący nie pracował w zakładzie karnym w czasie odbywania kary pozbawienia wolności przez okres co najmniej 180 dni lub przed pozbawieniem wolności, nie spełniał warunku z art. 21 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu - nie może uzyskać prawa do zasiłku dla bezrobotnych.

Przepis art. 13 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./ uprawnia kierownika urzędu państwowego do rozwiązania stosunku pracy, za uprzednim trzymiesięcznym wypowiedzeniem, z urzędnikiem państwowym mianowanym, w razie nabycia prawa do emerytury. Możliwość skorzystania z tego przepisu przez kierownika urzędu jest kwestią uznaniową

Celem art. 14 ust. 1 pkt 38 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 75 poz. 445 ze zm./ jest nie obciążanie obowiązkiem uiszczenia cła osób, które zostały na trwałe pozbawione możliwości korzystania ze sprowadzonego z zagranicy towaru /na skutek zniszczenia, kradzieży/ przed dopuszczeniem go do obrotu na polskim obszarze celnym. Kradzież towaru przed podjęciem do obrotu na polskim

W postępowaniu sądowym co do orzeczeń w sprawach o wykroczenia (rozdział 46 k.p.k.) organ Policji działający w charakterze oskarżyciela publicznego (art. 457 § 2 k.p.k.) nie ma uprawnień do zaskarżania wyroku sądu rejonowego ani do brania udziału w postępowaniu rewizyjnym (art. 461 k.p.k.).

Przedmiotem sprostowania mogą być wszystkie elementy decyzji, jednakże sprostowanie to nie może dotyczyć zmian lub uzupełnienia treści decyzji. Nie jest zwłaszcza dopuszczalne sprostowanie, które prowadziłoby do ponownego odmiennego rozstrzygnięcia sprawy. Mylne zastosowanie przepisu prawnego nie może być w żadnym wypadku przedmiotem sprostowania.

Bezrobotni mieszkający w rejonie uznanym za zagrożony szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym /art. 30 ust. 3 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu - Dz.U. nr 106 poz. 457 ze zm. i wydane na jego podstawie rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 19 listopada 1992 r w sprawie wydłużenia okresu pobierania zasiłków w rejonach administracyjnych /gminach/ zagrożonych szczególnie

W dniu wejścia w życie ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 79 poz. 464 ze zm./ każdy grunt państwowy, będący w zarządzie państwowej osoby prawnej innej niż Skarb Państwa, stał się z mocy prawa przedmiotem użytkowania wieczystego przez tę osobę prawną bez względu na to, czy jakakolwiek osoba trzecia zgłosiła roszczenia dotyczące

Zasadą państwa prawnego jest między innymi, to że nie można uzyskiwać korzyści w postaci uprawnienia wynikającego z decyzji wydanej bez podstawy prawnej lub z rażącym naruszeniem prawa.

Dla zastosowania przepisu art. 37 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /t.j. Dz.U. 1987 nr 30 poz. 165/ przy obliczaniu należnej najemcy powierzchni mieszkalnej niezbędne jest ustalenie nie tylko faktu zamieszkiwania z najemcą osób bliskich, ale również prowadzenie z nim wspólnego gospodarstwa domowego.

1. W stosunku do towaru będącego przedmiotem czasowego przywozu nie można dokonywać żadnych innych czynności, poza tymi, które są przewidziane w art. 17 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 75 poz. 445 ze zm./. 2. "Podmiotem zobowiązanym" do wywozu w rozumieniu prawa celnego /art. 18/ jest jedynie podmiot, który przyjął na siebie obowiązek wywiezienia towaru podczas odprawy celnej

Z zasady trwałości stosunku pracy mianowanego urzędnika państwowego wynika, że nie można przy próbie jego rozwiązania powoływać się tylko na rygory oszczędnościowe /w zakresie zmniejszenia funduszu płac/ wynikające z aktualnie obowiązującej ustawy budżetowej. Podstawą zwolnienia może być tylko jedna z przyczyn określonych w ustawie z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U

1. Instytucje prawa cywilnego nie mogą być wykorzystywane do obejścia obowiązków wynikających z prawa podatkowego, należącego do sfery prawa publicznego. Dokonując wykładni prawa podatkowego, trzeba zwracać uwagę na to, że swoboda w kształtowaniu stosunków międzyludzkich na gruncie prawa cywilnego czy też przyjmowanie cywilistycznego punktu widzenia w interpretacji przepisów ustaw podatkowych nie może

1. Obowiązek zasięgania przez organy samorządu terytorialnego opinii odpowiednich władz statutowych ogólnokrajowych organizacji międzyzwiązkowych lub ogólnokrajowych związków zawodowych reprezentatywnych dla pracowników większości zakładów pracy (art. 19 ust. 2 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych – Dz.U. nr 55, poz. 234) dotyczy założeń lub projektów aktów wykonawczych do ustaw, podejmowanych

Opłata za zarząd nieruchomością, przekazaną na cele obronności i bezpieczeństwa Państwa /art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /t.j. Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ może być określona w decyzji z mocą wsteczną w wypadku, gdy nie została ustalona w decyzji o oddaniu nieruchomości w zarząd i nie upłynęły przewidziane w przepisach Kodeksu

Z przepisów z art. 4 ust. 4 oraz art. 40 ust. 2 w związku z art. 39 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /t.j. Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ wynika, że zarząd gruntami oddanymi na cele obronności i bezpieczeństwa państwa jest odpłatny, a opłaty za zarząd ustalane są w formie opłat rocznych według ściśle określonej stawki procentowej i w oparciu o

Naruszenie przez organy procesowe przepisów prawa procesowego, które uniemożliwiło uczestnikowi postępowania wstąpienie w prawa strony, może stanowić z reguły podstawę do podniesienia zarzutu odwoławczego z art. 387 pkt 2 k.p.k. Odmienne stanowisko prowadziłoby do fikcyjności gwarancji procesowych uczestników postępowania, statuowanych w kodeksie postępowania karnego.

1. Obowiązek zasięgania przez organy samorządu terytorialnego opinii odpowiednich władz statutowych ogólnokrajowych organizacji międzyzwiązkowych lub ogólnokrajowych związków zawodowych reprezentatywnych dla pracowników większości zakładów pracy (art. 19 ust. 2 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych - Dz. U. Nr 55, poz. 234) dotyczy założeń lub projektów aktów wykonawczych do ustaw, podejmowanych

Wyeliminowanie przez sąd wojskowy z opisu czynu przypisanego oskarżonemu jednego lub kilku czynów, objętych zakresem zarzucanego mu przestępstwa ciągłego, z tego powodu, że gdyby je rozpatrywano odrębnie, czyny te jako wykroczenia nie podlegałyby właściwości sądu wojskowego, traktować należy na gruncie art. 383 § 1 k.p.k. analogicznie do umorzenia postępowania. W postępowaniu przed sądem odwoławczym

Obowiązkiem organu administracyjnego jest dokonanie oceny każdego dowodu, w tym także dowodu z opinii biegłego. Oznacza to konieczność prześledzenia toku rozumowania autora, wyjaśnienia stwierdzeń niejasnych i sprawdzenia czy końcowy wniosek pozostaje w logicznym związku z poprzedzającą go treścią. W praktyce orzeczniczej organów administracyjnych utarła się zasada bezkrytycznego przyjmowania konkluzji

Dokonanie potrącenia zobowiązania podatkowego z wzajemnej wierzytelności podatnika wobec Skarbu Państwa jest możliwe po ostatecznym ustaleniu tego zobowiązania.

Minimum połowy kary, jako warunek pozwalający ubiegać się o warunkowe przedterminowe zwolnienie (art. 91 § 1 k.k.), odnosi się także do sprawców, których działanie w ramach kumulatywnego zbiegu przepisów ustawy (art. 10 § 2 k.k.) wyczerpuje znamiona zarówno przestępstwa umyślnego, jak i nieumyślnego, jeżeli odbywają tę karę po raz pierwszy i jako karę zasadniczą.

Jeżeli osoba fizyczna zgłosiła obowiązek uiszczenia opłaty skarbowej od zawartej umowy sprzedaży akcji, obliczyła ją i uiściła w Urzędzie Skarbowym to błędny jest pogląd Izby Skarbowej, że wymiaru opłaty dokonano w prawnej formie decyzji. Zgodnie bowiem z art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./ w związku z art. 5 ust. 4 ustawy o opłacie

Od decyzji Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej, wydanej w I instancji, przysługuje odwołanie do Ministra Finansów.

Jeżeli sąd odwoławczy, uchylając postanowienie odmawiające odszkodowania za niesłuszne tymczasowe aresztowanie dochodzonego na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy z 23.II.1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (Dz.U. nr 34, poz. 149; zm. Dz.U. z 1993 r., nr 36, poz. 159) i przekazując sprawę sądowi pierwszej