1. Artykuł 177 § 1 pkt 1 k.p.c. w zw. z art. 393 § 1 k.p.c. i art. 211 k.p.a. ma odpowiednie zastosowanie w postępowaniu przed Naczelnym Sądem Administracyjnym, jeżeli treść orzeczenia tego sądu zależy od rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego przez sąd, przed którym toczy się postępowanie cywilne. 2. W razie stwierdzenia przez Naczelny Sąd Administracyjny naruszenia przepisu art. 97 § 1 pkt 4, art.

1. Przepis art. 177 § 1 k.p.c. w zw. z art. 393 § 1 k.p.c. i art. 211 k.p.a. ma odpowiednie zastosowanie w postępowaniu przed Naczelnym Sądem Administracyjnym, jeżeli treść orzeczenia tego sądu zależy od rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego przez sąd, przed którym toczy się postępowanie cywilne. 2. W razie stwierdzenia przez Naczelny Sąd Administracyjny naruszenia przepisu art. 97 § 1 pkt 4, art.

Grunt pod budynkami nie podlega wyłączeniu z podstawy opodatkowania podatkiem od nieruchomości, bowiem ustawa z dnia 12 stycznia 1991 r. nie przewiduje takiego wyłączenia, a opodatkowanie nie jest uzależnione od tego, czy właściciel /posiadacz/ ma możliwość korzystania /uzyskiwania przychodów/ z gruntu.

Księgą nierzetelną jest księga, która w danym okresie nie odzwierciedla rozmiarów i kierunków prowadzonej działalności, jednocześnie uniemożliwiając ustalenie stanu faktycznego. Nieujęcie w księdze pewnych kwot ze sprzedaży towarów, czy też niezaksięgowanie wszystkich dowodów zakupu stanowi podstawę do przyjęcia, iż księga prowadzona jest nierzetelnie, a więc nie odzwierciedla tych zdarzeń, które winny

Adwokat, który wykonuje zawód indywidualnie na podstawie art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. – Prawo o adwokaturze (Dz.U. nr 16, poz. 124 ze zm.) i ma uprawnienia emerytalne, podlega obowiązkowi ubezpieczenia społecznego z art. 24 w zw. z art. 37 tej ustawy.

Adwokat, który wykonuje zawód indywidualnie na podstawie art. 4 ust 3 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze (Dz.U. Nr 16, poz. 124 ze zm.) i ma uprawnienia emerytalne, podlega obowiązkowi ubezpieczenia społecznego z art. 24 w zw. z art. 37 tej ustawy.

Pismo wojewody, odmawiające wydania rozstrzygnięcia nadzorczego w trybie art. 91 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./, nie jest decyzją administracyjną i niedopuszczalna jest na nie skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Posiadanie przez osoby trzecie wywłaszczonej nieruchomości choćby z posiadaniem wiązało się wzniesienie i utrzymywanie na niej przez te osoby obiektów budowlanych, nie stanowi w świetle art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127/ przeszkody do zwrotu tej nieruchomości.

Stwierdzenie nieważności uchwały organu gminy następuje tylko wtedy, kiedy uchwała w sposób istotny narusza prawo /art. 207 par. 3 w związku z art. 216 par. 1 Kpa i art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie terytorialnym/.

Brak jest podstaw prawnych do zwrotu nieruchomości, która przeszła na własność Państwa z mocy art. 11 w związku z art. 18 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 22 maja 1958 r. o terenach dla budownictwa jednorodzinnego w miastach i osiedlach.

Wprawdzie zamiana lokalu mieszkalnego "z urzędu" następuje w drodze przydziału lokalu, jednakże nie są stosowane kryteria dotyczące sytuacji materialnej i warunków zamieszkiwania, o których mowa w / 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 lipca 1988 r. w sprawie zasad i trybu zaspokajania potrzeb mieszkaniowych /Dz.U. nr 27 poz. 187 ze zm./; warunki takiego przydziału reguluje wyłącznie par. 2 ust

W postępowaniu sądowym, toczącym się w sprawie o przestępstwo, sporządzony przed wszczęciem postępowania karnego protokół przesłuchania „sprawcy wykroczenia” nie podlega odczytaniu mi rozprawie na podstawie art. 334 § 1 k.p.k.

1. O dopuszczalności cofnięcia skargi orzeka sąd administracyjny /art. 211 Kpa w związku z art. 393 par. 2 Kpc/. 2. Po wydaniu decyzji ostatecznej organ administracji nie prowadzi już postępowania wyjaśniająco-dowodowego nawet wówczas, gdy zamierza w trybie art. 200 par. 2 Kpa zmienić lub uchylić decyzję.

W razie śmierci osoby, o której mowa w art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (Dz.U. art. 34, poz. 149), przysługujące jej uprawnienia do żądania od Skarbu Państwa odszkodowania za poniesioną szkodę i zadośćuczynienie za doznaną krzywdę przechodzą na osoby wymienione

W sprawach o odszkodowanie dochodzone na podstawie przepisów rozdziału 50 k.p.k., a także w sprawach wynikających z przepisów ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (Dz.U. nr 34, poz. 149), będących w toku przed dniem 29 września 1991 r., wysokość opłat za daną instancję zasądzonych

Przepis art. 10 ust. 3 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./ formułuje szereg warunków od spełnienia których uzależniona jest możliwość przeniesienia urzędnika państwowego mianowanego do innego urzędu. Zastosowanie tego przepisu jako sui generis sankcją służbową jest sprzeczne z celem i zakresem tego przepisu.

Artykuł 15 ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz.U. Nr 40, poz. 267 ze zm.) nie stanowi przeszkody w zaliczeniu do okresu zatrudnienia, w rozumieniu tej ustawy, okresu prowadzenia gospodarstwa rolnego lub pracy w nim przed dniem 1 lipca 1977 r., w przypadku pobierania renty inwalidzkiej z ubezpieczenia społecznego rolników indywidualnych i członków

W postępowaniu dotyczącym pozycji zawodowej członka adwokatury stosuje się przepisy kodeksu postępowania administracyjnego tylko w zakresie nieuregulowanym odrębnie w prawie o adwokaturze. Takie odrębne uregulowanie zawarte jest w art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze /Dz.U. nr 16 poz. 124/, który wprowadził jako lex specialis nieznany kodeksowi postępowania administracyjnego

1. Rada gminy określając na podstawie art. 19 pkt 1 lit. "a" ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31/ wysokość opłaty targowej od sprzedaży z ręki, koszów, stoisk, wozów konnych, przyczep, pojazdów samochodowych itp., a także sprzedaży zwierząt, środków i części do środków transportowych może różnicować wysokość tej opłaty w zależności od miejsca na targowisku

Artykuł 3 ust. 2 ustawy z dnia 12 lipca 1984 r. o planowaniu przestrzennym /Dz.U. 1989 r. nr 17 poz. 99 ze zm./ zezwala na wznoszenie obiektów tymczasowych także na terenach nie przeznaczonych pod budownictwo, jeżeli tylko zachowane zostaną wymagania prawa budowlanego, a obiekty te, ze względu na okres ich użytkowania, nie kolidują z realizacją celów przyjętych w planach miejscowych i służą prawidłowemu

Kwotę ulg inwestycyjnych przyznanych na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 17 grudnia 1984 r. w sprawie ulg podatkowych z tytułu inwestycji (Dz.U. nr 60, poz. 307), mając na uwadze brzmienie art. 37 ustawy z 6 lipca 1982 r. o zasadach prowadzeniu na terytorium Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej działalności gospodarczej w zakresie drobnej wytwórczości przez zagraniczne osoby prawne i fizyczne