Zmienność poglądów prawnych wyrażonych w decyzjach organu odwoławczego, na tle tego samego stanu faktycznego w tej samej sprawie bez bliższego uzasadnienia takiej zmiany powodują, że może nastąpić uzasadnione podważenie zaufania obywateli do organów Państwa oraz wpływa ujemnie na świadomość i kulturę prawną obywateli /art. 8 Kpa/.

Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodu, o których mowa w art. 11 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o podatku dochodowym /Dz.U. nr 53 poz. 339; zm. Dz.U. 1976 nr 40 poz. 231/, wydatki poniesione w bonach towarowych Banku PKO na zakupy w ramach eksportu wewnętrznego przelicza się na złote polskie według kursu dolara USA, ustalonego przez Narodowy Bank Polski na podstawie przysługujących temu Bankowi

Roszczenia najemcy lokalu z tytułu ulepszenia przedmiotu najmu, o którym mowa w art. 17 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1983 nr 11 poz. 55/, stanowią jego osobiste uprawnienie i nie mogą być przenoszone na nowego najemcę tego lokalu. Jedyny wyjątek stanowi wstąpienie osoby bliskiej w stosunek najmu po zmarłym najemcy /art. 691 Kc/, w takim bowiem wypadku występuje ciągłość

1. Ustalenie, czy lokal w budynku wielomieszkaniowym stanowiącym własność osoby fizycznej podlega szczególnemu trybowi najmu, nie następuje w formie decyzji administracyjnej. 2. Ustalenie, czy lokal w budynku wielomieszkaniowym stanowiącym własność osoby fizycznej podlega szczególnemu trybowi najmu, nie stanowi zagadnienia wstępnego w postępowaniu w sprawie przydziału lokalu.

1. Postępowanie w sprawie ustalenia odszkodowań za szkody wyrządzone w uprawach i plonach rolnych przez dziki, łosie, jelenie i daniele wszczynane jest na wniosek poszkodowanego i toczy się w granicach tego żądania. 2. Organ administracji państwowej nie ma obowiązku prowadzenia z urzędu dochodzeń, czy poszkodowany nie posiada jeszcze innych, prócz okazanej działek z uszkodzonymi uprawami. /par. 3 rozporządzenia

Brak możliwości ustalenia miejsca pobytu /art. 15 ust. 2 in fine ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych - Dz.U. 1984 nr 32 poz. 174/ zachodzi nie tylko wówczas, gdy nie udaje się nawiązać kontaktu z osobą, której dotyczy postępowanie administracyjne o wymeldowanie, lecz także wówczas, gdy osoba ta odmawia wskazania miejsca swego pobytu.

Wpisanie do księgi podatkowej błędnie wyliczonej na specyfikacji kwoty nie może przesądzać o tym, że księga podatkowa prowadzona była nierzetelnie w rozumieniu art. 169 par. 1 Kpa, jeżeli postępowanie wykaże, iż popełnienie zwykłego błędu rachunkowego było prawdopodobne i stanowiło odosobniony przypadek. Niezgodny z rzeczywistym stanem rzeczy zapis w księdze podatkowej może tylko świadczyć o nierzetelności

Stwierdzenie nieważności decyzji w sytuacji gdy istniały podstawy do wznowienia postępowania w sprawie, a przy tym nie wykazanie w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji przyczyn nieważności stanowi naruszenie przepisów postępowania administracyjnego mających istotny wpływ na wynik sprawy.

W postępowaniu prowadzonym w trybie nadzoru o stwierdzenie nieważności decyzji organ ma obowiązek rozpatrywać sprawę w granicach określonych w art. 156 par. 1 Kpa, to znaczy nie może rozpatrywać sprawy co do jej istoty, jak w postępowaniu odwoławczym.

Odbywanie kary pozbawienia wolności przez osobę, wobec której prowadzone jest postępowanie o cofnięcie przydziału lokalu, nie zwalnia organu prowadzącego to postępowanie od obowiązku stosowania podstawowych przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego o udziale strony, w tym przepisów o rozprawie.

1. Skoro strony postępowania administracyjnego są zainteresowane rozstrzygnięciem sprawy co do jej istoty - otrzymanie decyzji o wymeldowaniu, bądź decyzji o odmowie wymeldowania - to umorzenie postępowania wszczętego wskutek podania jednej ze stron, oznacza uchylenie się organu administracji państwowej od rozstrzygnięcia sprawy co do jej istoty, z naruszeniem zasady określonej w art. 104 par. 2 Kpa

Przeznaczenie budynku oraz jego rozmiary decydują o tym, czy jest to dom jednorodzinny, od którego podatek od nieruchomości pobiera się w stosunku do czynszu według stawek procentowych określonych w par. 2 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 grudnia 1975 r. w sprawie wykonywania przepisów ustawy o niektórych podatkach i opłatach terenowych /Dz.U. nr 46 poz. 243/. Właściwymi przepisami określającymi

Z treści art. 4, art. 8 ust. 1 i art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lutego 1982 r. o uprawnieniach do prowadzenia handlu zagranicznego /Dz.U. nr 7 poz. 59/, powiązanych dodatkowo z konstytucyjną zasadą monopolu Państwa w zakresie handlu zagranicznego, wynika szereg reguł pomocnych przy interpretowaniu przepisów tej ustawy. Po pierwsze - przewiduje ona trzy sytuacje, w których mieści się każdy sposób załatwienia

Załatwienie sprawy administracyjnej przez wydanie decyzji opartej na błędnie ustalonym stanie faktycznym jest sprzeczne z obowiązującą w postępowaniu administracyjnym zasadą prawdy obiektywnej, naruszając w ten sposób przepisy postępowania administracyjnego, przede wszystkim art. 7 Kodeksu postępowania administracyjnego, ale także inne przepisy tego Kodeksu normujące sposób dochodzenia do ustalenia

Zaostrzenie kryteriów uwzględniania działalności kombatanckiej po 1974 roku nie jest sprzeczne z przepisami ustawy z dnia 26 maja 1982 r. o szczególnych uprawnieniach kombatantów /Dz.U. nr 16 poz. 122/ i art. 75 - art. 87 Kpa określającymi sposób dokumentowania okoliczności faktycznych sprawy. Jest to konieczne również dlatego, że określenia "służba w jednostce wydzielonej do walk z reakcyjnym podziemiem

1. W świetle art. 200 par. 2 Kpa brak jest możliwości kasacyjnego uchylenia decyzji i przekazania sprawy organowi I instancji do ponownego rozpatrzenia, którego wynik nie jest znany, co pozostawałoby w sprzeczności z zasadą uznania skargi za słuszną. 2. Od decyzji administracyjnej wydanej w trybie art. 200 par. 2 Kpa zawsze przysługuje skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego, a więc również w razie

Decyzje dotyczące usunięcia nieprawidłowości w rocznym bilansie przedsiębiorstwa /par. 21 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 26 lipca 1982 r. w sprawie weryfikacji rocznych bilansów przedsiębiorstw i innych państwowych jednostek organizacyjnych - Dz.U. nr 25 poz. 180/ nie są decyzjami objętymi art. 196 par. 2 pkt 4 i 11 Kpa, a możliwości ich zaskarżenia do sądu administracyjnego nie przewidują

Wprawdzie przepis art. 678 par. 1 Kodeksu cywilnego przewiduje, że w razie zbycia przedmiotu dzierżawy, w czasie trwania umowy dzierżawy nabywca wstępuje w stosunek dzierżawy, ale zbycie to jednak musi nastąpić w drodze czynności cywilnoprawnej /m.in. umowy sprzedaży, darowizny, itp./. Nie stosuje się natomiast postanowień tego przepisu w wypadku przejęcia przedmiotu dzierżawy przez Skarb Państwa w

Obowiązek przeprowadzenia całego postępowania co do wszystkich istotnych okoliczności spoczywa na organie i nie może być przerzucony na stronę. Ciężar dowodu na mocy art. 77 par. 1 Kpa obciąża organ administracyjny. Jeżeli strona przedstawi niepełny materiał dowodowy, organ ma obowiązek z własnej inicjatywy go uzupełnić.

Zgodnie z par. 2 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 30 października 1981 r. w sprawie zwolnienia od podatków i opłaty skarbowej podatników osiągających przychody z niektórych rodzajów nowo uruchomionej działalności zarobkowej /Dz.U. nr 26 poz. 138/ ze zwolnienia od podatków określonego w rozporządzeniu mogli korzystać podatnicy, którzy nie wykonywali innej działalności podlegającej

1. Od dnia 1 lipca 1982 r. egzekwowanie obowiązku rolniczego użytkowania gruntów może następować wyłącznie na podstawie przepisów ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych /Dz.U. nr 11 poz. 79/, zwłaszcza jej art. 40-46.2. Wszelkie środki administracyjne, w tym także przejęcie na własność Państwa gruntów leżących odłogiem mimo nałożonych opłat pieniężnych, dotyczą tylko tych

1. Kara dyscyplinarna wydalenia z pracy pracownika urzędu państwowego nie powoduje sama przez się rozwiązania stosunku pracy, lecz stanowi podstawę do podjęcia w tym przedmiocie decyzji przez organ będący pracodawcą /kierownika urzędu/. 2. Od decyzji o rozwiązaniu stosunku pracy przysługuje pracownikowi odwołanie do kierownika urzędu nadrzędnego, a na decyzję tego organu - skarga do Naczelnego Sądu