Kierownik zakładu pracy działający w sprawach pozostających w jego dyspozycji mieszkań funkcyjnych jako organ administracji państwowej I instancji nie jest stroną w rozumieniu art. 197 Kpa uprawnioną do wniesienia skargi na decyzję organu II instancji.

1. Decyzje administracyjne wydane w ramach kompetencji wynikających z przepisów o dozorze technicznym zawierające ustalenie obejmujące problematykę wznoszenia lub utrzymania we właściwym stanie technicznym obiektów budowlanych, ich części lub instalacji i urządzeń służących do wykorzystania obiektów budowlanych, są decyzjami dotyczącymi budownictwa w rozumieniu art. 196 par. 2 Kpa i podlegają kontroli

1. Umorzenie zaległości podatkowych lub odsetek za zwłokę nie prowadzi do uchylenia decyzji ustalającej wysokość zobowiązań podatkowych lub odsetek, a wniosek o ich umorzenie podlega rozpatrzeniu w odrębnym postępowaniu, wszczętym w nowej sprawie, która nie dotyczy kwestii ustalenia należności. 2. Rozpoznając skargę jednostki gospodarki uspołecznionej na decyzję administracyjną, Naczelny Sąd Administracyjny

1. Opodatkowanie w formie karty podatkowej ma charakter ryczałtu, który w swoim założeniu, z różnych powodów w tym także ze względu na interes podatnika - jest systemem uprzywilejowanym i odmiennym od opodatkowania na zasadach ogólnych. Określanie wielkości karty podatkowej tylko w ten sposób, że ustala się wymiar podatku na zasadach ogólnych posługując się różnymi elementami kalkulacyjnymi i w przypadku

Zezwolenie na przyjęcie darowizny przez jednostki organizacyjne niepaństwowe /art. 888 par. 2 Kc/ jest decyzją administracyjną podlegającą kognicji Naczelnego Sądu Administracyjnego na podstawie art. 196 par. 2 pkt 12 Kpa.

Uznaniowy charakter decyzji o cofnięciu uprawnień do wykonywania rzemiosła z tego powodu, że rzemieślnik zmienił siedzibę zakładu bez zgody organu /art. 18 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 8 czerwca 1972 r. o wykonywaniu i organizacji rzemiosła - Dz.U. 1983 nr 7 poz. 40 ze zm./, nie zwalnia organu administracji państwowej z obowiązku dokonania oceny, czy w konkretnej sprawie nie występują okoliczności przemawiające

1. Zezwolenie naczelnego organu administracji państwowej wydane na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych /Dz.U. nr 11 poz. 79/ nie powoduje zmiany dotychczasowego przeznaczenia gruntów rolnych na cele nierolnicze, lecz stanowi akt administracyjny o charakterze ogólnym, będący podstawą dla określenia właściwego przeznaczenia gruntów w miejscowym

Dochód ze źródeł nie ujawnionych /art. 8 ust. 9 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o podatku dochodowym - Dz.U. 1983 nr 43 poz. 192/, ustalony za dany rok podatkowy na podstawie wydatków poniesionych przez małżonków w czasie trwania małżeństwa, podlega opodatkowaniu na imię obojga małżonków /art. 1 ust. 2 ustawy/.

1. Przez pojęcie "przychody nie wynikające ze stosunku pracy" w znaczeniu par. 1 ust. 1 zarządzenia Ministra Finansów z dnia 21 lutego 1968 r. w sprawie określenia przychodów z twórczości i działalności plastycznej i lutniczej jako twórczości i działalności artystycznej podlegającej opodatkowaniu według przepisów o podatku od wynagrodzeń oraz podlegających opodatkowaniu według przepisów o podatku obrotowym

Dla oceny charakteru premii jako uznaniowej nie ma decydującego znaczenia okoliczność, ile wysokość jej nie jest określona ściśle, a tylko ramowo.

Wymiar podatków obrotowego i dochodowego na zasadach ogólnych podatnikowi, który korzystał z prawa opłacania podatków w formie uproszczonej, może być dokonany tylko wówczas, gdy podatnik został pozbawiony decyzją ostateczną prawa opłacania podatków w formie uproszczonej.

Skarb Państwa, jako właściciel nieruchomości rolnej wchodzącej w skład Państwowego Funduszu Ziemi, może przenieść własność tej nieruchomości na osobę fizyczną ubiegającą się o jej nabycie także wówczas gdy na nieruchomości ustanowione zostało ograniczone prawo rzeczowe dożywotniego użytkowania na rzecz osoby trzeciej. Przepisy prawa nie przewidują w takich wypadkach uzyskania zgody wieczystego użytkownika

1. Organ administracji państwowej właściwy do działania w trybie nadzoru /art. 157 par. 1 Kpa/, ma obowiązek stwierdzić nieważność decyzji dotkniętej jedną z wad określonych w art. 156 par. 1 Kpa. 2. Decyzja właściwego organu administracji, odmawiająca stwierdzenia nieważności decyzji dotkniętej jedną z wad określonych w art. 156 par. 1 Kpa, jest nieważna z przyczyny określonej w art. 156 par. 1 pkt

1. Z przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 31 sierpnia 1983 r. w sprawie zatrudniania absolwentów /Dz.U. nr 53 poz. 234/ oraz zarządzenia Prezesa Narodowego Banku Polskiego z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie szczegółowego trybu udzielania, spłaty, umarzania i refundacji kredytu bankowego na zagospodarowanie /M.P. nr 39 poz. 232/ nie wynika, aby udzielenie kredytu przewidzianego w par. 36

1. Aczkolwiek stowarzyszenie wyższej użyteczności ZBoWiD jest z istoty swej organizacją społeczna, a nie organem administracji państwowej, to jednak z mocy art. 1 par. 2 pkt 2 Kpa do jego aktów w sprawach indywidualnych orzekających o uprawnieniach kombatanckich mają zastosowanie przepisy tego kodeksu. 2. Art. 1 ustawy o szczególnych uprawnieniach kombatantów /Dz.U. 1982 nr 16 poz. 122/ nie uzależnia

Zwrot "ceny płacone przez Państwo", użyty w par. 7 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 1 sierpnia 1975 r. w sprawie odszkodowań za szkody wyrządzone w uprawach i płodach rolnych przez dziki, łosie, jelenie i daniele /Dz.U. nr 28 poz. 146 ze zm./, oznacza ceny skupu produktów rolnych ustalone przez uprawnione organy państwowe, co odpowiada pojęciu "cen urzędowych" w rozumieniu art. 3 ust. 1

Zarządzenie Ministra Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 29 lipca 1981 r. w sprawie zagospodarowania zbędnych suszarń, strychów i innych pomieszczeń w budynkach stanowiących własność Państwa /M.P. nr 19 poz. 182/ nie przewiduje wydawania decyzji uprawniającej do dokonania adaptacji takich pomieszczeń na cele mieszkalne.

1. Do czasu wzruszenia decyzji inną decyzją ostateczną akt dotychczasowy bezwzględnie obowiązuje - przyjęcie innego założenia zakłóca porządek prawny i wprowadza element niepewności do obrotu prawnego. 2. Kodeks postępowania administracyjnego w art. 161 par. 1 wyposaża naczelny organ administracji państwowej w odpowiednie środki prawne zmierzające do korygowania dotkniętych wadami decyzji ostatecznych

1. Jeżeli decyzja właściwego organu, zezwalająca na prowadzenie zakładu gastronomicznego przez osobę fizyczną, określa ten zakład jako "bar przekąskowy", nie można wydać zezwolenia na sprzedaż w nim napojów alkoholowych, dopóki we właściwym trybie nie nastąpi przekwalifikowanie "baru przekąskowego" na inny bar, nie wymieniony w par. 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Handlu Wewnętrznego i Usług z dnia

1. Życzenie osoby zrzekającej się dożywotniego użytkowania państwowej nieruchomości rolnej, aby dotychczas użytkowane przez nią grunty sprzedać wskazanej przez nią osobie trzeciej, nie ma znaczenia prawnego przy ustalaniu kandydata na ich nabywcę. 2. Jeżeli żadnej z osób ubiegających się o nabycie gruntów PFZ nie przysługuje pierwszeństwo nabycia, nie stanowi naruszenia prawa ustalenie kandydatem na

Ustawa z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska /Dz.U. nr 3 poz. 6/, ani wydane na jej podstawie rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 5 listopada 1980 r. w sprawie szczegółowych zasad ochrony przed elektromagnetycznym promieniowaniem niejonizującym szkodliwym dla ludzi i środowiska /Dz.U. nr 25 poz. 101/, nie przewidują działania państwowych inspektorów sanitarnych w formie

1. Błędne nazwanie przez organ administracji państwowej postanowienia o wstrzymaniu wykonania decyzji ostatecznej - decyzją nie zmienia charakteru prawnego tego aktu jako postanowienia. 2. Nie jest dopuszczalna skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego na postanowienie organu administracji państwowej o wstrzymaniu wykonania decyzji ostatecznej, choćby nawet taki akt administracyjny organ błędnie

1. O tym, czy naruszenie prawa jest naruszeniem "rażącym" decyduje ocena skutków społeczno-gospodarczych, jakie dane naruszenie za sobą pociąga. Za "rażące" uznać należy mianowicie takie naruszenie prawa, w wyniku którego powstają skutki niemożliwe do zaakceptowania z punktu widzenia praworządności. Nie ma tu natomiast rozstrzygającego znaczenia ani oczywistość naruszenia określonego przepisu, ani