1. Naczelnicy gmin nie mogą przekazywać swoich uprawnień do rozstrzygania w drodze decyzji administracyjnej spraw indywidualnych z zakresu wywłaszczeń innym jednostkom organizacyjnym, wobec braku pozytywnego przepisu, który by ich do tego upoważniał. 2. Paragraf 2 ust. 1 pkt 1 lit. "a" rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 sierpnia 1977 r. w sprawie określenia rodzajów spraw należących do

1. Zezwolenie na zamianę lokali mieszkalnych nie może być wydane, gdyby w wyniku zamiany zostały rażąco naruszone przepisy ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 14 poz. 84 ze zm/ o normach zaludnienia mieszkań. 2. Decyzja zezwalająca na zamianę lokali mieszkalnych, w wyniku której nastąpiło rażące naruszenie norm zaludnienia mieszkań, jest dotknięta wadą nieważności z przyczyny

Brak podpisu naczelnika dzielnicy, bądź osoby podpisującej z jego upoważnienia pod decyzją, powoduje, iż pismo takie traci charakter "decyzji".

Do wydania prawidłowej opinii przez biegłego niezbędne jest zebranie materiału przez przeprowadzenie dowodów w sposób przewidziany w Kodeksie postępowania administracyjnego.

Pojęcia nieostrego "w miarę potrzeby" zawartego w art. 39 Prawa lokalowego nie należy rozumieć jako ograniczenie praw podmiotowych osób legitymowanych do uzyskania lokalu. Owa "potrzeba" narzuca w szczególności konieczność zbadania czy nie istnieją przyczyny wykluczające według innych przepisów prawa lokalowego możliwość przydziału /np. posiadanie lokalu spółdzielczego lub domku jednorodzinnego/.

Organ administracji państwowej przy rozstrzyganiu sprawy indywidualnej w drodze decyzji administracyjnej nie może działać całkowicie swobodnie lub samowolnie. Jako dowód w sprawie indywidualnej należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy /do wykrycia prawdy obiektywnej/ a nie jest sprzeczne z prawem. W szczególności dowodami mogą być dokumenty, zeznania świadków, opinie biegłych

1. Akt Państwowej Komisji Cen, ustalający marże skupu przysługujące gminnym spółdzielniom "Samopomoc Chłopska", nazwany jest wprawdzie decyzją, w istocie jednak jest to akt o charakterze ogólnym, skierowany do nie oznaczonych imiennie adresatów. 2. Błędne określenie aktu Państwowej Komisji Cen mianem "decyzji" nie odbiera mu charakteru aktu prawnego ogólnego, chociaż wprowadza dezorientację i jest

1. Organ państwowy działając w granicach uznania administracyjnego, zanim podejmie rozstrzygnięcie i zdecyduje w jakim zakresie uczyni użytek ze swych uprawnień, ma obowiązek: wyjaśnić wnikliwie i wszechstronnie stan faktyczny sprawy, wysłuchując strony w trakcie postępowania, a przed wydaniem decyzji /artykuły 7, 10 par. 1 oraz 77 Kpa/; rozpatrzyć stan faktyczny w świetle wszystkich przepisów prawa

Wprawdzie Minister Rolnictwa regulował zarządzeniami wewnętrznymi zasady dysponowania gruntami Państwowego Funduszu Ziemi w drodze dzierżawy, jednakże dyspozycja naczelnika gminy, z kim zawrzeć umowę dzierżawy nie jest decyzją w rozumieniu kodeksu postępowania administracyjnego i nie podlega kontroli Naczelnego Sądu Administracyjnego. Prawidłowość natomiast postępowania organów administracji w tym

Jeżeli rozstrzygnięcie decyzji administracyjnej jest niezrozumiałe i prowadzi do wniosku, że organ administracji rozstrzygnął w formie decyzji administracyjnej sprawę dzierżawy gruntów Państwowego Funduszu Ziemi, a sprawę wyznaczenia kandydata na nabywcę tych gruntów rozstrzygnął warunkowo, uzależniając ją od założenia ksiąg wieczystych Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 207 par. 3 Kpa

1. Przeznaczenie określonych składników nieruchomego majątku państwowego /nieruchomości Państwowego Funduszu Ziemi, domy jednorodzinne, lokale w domach wielomieszkaniowych/ do ich sprzedaży osobom fizycznym należy wprawdzie do właściwości organów administracji, nie dotyczy jednak skonkretyzowanych praw i obowiązków indywidualnych oznaczonych podmiotów, lecz jest w istocie rzeczy swoistym aktem zarządu

1. Wydanie przez organ administracji państwowej decyzji o umorzeniu postępowania na podstawie art. 105 par. 1 Kpa zapewnia stronie gwarancje procesowe przewidziane w postępowaniu administracyjnym, a zwłaszcza możliwość odwołania się do organu II instancji oraz zaskarżenia decyzji ostatecznej tego organu do sądu administracyjnego. 2. Przeznaczenie w formie wykazu określonych składników nieruchomego

Prawa i obowiązki administracyjne mają charakter osobisty, nie mogą więc być nabywane na rzecz innej osoby.

Przewidziany w art. 141 dekretu z dnia 16 maja 1946 r. o postępowaniu podatkowym /Dz.U. 1963 nr 11 poz. 60 ze zm./ trzyletni okres przedawnienia wydania decyzji w sprawie ustalenia zobowiązania podatkowego dotyczy decyzji organu I instancji.

Podstawowe znaczenie przy stosowaniu art. 39 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 14 poz. 84 ze zm./ ma stwierdzenie istniejącej potrzeby przydzielenia lokalu danej osobie. Ocena ta powinna być oparta na dyspozycjach art. 7 Kpa, nakazującego organowi administracji państwowej dokładne wyjaśnienie stanu faktycznego i słusznego interesu obywatela.

Jeżeli przeprowadzenie dowodu z oględzin jest obowiązkowe z mocy przepisów szczególnych, organ administracji nie może odstąpić od ich wykonania tylko dlatego, że strona uważa je za zbędne.

Jeżeli o przydział tej samej części lokalu występują dwie strony o zbieżnych interesach, z powołaniem się jednak na odmienne podstawy prawne żądania, organ administracji powinien - jakkolwiek art. 62 Kpa nie ma w takim wypadku bezpośredniego zastosowania - obie sprawy rozpatrywać łącznie, kierując się zasadami interesu stron oraz szybkości i ekonomiczności działania /art. 7 i art. 12 Kpa/.

Zgodnie z art. 9 Kpa organ prowadzący postępowanie w sprawie lokalowej powinien pouczyć stronę o konieczności ustalenia na drodze sądowej, czy wstąpiła w stosunek najmu na podstawie art. 691 Kc, zwłaszcza gdy strona powołuje się na nieznajomość przepisów prawa.

1. Postępowanie kwalifikacyjne w sprawie przyjęć na I rok studiów jest postępowaniem administracyjnym, którego wynik przesądza o tym, czy ubiegający się o przyjęcie zostanie włączony w poczet studentów danej szkoły wyższej, to znaczy w poczet użytkowników zakładu administracyjnego. 2. Zarządzenie nr 11 Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki z dnia 24 maja 1980 r. w sprawie zasad i trybu przyjęć

Elementem składowym decyzji jest uzasadnienie faktyczne i prawne. Uzasadnienie jest więc niezbędnym elementem decyzji administracyjnej i stanowi integralną jej część. Zatem należy dojść do wniosku, że skoro powoływane przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego /art. 16 par. 2 i art. 196/ mówią o możliwości zaskarżenia do sądu decyzji administracyjnej, to mają na uwadze wszystkie jej elementy,

1. Artykuł 43 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 14 poz. 84/ mówi o "zajmowaniu" lokalu, nie zaś o "zamieszkiwaniu" w lokalu. To pierwsze określenie obejmuje szerszy zespół okoliczności niż zamieszkiwanie i oznacza, że interesy życiowe najemcy na trwałe związane są z danym lokalem, choćby nawet przez czas dłuższy w lokalu tym nie zamieszkiwał z różnych przyczyn życiowych.

Rozprawa administracyjna, wymagana w postępowaniu odwoławczym na mocy art. 54 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe, powinna spełniać cel wyrażony w art. 89 Kpa, to jest m.in. zapewnić przyspieszenie lub uproszczenie postępowania /par. 1/, a także doprowadzić do uzgodnienia interesów stron lub do wyjaśnienia sprawy przy udziale świadków /par. 2/. Jeżeli zatem przepis prawa stawia

1. Prawidłowość ustalenia stanu faktycznego zgodnie z regułami postępowania dowodowo-wyjaśniającego oraz dokonana przez organy administracji swobodna ocena, czy stan ten odpowiada przyjętemu w normie prawnej znaczeniu "wyrażenia nieostrego", podlegają kontroli sądu administracyjnego, ponieważ użycie w normie prawnej wyrażenia nieostrego nadaje mu znaczenie prawne, a nie tylko faktyczne, przedmiotem

1. Uprawnienia rady narodowej do wydawania w formie zarządzeń porządkowych przepisów prawnych ogólnie obowiązujących na danym terenie w przypadkach nie uregulowanych odrębnymi przepisami i w granicach niezbędnych dla ochrony bezpieczeństwa życia, zdrowia lub mienia albo dla zapewnienia spokoju publicznego albo porządku publicznego /art. 7/ przysługuje wprawdzie również m.in. wojewodzie, jednak tylko