W wypadku zagarnięcia mienia społecznego wartości przekraczającej 50 000 zł ma zastosowanie art. 1 § 1 ustawy z dnia 21 stycznia 1958 r. (Dz.U. Nr 4, poz. 11), choćby po popełnieniu przestępstwa odebrano sprawcy zagarnięte mienie.

Prowadzenie przez przedsiębiorstwo państwowe szkolenia pracowników dla własnych potrzeb i zawieranie ze szkolonymi umów zobowiązujących ich do pracy w tym przedsiębiorstwie przez oznaczony czas po ukończeniu szkolenia nie jest działalnością publicznoprawną. Poddanie zatem należności przedsiębiorstwa państwowego, związanego z taką działalnością, egzekucji administracyjnej jest niezgodne z przepisem

Przepis art. 207 § 3 k.p.c. ma zastosowanie w każdym wypadku, gdy sąd przekaże sprawę sądowi równorzędnemu; bez znaczenia jest podstawa tego przekazania i obojętne jest, czy podstawa tego przekazania była słuszna. W szczególności zachodzi związanie sądu postanowieniem sądu równorzędnego o przekazaniu mu sprawy wtedy, gdy ośrodek zamiejscowy sądu wojewódzkiego w wyniku wniosku strony o wyłączenie sądu

Postanowienie o umorzeniu postępowania sądowego w sprawach określonych w art. 9 ust. 4 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. (Dz. U. Nr 17, poz. 71) może zapaść dopiero po ustaleniu, że właściwy organ administracyjny wydał orzeczenie o przejęciu przedmiotu sporu na własność Państwa.

Żaden przepis prawny nie upoważnia sądu do wstrzymywania zapłaty wynagrodzenia należnego np. biegłemu, świadkowi itd. do czasu, aż strona dobrowolnie złoży potrzebną na ten cel kwotę. Nie ma też oczywiście podstaw do wstrzymywania biegu sprawy do chwili złożenia przez stronę kwot potrzebnych na pokrycie dokonanych już wydatków lub na zapłatę za wykonane już czynności. Po zapłaceniu z kasy sądowej za

Sprawa rozpoznawana w trybie uproszczonym powinna być rozpoznawana w trybie zwykłym od momentu tymczasowego aresztowania oskarżonego. Tryb uproszczony, zastosowany prawidłowo na podstawie upoważnienia ustawowego, nie traci swej ważności w razie późniejszego zastosowania trybu zwykłego, właściwego od chwili zdarzenia, które w myśl ustawy o przejściu na ten tryb decyduje.

Czyn polegający na dopuszczeniu przez kierownika masarni do wprowadzenia do obrotu wędlin, których jakość jest oczywiście gorsza od jakości ustalonej recepturą dla danego gatunku, stanowi przestępstwo określone w art. 1 dekretu z dnia 4 marca 1953 r. (Dz.U. Nr 16, poz. 63).

1. W sprawach karnych skarbowych wydziały finansowe prezydiów rad narodowych mogą wnieść do Sądu Powiatowego samodzielne akty oskarżenia. 2. Sąd Powiatowy rozpoznaje sprawę o przestępstwa skarbowe w składzie jednoosobowym, chyba że zachodzą przewidziane w ustawie warunki do rozpoznawania sprawy z udziałem ławników.

Okoliczność, że model wzoru użytkowego zgłoszony do zarejestrowania w Urzędzie Patentowym znany jest za granicą, nie stanowi sam przez się przeszkody do jego rejestracji w kraju.

Art. 201 k.k. ma zastosowanie, gdy sprawca przez złośliwe uchylanie się od ustawowego albo stwierdzonego prawomocnym lub podlegającym wykonaniu orzeczeniem sądu obowiązku łożenia na utrzymanie innej osoby doprowadza ja do takiego niedostatku, który nie pozwala jej na zaspokojenie podstawowych potrzeb życiowych bez korzystania z opieki społecznej, pomocy instytucji lub osób niezobowiązanych do alimentacji

Postanowienie, odmawiające wznowienia postępowania, nie jest postanowieniem zamykającym drogę do wydania wyroku, o którym mówi art. 353 § 1 k.p.k., i wobec tego na postanowienie takie zażalenie nie przysługuje.

Artykuł 3 dekretu z dnia 27 lipca 1949 r. (Dz. U. Nr 45, poz. 332) dotyczy zaciągania zobowiązań w drodze czynności prawnej,, nie ma on natomiast zastosowania do wykonania zobowiązań z tytułu spłaty spadkowej, ustalonych w wyroku działowym; zobowiązania więc zaciągnięte lub ustalone przed wejściem w życie cytowanego dekretu nie podlegają żadnej waloryzacji - z wyjątkami określonymi w dekrecie w art

Stanowisko radcy prawnego nie jest w zasadzie stanowiskiem kierowniczym w rozumieniu uchwały Rady Ministrów nr 201 z dnia 24 kwietnia 1954 r. Jeżeli jednak radca prawny jest zarazem kierownikiem lub etatowym zastępcą kierownika działu bądź wydziału (oddziału) prawnego albo kierownikiem innej samodzielnej prawnej komórki organizacyjnej będącej na prawach działu, wydziału lub oddziału, to wówczas stanowisko

Gdy małżonek domaga się od współmałżonka pomocy w czasie trwania sprawy rozwodowej, wystarcza uprawdopodobnienie że nie jest on w stanie utrzymać się samodzielnie w sytuacji, jaka aktualnie istnieje. Okoliczność, że przy pełnym wykorzystaniu zdolności do pracy zarobkowej sytuacja ta mogłaby ulec zmianie, wówczas tylko pozbawia nie zarobkującego małżonka prawa do takiej pomocy, gdy zostanie stwierdzone

Jeżeli przyczyny rozkładu pożycia małżonków zachodzą wyłącznie po stronie powoda i jedne z nich są zawinione, a inne nie zawinione przepis art. 30 § 1 k.r. stoi na przeszkodzie udzieleniu rozwodu bez zgody drugiego małżonka, chyba że okoliczności sprawy uzasadniają pogląd, iż same nie zawinione przyczyny spowodowały zupełny i trwały rozkład pożycia stron i w ten sposób uzasadniałyby orzeczenie rozwodu

Przepis art. 4 pkt 2 p. o k.s. upoważnia Ministra Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Finansów i innymi zainteresowanymi Ministrami do zwolnienia od opłat sądowych instytucji i stowarzyszeń, zasługujących na takie zwolnienie ze względu na rodzaj ich działalności. Umieszczenie powyższego postanowienia w art. 4, którego punkt I dotyczy zwolnienia od opłat sądowych Skarbu Państwa, wskazuje, że

Pogodzenie się małżonków już po wydaniu prawomocnego wyroku rozwodowego nie stanowi ustawowej podstawy do wznowienia postępowania, gdyż nie jest nową okolicznością faktyczną w rozumieniu art. 403 § 2 k.p.c., który wymaga, aby nowa okoliczność nie była znana przed wydaniem wyroku, ale już wtedy istniała, i wskutek tego skarga o wznowienie ulega odrzuceniu.

Roszczenie poszkodowanego o zwiększoną rentę z tego tytułu, że potrzebuje on stałej opieki drugiej osoby, jest uzasadnione bez względu na to, czy opiekę sprawuje płatna pielęgniarka, czy też żona poszkodowanego, oraz bez względu na to, czy : poszkodowanego może, czy też nie może zająć się pracą zarobkową i czy taką pracą się zajmuje.

Działanie polegające na zawarciu i realizacji przez krajowca dewizowego, bez zezwolenia, umowy z cudzoziemcem dewizowym, w myśl której cudzoziemiec przesyła towar do Polski z poleceniem skierowanym do krajowca, aby sprzedał ten towar w kraju i wypłacił wskazanym przez cudzoziemca krajowcom dewizowym określone sumy pieniężne pochodzące ze sprzedaży tego towaru, jest w świetle art. 3 i 4 ustawy dewizowej

W sprawach o roszczenia przewidziane w art. 510 k.p.k. przepis art. 248 § 1 kodeksu zobowiązań nie może być stosowany.

Osoba, która na podstawie właściwego zezwolenia prowadzi działalność handlową w ramach gospodarki nie uspołecznionej, dopuszcza się czynu podpadającego pod przepis art. 9 ustawy z dnia 13 lipca 1957 r. o zwalczaniu spekulacji (...) (Dz.U. Nr 39, poz. 171), jeżeli jakimkolwiek sposobem od jakiegokolwiek nabywcy pobiera z tytułu tej swojej zarobkowej działalności cenę przysparzającą nadmierny zysk, gdy

Świadectwo prywatnego lekarza wystawione bezpośrednio po zajściu może być bardzo pomocne biegłemu sądowemu do wydania opinii sądowo-lekarskiej co do charakteru doznanych uszkodzeń, albowiem opisuje ono wygląd świeżych jeszcze obrażeń. Świadectwo takie nie może jednak zastąpić obiektywnego dowodu w postaci ekspertyzy sądowo-Iekarskiej, której wyniki mogą być zupełnie odmienne od treści świadectwa, zwłaszcza

Wniesienie przed dniem wejścia w życie ustawy z dnia 15 listopada 1956 r. o odpowiedzialności Państwa za szkody wyrządzone przez funkcjonariuszy państwowych (Dz.U Nr 54, poz. 243) pozwu przeciwko Skarbowi Państwa o wynagrodzenie szkody przerwało bieg terminów przewidzianych w art. 6 ust. 2 powyższej ustawy".