Z oczywistą bezzasadnością roszczenia mamy do czynienia w przypadku, gdy już na pierwszy rzut oka widoczne jest, że zgłoszone przez powoda żądanie nie zasługuje na uwzględnienie, albowiem jest ono sprzeczne z przepisami prawa materialnego lub procesowego. Ocena taka ma nasuwać się już po analizie treści pozwu oraz dowodów, jeżeli zostały zgłoszone. Znamię "oczywistości" implikuje to, że bezzasadność

Wzorzec przeciętnego konsumenta należycie poinformowanego, uważnego i rozsądnego nie może być konstruowany w oderwaniu od ustalonych - odrębnie dla każdej sprawy - warunków obrotu i realiów życia gospodarczego. Ustalenia normatywnego modelu przeciętnego konsumenta należy każdorazowo dokonywać z uwzględnieniem czynników społecznych, kulturowych, językowych i przynależności danego konsumenta do szczególnej

1. Oczywista sprzeczność istotnych ustaleń sądu z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego w rozumieniu art. 89 § 1 pkt 3 u.SN zachodzi wówczas, gdy sprzeczność ta jest zauważalna prima facie, bez potrzeby dokonywania pogłębionej analizy i jej występowanie nie nasuwa żadnych wątpliwości. Na tle art. 89 § 1 pkt 3 u.SN o oczywistej sprzeczności ustaleń sądu z zebranym w sprawie materiałem dowodowym

Ogólnikowość i lakoniczność uzasadnienia uchwały Krajowej Rady Sądownictwa, w tym całkowite pominięcie lub arbitralne zdezawuowanie opinii środowiska sędziowskiego na temat danego kandydata przemawia za przyjęciem domniemania faktycznego o podjęciu uchwały w oparciu o kryteria pozamerytoryczne, pod wpływem władzy wykonawczej i ustawodawczej, od której Rada w obecnym składzie może być zależna. Wprawdzie

Na podmiocie wnoszącym skargę nadzwyczajną spoczywa w pierwszej kolejności powinność wykazania zaistnienia w danej sprawie przynajmniej jednego z uchybień wymienionych w art. 89 § 1 pkt 1-3 u.SN. Stwierdzenie wystąpienia którejkolwiek z tych przesłanek potwierdza, że zaskarżony wyrok był wadliwy. Z perspektywy skargi nadzwyczajnej tylko wyrok wadliwy może naruszać zasadę wynikającą z art. 2 Konstytucji

Na podmiocie wnoszącym skargę nadzwyczajną spoczywa w pierwszej kolejności powinność wykazania zaistnienia w danej sprawie przynajmniej jednego z uchybień wymienionych w art. 89 § 1 pkt 1-3 u.SN. Stwierdzenie wystąpienia którejkolwiek z tych przesłanek potwierdza, że zaskarżony wyrok był wadliwy. Z perspektywy skargi nadzwyczajnej tylko wyrok wadliwy może naruszać zasadę wynikającą z art. 2 Konstytucji

Norma art. 25 ustawy o izbach lekarskich określa zadania okręgowej rady lekarskiej, jednocześnie wyznaczając granice temporalne ich wykonywania, którymi jest okres między okręgowymi zjazdami lekarzy. Wykonywanie ich w czasie okręgowego zjazdu lekarzy stanowiłoby więc jej naruszenie. Rozdzielność czasowa wykonywania zadań przez okręgową radę lekarską oraz okręgowy zjazd lekarzy nie oznacza jednakże,

Krajowa Rada Sądownictwa uzasadniając uchwałę niewyrażającą zgody na dalsze zajmowanie stanowiska przez sędziego, który osiągnął wiek stanu spoczynku nie może ograniczać się do posłużenia się zawartymi w art. 69 § 1b p.u.s.p. zwrotami, wskazując tylko na brak interesu wymiaru sprawiedliwości lub ważnego interesu społecznego.

Nie ma podstaw do przyjęcia, że Krajowa Rada Sądownictwa, nie zamieszczając w uzasadnieniu uchwały jeszcze bardziej szczegółowej charakterystyki niewybranego kandydata, nie dokonała wnikliwej oceny jego kandydatury, skoro uzasadnienie uchwały wskazuje, iż o wyborze kandydata zadecydowała całościowa ocena wynikająca z łącznego zastosowania przyjętych kryteriów.

Jeżeli na stanowisko sędziowskie zgłosił się więcej niż jeden kandydat, KRS rozpatruje i ocenia wszystkie zgłoszone kandydatury łącznie. Wyłonienie kandydata, który ma zostać przedstawiony do nominacji sędziowskiej nie ma cech bezpośredniej rywalizacji poszczególnych kandydatów między sobą. Nie chodzi o szczegółowe porównanie każdego z każdym, tak żeby ważone były cechy kandydata przedstawionego z

W ramach funkcjonowania samorządu, a zwłaszcza w zakresie finansowania jego potrzeb, nie jest dopuszczalna dowolność i swoboda kształtowania stosunków pomiędzy jego organami a poszczególnymi członkami samorządu - zwłaszcza w zakresie decydowania w jakiej wysokości powinni oni opłacać stawkę miesięczną. Odgórne i niemodyfikowalne ustalenie wysokości składek miesięcznych przez jeden organ ma zatem na