Pracownik urzędu wojewódzkiego, którego stosunek pracy wygasł z przyczyn dotyczących pracodawcy, mógł skorzystać z prawa do wcześniejszej emerytury na zasadach określonych w art. 27 ust. 2 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (Dz.U. Nr 31, poz. 214 ze zm.; obecnie jednolity tekst: Dz.U. z 2001 r. Nr 86, poz. 953).

Równoczesne okresy podlegania różnym ubezpieczeniom społecznym nie są sumowane przy obliczaniu okresów wymaganych do ustalenia prawa do świadczeń emerytalnych lub rentowych.

Pracownik, który przez wiele lat faktycznie pełnił funkcję zakładowego społecznego inspektora pracy za dorozumianą i niewątpliwą wolą pracowników zakładu pracy, mimo niedokonania formalnego wyboru po upływie wcześniejszej kadencji, korzysta ze szczególnej ochrony prawnej przed wypowiedzeniem i rozwiązaniem stosunku pracy w granicach określonych art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 24 czerwca 1983 r. o społecznej

Na podstawie art. 12 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 18 lutego 2000 r. o zmianie ustawy - Karta Nauczyciela oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 19, poz. 239) możliwe było począwszy od dnia 1 stycznia 2000 r. obniżenie wysokości dodatku za trudne warunki pracy przy równoczesnym podwyższeniu innych składników wynagrodzenia w taki sposób, aby wynagrodzenie miesięczne nie było niższe od dotychczasowego

Brak zgłoszenia do obowiązkowego ubezpieczenia społecznego osoby spełniającej warunki podlegania temu ubezpieczeniu, nie eliminuje jej z niego, ale rodzi powinność dokonania tej czynności z urzędu przez organ ubezpieczeń społecznych.

W zakresie ustalania uprawnień rentowych, szczegółowe postanowienia art. 17 i 18 Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o zabezpieczeniu społecznym, sporządzonej w Warszawie dnia 8 grudnia 1990 r. (Dz.U. z 1991 r. Nr 108, poz. 468) mogą być stosowane wyłącznie do osób będących pracownikami, w tym górnikami lub kolejarzami, podlegających jednemu z ustawodawstw o zabezpieczeniu

Niezakwestionowanie ustalenia faktycznego sądu, co do pobierania zasiłku dla bezrobotnych, jest wiążące w postępowaniu kasacyjnym (art. 39311 KPC) i oznacza, że strona korzystała z ubezpieczenia społecznego na mocy art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (jednolity tekst: Dz.U. z 2001 r. Nr 6, poz. 56 ze zm.), a więc nie podlegała obowiązkowemu ubezpieczeniu

Niestawienie się do pracy po upływie okresu pobierania zasiłku chorobowego i niezawiadomienie pracodawcy o przyczynie nieobecności nie stanowi podstawy rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika, gdy pracodawca wiedział o jego niezdolności do pracy.

Obliczanie i wypłata zarobków w kwocie wyższej, niż umówiona, przez osobę nieuprawnioną do dokonywania w imieniu pracodawcy czynności z zakresu prawa pracy - jako czynność faktyczna - nie wywołuje zmiany warunków wynagrodzenia wynikających z umowy o pracę.