Rozpoczęcie odbywania kary pozbawienia wolności nie stoi na przeszkodzie ani złożeniu wniosku o warunkowe zawieszenie jej wykonania na podstawie art. 152 kkw, ani jego merytorycznemu rozpoznaniu.

Przewidziane w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1997 r. o świadku koronnym (Dz. U. 1997 r. Nr 114 poz. 738 ze zm.) uchylenie karalności osoby korzystającej ze statusu świadka koronnego za przestępstwo określone w art. 1 ust. 2 tej ustawy (tj. art. 258 § 1 lub 2 kk) obejmuje tylko sam udział w zorganizowanej grupie albo związku mającym na celu popełnianie przestępstw. Sąd Najwyższy po rozpoznaniu

Postanowienie sądu o utrzymaniu w mocy postanowienia prokuratora o umorzeniu postępowania przygotowawczego z uwagi na niestwierdzenie przestępstwa jest orzeczeniem w przedmiocie procesu, i to także wtedy, gdy odnosi się do umorzenia postępowania „w sprawie”, a nie „przeciwko osobie”, i jako orzeczenie sądowe może podlegać procedurze w przedmiocie stwierdzenia jego nieważności.

Instytucja nieważności orzeczeń, określona w art. 101-104 kpk, nie ma zastosowania do postanowień wydawanych w postępowaniu wykonawczym.

Adwokatowi wyznaczonemu z urzędu należy się wynagrodzenie już za 'czynności w sprawie o wznowienie postępowania', a więc także za złożone na piśmie oświadczenie, że po zapoznaniu się z aktami nie znalazł podstaw do sporządzenia wniosku o wznowienie, nie ulega zaś wątpliwości, że zapoznanie takie jest 'czynnością w sprawie o wznowienie'.

W sprawie o konfiguracji wieloosobowej, gdy tymczasowe aresztowanie wobec poszczególnych oskarżonych (podejrzanych) zaczęto stosować w różnych datach, sąd właściwy do rozpoznania sprawy, po wniesieniu oskarżenia, może wprawdzie – z uwagi na zasady szybkości i ciągłości procesu – występując do Sądu Najwyższego o przedłużenie stosowania tymczasowego aresztowania wobec oskarżonych, którym upływa właśnie

„Wygraną rzeczową” w rozumieniu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 1992 r. o grach losowych i zakładach wzajemnych (Dz. U. 1998 r. Nr 102 poz. 650) jest nie tylko uzyskanie własności rzeczy, lecz również nabycie uprawnienia do korzystania z rzeczy na podstawie innego tytułu prawnego.

Od dnia wejścia w życie kodeksu postępowania karnego tylko art. 521 k.p.k. uprawnia wymienione w nim podmioty do wniesienia kasacji. Na podstawie tego przepisu kasacja może być wniesiona także od orzeczenia, które stało się prawomocne przed dniem 1 września 1998 r., w tym również od orzeczenia Sądu Najwyższego wydanego w następstwie rozpoznania rewizji nadzwyczajnej.

Przewidziany w § 3 art. 161 k.k.w. okres 3 miesięcy, przed upływem którego nie rozpoznaje się wniosku skazanego lub jego obrońcy o warunkowe przedterminowe zwolnienie biegnie od dnia wydania przez sąd penitencjarny postanowienia o odmowie warunkowego zwolnienia. Jednak w wypadku, gdy decyzję o odmowie warunkowego zwolnienia podjął sąd odwoławczy, uwzględniając zażalenie na postanowienie o warunkowym

Powód cywilny, który w toku rozprawy cofnął pozew, zachowuje prawa strony do czasu uprawomocnienia się postanowienia o umorzeniu postępowania w przedmiocie powództwa cywilnego.

Zawarty w art. 8 ust. 2 lit. a ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (Dz.U. Nr 34, poz. 149, ze zmianami: Dz.U. z 1993 r. Nr 36, poz. 159, Dz.U. z 1995 r. Nr 28, poz. 143, Dz.U. z 1998 r. Nr 97, poz.604) wymóg by osoba represjonowana przez radzieckie organy ścigania i wymiaru sprawiedliwości

I. Nie ma formalnych przeszkód do dokonania przez sąd odwoławczy własnych ustaleń faktycznych co do zastosowania art. 60 § 3 k.k., jednakże w każdym konkretnym wypadku rozważenia wymaga, czy poczynienie takich ustaleń jest możliwe bez naruszenia ogólnych zasad postępowania dowodowego i postępowania odwoławczego. II. Art. 1 § 1 k.k. nie wyklucza przyjęcia kwalifikacji prawnej czynu popełnionego przed

Z uregulowanego ustawowo uprawnienia diagnosty do wpisywania w dowodzie rejestracyjnym pojazdu terminu kolejnego badania technicznego, a tym samym przedłużenia okresu dopuszczenia pojazdu do ruchu, wynika, że w zakresie wykonywania tej czynności pełnił on funkcję publiczną przekazaną imiennym upoważnieniem wojewody. Przyjęcie przez diagnostę korzyści majątkowej lub osobistej albo ich obietnicy w związku

Niepowiadomienie oskarżyciela posiłkowego o terminie rozprawy nie jest uchybieniem stanowiącym przyczynę nieważności orzeczeń w rozumieniu pkt 8 § 1 art. 101 k.p.k.

Dowód z zeznań świadka anonimowego nie może być nie tylko wyłącznym (jedynym), ale także dominującym dowodem świadczącym o sprawstwie określonej osoby, co oznacza, że wśród pozostałych dowodów przeprowadzonych w sprawie musi być także taki, który bezpośrednio wskazuje na sprawstwo tej osoby.

O ile sama czynność zabezpieczenia tzw. śladu zapachowego może nastąpić nawet w trybie art. 308 § 1 k.p.k., o tyle badanie osmologiczne powinno być przeprowadzane w formie ekspertyzy, a w konsekwencji powinno ono być poprzedzone postanowieniem o powołaniu biegłego i powinno być zakończone wydaniem opinii biegłego (art. 193 i nast. k.p.k.).

Przepis art. 523 kpk (po średniku) należy rozumieć w ten sposób, iż nie jest dopuszczalne zaskarżenie kasacją wyroku w części dotyczącej rozstrzygnięcia o karze, jeśli podnosi się jedynie zarzut jej niewspółmierności. A contrario wolno w kasacji twierdzić, iż kara jest niewspółmierna, pod warunkiem jednak, że zarzuca się rażącą obrazę prawa materialnego lub procesowego, która mogła mieć wpływ na treść

Przewidziany w art. 306 § 2 k.p.k. tryb rozpoznawania zażalenia na postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania przygotowawczego, polegający na możliwości przychylenia się przez prokuratora nadrzędnego do tego zażalenia, odnosi się również do sytuacji, gdy wniesiono zażalenie na zarządzenie prokuratora o odmowie przyjęcia środka odwoławczego od postanowienia odmawiającego wszczęcia postępowania przygotowawczego

Sąd rejonowy, rozpoznający odwołanie od orzeczenia kolegium do spraw wykroczeń, którym uniewinniono obwinionego od zarzutu popełnienia przypisanego mu wykroczenia, nie może go skazać, ani też uznając go za winnego odstąpić od wymierzenia kary na podstawie art. 39 § 1 kw (art. 454 § 1 kpk w zw. z art. 510 i 512 § 1 kpk).

Dopuszczalne w świetle art. 512 § 4 kpk odstąpienie od wezwania na rozprawę odwoławczą świadków i biegłych wchodzi w rachubę wówczas, gdy ich zeznania – według przewidywań – nie będą miały znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy i nie będą stanowiły podstawy orzeczenia.

Sformułowanie zawarte w art. 456 kpk oznacza, że sąd odwoławczy orzeka w formie wyroku tylko wtedy, gdy utrzymuje w mocy, zmienia lub uchyla zaskarżony wyrok sądu pierwszej instancji; a contrario – sąd odwoławczy orzeka w formie postanowienia wtedy, gdy rozstrzyga merytorycznie, po przeprowadzeniu rozprawy, apelację złożoną od samego uzasadnienia takiego wyroku.

Zakres pojęcia „posiadania”, stanowiącego znamię przestępstwa określonego w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 2 grudnia 1993 r. o oznaczaniu wyrobów znakami skarbowymi akcyzy (Dz. U. 1993 r. Nr 127 poz. 584), nie jest ograniczony do posiadania samoistnego lub zależnego w rozumieniu art. 336 kc, lecz obejmuje każde faktyczne władanie wyrobami, o których mowa w tym przepisie, w tym również wykonywane za kogo

1. Na podstawie art. 88 ust. 3 ustawy z dnia 25 czerwca 1997 r. o cudzoziemcach (Dz.U. Nr 114, poz. 739) dopuszczalne jest nie tylko zażalenie na postanowienie o zastosowaniu aresztu, ale także na postanowienie o odmowie zastosowania tego środka. 2. Stroną postępowania w przedmiocie zastosowania aresztu w celu wydalenia (art. 88 ust. 2 tejże ustawy) - obok cudzoziemca, którego dotyczy wniosek o zastosowanie

Obowiązek uiszczenia opłaty od kasacji - także w rozumieniu § 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 12 sierpnia 1998 r. w sprawie wysokości opłaty od kasacji w sprawach karnych (Dz.U. Nr 111, poz. 697) - powstaje z dniem wniesienia kasacji.