Prawo krytyki nie może przerodzić się w szykanę, do czego doprowadzić by musiało pomawianie pokrzywdzonego o czyny nie popełnione przy każdym spotkaniu bez rzeczywistej potrzeby i bez zamiaru chronienia interesu publicznego. Pewnego rodzaju, uwarunkowany dobrą wiarą sprawcy immunitet osób wykonujących prawo krytyki, powinien być stosowany ściśle do krytyki podjętej w interesie społecznym, a więc w

Dla przypisania występku z art. 269 k. k. nie wystarczy ustalenie, iż oskarżona nie dopełniała obowiązku sprawdzania przyjmowanych do sklepów towarów. Takie niedopełnienie obowiązków - w przeciwieństwie do pracownika podlegającego odpowiedzialności karnej art. 286 k. k. - nie stanowi jeszcze bez ustalenia zamiaru oskarżonej podstawy do odpowiedzialności karnej z art. 269 k. k., albowiem z uwagi na

Postanowienie o zwróceniu się o przesłuchanie oskarżonego w drodze pomocy sądowej na podstawie art. 14 ustawy z dn. 20. VII. 1950 r. (Dz. U. Nr 38, poz. 348) może wydać sąd a nie prezes i tylko wówczas, jeżeli na rozprawie stwierdzi potrzebę sprowadzenia oskarżonego i nie-współmierność kosztów tego sprowadzenia, a przy tym, jeżeli według okoliczności danego przypadku można przewidywać wymierzenie mu

Wymaganie istnienia prawomocnego wyroku odnosi się do zarzutów propter falsa" (art. 461 k. p. k.) uzasadniających wznowienie postępowania na niekorzyść oskarżonego, natomiast nie odnosi się do zarzutów propter nova'' uzasadniających w myśl art. 463 k. p. k. wznowienie postępowania na niekorzyść oskarżonego.

Przedmiotem procesu jest nie opis i ocena prawna czynu, dokonana przez prokuratora w akcie oskarżenia, lecz czyn przestępny, który faktycznie miał miejsce, a na którego istnienie wskazuje akt oskarżenia, zarysowując zarazem jego ramy faktyczne i czas jego dokonania. Sąd nie jest związany opisem ani oceną prawną czynu dokonano: przez oskarżyciela (argument z art. 324 § 2 k. p. k.). W miejsce tego opisu

1. Wprawdzie §§ 6 i 5 art. 299 k. p. k. zezwalają za zgodą stron na zaliczenie w poczet dowodów ujawnionych na rozprawie, bez odczytania, wszelkich protokołów przesłuchania świadków i oskarżonych, jednakże przepis ten jako wyjątkowy nie powinien być stosowany wówczas, gdy skorzystanie z niego prowadziłoby do przekreślenia procesowej zasady bezpośredniości, stanowiącej obok zasady prawdy obiektywnej

Zachowanie się skazanego i sumienny stosunek do pracy (art. 1 ustawy z dn. 31. X. 1951 r. o warunkowym przedterminowym zwolnieniu osób odbywających karę pozbawienia wolności (Dz. U. Nr 58, poz. 399) podlega ocenie sądu, który w zależności od wyników tej oceny może, lecz nie musi skazanego zwolnić. Natomiast wyróżnienie się skazanego szczególnie sumienną i wydajną pracą (art. 2 tejże ustawy) zobowiązuje

Prawo karne uznaje niedopełnienie obowiązków umownych za przestępstwo tylko w przypadkach wyraźnie w ustawie określonych (np. art. 105 k. k., art. 3 pkt. 3 mi. k. k.). Są to przypadki, w których niedopełnienie umowy jest działaniem na szkodę Państwa i jego interesów. W stosunku zaś między osobami prywatnymi niedopełnienie umowy jest przestępstwem przeciwko mieniu tylko wówczas, gdy mieści w sobie charakter