Przestępstwa przewidziane w art. 38 m. k.k. i w art. 290 k.k. nie warunkują się wzajemnie. Wręczenie urzędnikowi łapówki nie stanowi koniecznego elementu przestępstwa tzw. płatnej protekcji. To ostatnie jest dokonane z chwilą, gdy nastąpiło powołanie się przez sprawcę na jego wpływ na urzędnika i przyjęcie w związku z tym korzyści materialnej lub jej obietnicy. Wręczenie następnie łapówki urzędnikowi

Ustawa o amnestii z dn. 22. XI 1952 r. (Dz. U. Nr 46, poz. 309), która w art. 9 ust. 2 pkt 2 zawiera słowa zabór" i przywłaszczenie", nie wyłączyła spod dobrodziejstwa amnestii jedynie przypadku typowego zaboru" lub przywłaszczenia" (mienia społecznego w wysokości przekraczającej 20.000 zł) w znaczeniu kodeksowym tych słów (art. 257, 262), lecz również wszelkie przypadki faktycznego, bezprawnego zawładnięcia

Udzielenie adwokatowi pełnomocnictwa do założenia rewizji przez żonę oskarżonego nie stanowi uchybienia powodującego pozostawienie tejże rewizji bez rozpoznania, jeżeli oskarżony stawił się na rozprawę w asystencji tegoż właśnie obrońcy i stwierdzał w ten sposób, że pełnomocnictwo to zostało wydane zgodnie z jego wolą.

1. W myśl art. 16 ust. 1 ustawy z dn. 22. XI 1952 r. o amnestii (Dz. U. Nr 46, poz. 309), jeżeli amnestii nie zastosowano już przy wydaniu orzeczenia, stosuje ją organ zarządzający wykonanie wyroku. Zgodnie z art. 17 ust. 1 tej ustawy na postanowienia i zarządzenia w przedmiocie stosowania jej przepisów śluzy zażalenie. Dotyczy to wszelkich postanowień lub zarządzeń w kwestiach związanych ze stosowaniem

O zastosowaniu przepisów ustawy o amnestii z dn. 22. XI 1952 r. (Dz. U. Nr 46, poz. 309), zgodnie z wyraźnym brzmieniem przepisu, nie decyduje wysokość kwoty, którą oskarżony dokonując przestępstwa wespół z innymi osobami zagarnął dla siebie, ale ogólna wartość mienia zagarniętego przez współuczestników w wyniku dokonanego przestępstwa.

Stosownie do art. 3 ustawy o amnestii z dn. 22. XI 1952 r. (Dz. U. Nr 48, poz. 309), jeżeli postępowanie zostaje umorzone, organ stosujący amnestię może orzec przepadek narzędzi przestępstwa, przedmiotów pochodzących z przestępstwa lub mienia, którego posiadanie jest zakazane, jednak po dokonaniu prawidłowych ustaleń faktycznych przy ewentualnym zastosowaniu art. 43 k.p.k. i umożliwieniu oskarżonemu

1. To samo działanie, zakwalifikowane w prawomocnym wyroku skazującym lub uniewinniającym jako występek przewidziany w art. 238 lub 239 k. k., nie może być przedmiotem nowego ścigania karnego jako występek określony w art. 240 lub 241 k. k. Ściganiu takiemu stoi na przeszkodzie powaga rzeczy osądzonej (res iudicata). Skazanie na mocy art. 240 i 241 k. k. byłoby możliwe jedynie w przypadku wznowienia

Wyrok wydany, podpisany i ogłoszony przez przewodniczącego składu sądzącego i jednego ławnika, a więc z naruszeniem podstawowej zasady procesu karnego określonej w art. 1 i 18 k. p. k., jest bezwzględnie nieważny, ponieważ nie posiada podstawowych warunków orzeczenia wydanego w trybie obowiązujących przepisów postępowania karnego.

O zastosowaniu wyłączenia, określonego w art. 9 ust. 3 ustawy z dn. 22. XI 1952 r. amnestii (Dz. U. Nr 46, poz. 309), rozstrzyga nie fakt złagodzenia na mocy poprzedniej ustawy amnestyjnej kary łącznej, lecz kwestia, czy uległy rzeczywistemu złagodzeniu na podstawie tamtej ustawy kary za poszczególne przestępstwa, które przypisano oskarżonemu.

Stwierdzenie na rozprawie, iż czyn zarzucony oskarżonemu nie zawiera znamion przestępstwa, powoduje wydanie wyroku umarzającego postępowanie.

Pracownik, który podrabia lub przerabia dokument, stwierdzający okoliczności usprawiedliwiające jego nieobecność w pracy, lub dokumentu takiego używa za autentyczny, odpowiada na zasadzie przepisów kodeksu karnego, a w szczególności na zasadzie art. 191 lub 187 k. k.

I. Sprawy nieletnich o przestępstwach z art. 7, 8 i 13 ustawy z dn. 19. IV 1950 r. o zabezpieczeniu socjalistycznej dyscypliny pracy (Dz. U. R. P. Nr 20, poz. 168) powinny być rozpoznawane w wydziałach dla nieletnich, a nie w zwykłych wydziałach karnych sądów powiatowych. II. Skazanie nieletniego na umieszczenie w zakładzie poprawczym za przestępstwo z art. 718 wspomnianej wyżej ustawy o zabezpieczeniu

I. Handel łańcuszkowy, o którym mowa w art. 14 ustawy z dn. 2. VI 1947 r. (Dz. U. R. P. Nr 43, poz. 218), stanowi sam przez się jedną z postaci czynności nieuczciwych, mogących wywołać zwyżkę cen, co wyczerpuje istotę przewidzianego w tym przepisie przestępstwa i nie wymaga ponadto ustalenia, iż handel taki mógł spowodować zwyżkę cen w konkretnym przypadku. II Przedmiotem handlu łańcuszkowego w rozumieniu

O dobrowolnym odstąpieniu od działania w rozumieniu art. 25 k.k. może być mowa tylko wówczas, gdy sprawca zupełnie niezależnie od przeszkód zewnętrznych zaniechał przedsięwziętej swego zamiaru przestępnego.

W myśl art. 13 ustawy o amnestii z dn. 22. XI 1952 r. (Dz. U. Nr 46, poz. 309) amnestię stosuje się do poszczególnych zbiegających się przestępstw, a więc o zastosowaniu amnestii decyduje wartość mienia będącego przedmiotem każdego ze zbiegających się przestępstw.

Od osób posiadających należytą wiedzę fachową, a więc realną i faktyczną możność przewidywania następstw swego działania, wymaga się zachowania szczególnej przezorności przy wykonywaniu swego zawodu. W ustroju Polski Ludowej, w którym troska o człowieka, a tym samym o jego zdrowie i życie, należy do istotnych zadań Państwa (art. 60 Konstytucji PRL), lekarz, zwłaszcza podejmujący operacje, a więc zabieg

Działanie polegające na fałszywym przedstawieniu danych dotyczących wykonania planu (co zaciemniło obraz planu rzeczywiście wykonanego), a mające na celu uzyskanie tą droga niesłusznego wyróżnienia w pracy powodującego inne niezasłużone korzyści, między innymi przyznanie nienależnych premii, stanowi nadużycie władzy w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i osobistej, tj. przestępstwo przewidziane w

Osoba sprzedająca towary, powierzone jej przez spółdzielnię spożywców na zasadzie umowy ajencyjnej, podlega w przypadku przywłaszczenia pieniędzy osiągniętych ze sprzedaży tych towarów odpowiedzialności za przestępstwo urzędnicze, przewidziane w art. 286 § 2 k. k.

Dla oceny prawnej czynu polegającego na przechowywaniu bez zezwolenia dolarów USA wręczonych oskarżonemu przez inna osobę oraz dolarów i monet złotych nieustalonego pochodzenia obojętna jest okoliczność, że pieniądze te pochodziły z dwóch różnych źródeł i że przechowując walutę dla innej osoby oskarżony udzielał jej w ten sposób pomocy do przechowania waluty zagranicznej, skoro czyn oskarżonego wypełnia

Jeśli kilka czynów tej samej osoby poddano prawidłowo postępowaniu doraźnemu, a na podstawę okoliczności, które wyszły na jaw dopiero w toku rozprawy, sąd uzna, że niektóre z tych czynów nie stanowią przestępstw podlegających postępowaniu doraźnemu, nie przestaje być ono właściwym w odniesieniu do tych czynów. W takiej sprawie może być wydany wyrok, który obejmuje zarówno czyny osądzone jako przestępstwa

Pracownik przedsiębiorstwa Polskie Koleje Państwowe" nie zgłaszający się do pracy w miejscowości, do której został przeniesiony na zasadzie § 36 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dn. 2. XI 1945 r. (Dz. U. Nr 52, poz. 299), podlega karze sadowej za naruszenie socjalistycznej dyscypliny pracy (art. 4 i ustawy z dn. 19.. IV 1950 r. Dz. U. Nr 20, poz. 168).

Działanie mające na celu obniżanie poziomu wytwórczości i zmniejszanie wydajności pracy podwładnego personelu, a wyrażające się w tym, iż oskarżony jako kierownik zakładu polecił referentowi sporządzenie niezgodnego z prawdą sprawozdani a obniżającego wykazywaną produkcje miesięczną oraz starał się nie dopuścić do przekraczania planów i w tym duchu instruował podległy mu personel, odrywał pracowników

Świadome zlekceważenie zasad ostrożności i wymagań ochrony przeciwpożarowej powodujące zaistnienie niebezpieczeństwa pożaru stanowi przestępstwo przewidziane w art. 215 § 1 k. k. Pozostawienie traktora przy omłocie zboża bez nadzoru, w wyniku czego wydobywające się iskry z rury wydechowej padały na leżącą obok słomę, w następstwie czego powstał pożar stojącej obok stodoły i przyległej do niej chlewni