1. Obowiązkiem organów gminy jest nieprzekroczenie granic uznania administracyjnego przy korzystaniu z tzw. władztwa planistycznego, określonego w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /t.j. Dz.U. 1999 nr 15 poz. 139 ze zm./. 2. Dopuszczalna przepisem art. 33 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym ingerencja planu w sposób wykonywania prawa własności nieruchomości

Ustawodawca w art. 39 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /t.j. Dz.U. 1999 nr 15 poz. 139 ze zm./, postanowił, iż odbudowa obiektu budowlanego również wymaga ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu, a skoro tak, to należy badać jej zgodność z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego /art. 40 ust. 1 cyt. ustawy/.

1. Artykuł 36a ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./ był i w jego obecnym brzmieniu jest przepisem szczególnym w rozumieniu art. 163 Kpa. Precyzuje wyczerpująco przesłankę wydania decyzji o zmianie pozwolenia na budowę, która stanowi istotne odstąpienie od zatwierdzonego projektu budowlanego lub innych warunków pozwolenia na budowę. Uznaniu administracyjnemu

1. Zasada racjonalności ustawodawcy pozwala na twierdzenie, iż skoro proces inwestycyjny składa się z dwóch etapów, to nie można przyjąć, że na tych dwóch etapach przedmiot ochrony jest ten sam. Ochrona interesów osób trzecich w postępowaniu o ustalenie warunków zabudowy (...) następuje więc w takim zakresie w jakim sprawa nie jest objęta regulacją prawa budowlanego. 2. "Zabudowa zwarta w pierzejach

Przepis par. 8 ust. 2 pkt 2 i ust. 3 pkt 2 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 3 listopada 1998 r. w sprawie szczegółowego zakresu i formy projektu budowlanego /Dz.U. nr 140 poz. 906/ umożliwia projektantowi dokonanie wyboru w przyjęciu zakresu opracowania pomiędzy granicami działki budowlanej a niesprecyzowanym normowo terenem, co oznacza, iż zakres projektu zagospodarowania

Opłata, o której mowa w art. 36 ust. 3 cyt. ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /t.j. Dz.U. 1999 nr 15 poz. 139 ze zm./ wiąże się z obiektywnym wzrostem wartości nieruchomości, a nie z ceną, jaką strony ustalają w ewentualnej umowie zbycia nieruchomości. Wielkość ceny w umowie sprzedaży nie ma nic wspólnego z obowiązkiem zapłaty tzw. renty planistycznej. Decyduje tutaj obiektywny

Ustalenie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu dla tego samego obszaru, ale w innych postępowaniach nie stanowi przesłanki do przyjęcia zgodności inwestycji z zapisem planu.

Przepisy rozporządzenia Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 14 grudnia 1994 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie /t.j. Dz.U. 1999 nr 15 poz. 140 ze zm./ w zakresie usytuowania budynku odnoszą się nie tylko do wykonywania nowego budynku, ale również do odbudowy, rozbudowy i nadbudowy istniejącego już w określonym miejscu budynku /par

1. Zawarte w art. 28 par. 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ pojęcie "nienależnego wynagrodzenia płatnika" zostało użyte przez ustawodawcę w stosunkowo wąskim rozumieniu. Jest nim bowiem tylko wynagrodzenie potrącone od kwot podatku pobranego od podatnika nienależnie lub w wysokości wyższej niż należna. 2. Zwrot wynagrodzenia, o którym organ podatkowy

Procedura wprowadzania zmian w planie zagospodarowania przestrzennego nie zawiera instytucji pozwalających na weryfikację czynności cywilnoprawnych i aktów administracyjnych, poprzedzających wszczęcie tej procedury planistycznej.

Zapis planu zagospodarowania przestrzennego "zabudowa w pierzejach ulic" oznacza zabudowę wzdłuż linii ulicy i placu, a więc jest to jedynie tzw. zabudowa frontowa.

Zgodnie z art. 21 ust. 6a ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ - w brzmieniu ustalonym nowelą z dnia 15 lutego 2002 r. /obowiązującym od dnia 26 marca 2002 r./ - podatnik składając wniosek o zwrot różnicy podatku w terminie 25 dni od dnia złożenia deklaracji, powinien mieć do tego czasu, tzn. do dnia złożenia deklaracji,

1. W sytuacji ewentualnych wątpliwości co do interpretacji tekstu planu wskazane jest skorzystanie z opinii biegłego w zakresie planowania przestrzennego, nie będącego autorem planu. 2. Aneks modyfikujący wniosek o ustalenie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu w odróżnieniu od decyzji /postanowienia/ wraz z załącznikami stanowiącymi jej integralną część nie podlega doręczeniu z urzędu stronie

Gdy strona dokona zgłoszenia robót budowlanych a organ nie nałoży obowiązku uzyskania pozwolenia na budowę, milczenie organu jest wyrazem zgody na budowę. Ani owo milczenie ani zawiadomienie o nim /o braku sprzeciwu/ nie ma formy i treści czynności podlegającej zaskarżeniu do sądu administracyjnego.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4f ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /t.j. Dz.U. 2000 nr 54 poz. 654 ze zm./ wolne od podatku są dochody spółdzielni mieszkaniowych uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi i innych źródeł przychodów w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych i inne cele statutowe, z wyjątkiem działalności gospodarczej

Niezgodność zamierzeń inwestycyjnych wynikających z decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu oraz z wniosku o pozwolenie na budowę powinna skutkować decyzja o odmowie wydania pozwolenia na budowę /co do inwestycji określonej przedmiotowo inaczej niż w warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu/.

1. Z uwagi na uregulowania zawarte w art. 3 pkt 6 - ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./ nie można uznać, że montaż zewnętrznych rolet nad oknami stanowi roboty wymienione w tym przepisie, a zatem na wykonanie tych prac /1997 r./ nie było wymagane uzyskanie pozwolenia na budowę ani zgłoszenia właściwemu organowi /art. 28 i art. 29-30 tej ustawy/. 2. Spory

Przepis art. 47 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./ nie obliguje orzekającego w tej sprawie organu do prowadzenia negocjacji przed wydaniem decyzji zezwalającej na wejście do sąsiedniego lokalu.

Poza ochroną prawną wynikającą z norm prawa pozytywnego pozostają osobiste poglądy, życzenia i oczekiwania stron co do warunków ich egzystencji w relacji w planowanymi inwestycjami. Nieuwzględnienie ich nie może być podstawą kwestionowania legalności, to jest zgodności z prawem wydanego pozwolenia na budowę.

Przystanku drogowego nie można sprowadzić jedynie do znaku drogowego, wyznaczającego zarazem miejsce usytuowania przystanku i możliwość zatrzymywania się celem zabrania pasażerów. Często bowiem przystanek to także obiekt budowlany w postaci różnego rodzaju wiat czy innych zadaszeń, a także związane z tym przystankiem ławki czy pojemniki na nieczystości. Korzystanie z tych przystanków /mieszczące się

Rozstrzygnięcie sporu między stronami co do tego czy doszło do naruszenia posiadania poszczególnych przewodów kominowych i wentylacyjnych oraz, jak i przez którego ze współwłaścicieli wspólnej ściany budynków przewody te mają być użytkowane nie należy do kompetencji organów administracji architektoniczno-budowlanej. Spór taki podlega bowiem rozstrzygnięciu w postępowaniu cywilnym. Ewentualne zastrzeżenia

1. Decyzja kasacyjna /art. 233 par. 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa - Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ powoduje konieczność dalszego prowadzenia tego samego postępowania podatkowego i wydania w jego toku ostatecznego rozstrzygnięcia, bez potrzeby ponownego wydawania w trybie art. 165 par. 2 Ordynacji podatkowej postanowienia o jego wszczęciu. 2. Organ egzekucyjny wystawiając

Podleganie odrębnemu obowiązkowi podatkowemu decyduje o wyodrębnieniu jednostki organizacyjnej, jako podatnika, więc jednocześnie rozstrzyga o jego podmiotowości i odrębności publicznoprawnej. Okoliczność ta przesądza, iż brak jest jakichkolwiek podstaw prawnych, aby krajowy /polski/ urząd skarbowy udzielał zgody, o której mowa w art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i

Zarządzenie starosty wydane na podstawie art. 130a ust. 5 i 6 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym /Dz.U. nr 98 poz. 602 ze zm./ stanowi akt z zakresu administracji publicznej dotyczący przyznania uprawnienia i obowiązku wynikających z przepisu prawa ujęty w art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.