Gwarancje trwałości stosunku służbowego odnoszą się również do tych policjantów, o których mowa w art. 149 ust. 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji /Dz.U. nr 30 poz. 179/. Art. 147 ust. 2 tej ustawy jest przepisem przejściowym, dotyczącym spraw organizacyjnych a nie osobowych /kadrowych/.

1. Uchwała organu kolegialnego adwokatury w przedmiocie skierowania adwokata na badania lekarskie przez Komisję do spraw Inwalidztwa i Zatrudnienia, wydana w sprawie o zezwolenie na wykonywanie zawodu adwokata indywidualnie, nie stanowi decyzji administracyjnej w rozumieniu art. 104 Kpa. 2. Uchwała taka dotyczy kwestii proceduralnych, wynikłych w trakcie załatwiania sprawy zezwolenia na wykonywanie

Niedopuszczalne jest wniesienie skargi na bezczynność organu /art. 216 par. 1 Kpa/ dopóty, dopóki we właściwym trybie nie zostanie wzruszone ostateczne postanowienie o zawieszeniu postępowania lub nie zostanie podjęte postępowanie.

Przy wykładni przepisów rozdziału 3 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324 ze zm./, dotyczących wydawania zezwoleń na podjęcie tej działalności, a takie regulujących tę materię przepisów ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 75 poz. 445 ze zm./ należy przyjmować zawsze takie rozwiązanie, które realizuje normę art. 6 Konstytucji RP; gdy

1. Skoro do postępowania weryfikacyjnego stosuje się w zakresie nie uregulowanym rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 29 sierpnia 1990 r. w sprawie weryfikacji rocznych bilansów przedsiębiorstw państwowych, wysokości opłat za weryfikację oraz szczegółowych praw i obowiązków biegłych księgowych /Dz.U. nr 62 poz. 361/ - zasady Kodeksu postępowania administracyjnego /art. 2 ustawy z dnia 31 stycznia

Wobec istnienia wyraźnej i jednoznacznej regulacji dotyczącej ustalenia wysokości składek na działalność sejmiku samorządowego, zasada samodzielności i samorządności gminy nie może stanowić podstawy do podejmowania przez gminę uchwał sprzecznych z ustawą.

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego oddalający skargę na decyzję administracyjną wiąże organ administracji i ten sąd tylko w tym zakresie, jaki był przedmiotem rozstrzygnięcia sądu. Organ administracji ma zatem prawo i obowiązek stwierdzić nieważność decyzji z przyczyn wymienionych w art. 156 par. 1 Kpa, które wykraczają poza przedmiot rozstrzygnięcia sądu.

Każdy składnik uposażenia policjanta daje podstawę do odpowiedniego roszczenia cząstkowego /art. 100, art. 104 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji - Dz.U. nr 30 poz. 179 oraz wydane na podstawie art. 104 ust. 3 cyt. ustawy zarządzenie nr 106 Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 12 listopada 1990 r. w sprawie dodatków o charakterze stałym do uposażenia policjantów - Dz.Urz. MSW.

Obowiązujące od dnia 1 stycznia 1992 r. przepisy art. 63 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa oraz o zmianie niektórych ustaw /Dz.U. nr 107 poz. 464/ oznaczają zakaz prowadzenia jakichkolwiek postępowań administracyjnych w sprawach uprzednio unormowanych ustawą z dnia 26 października 1971 r. o uregulowaniu własności gospodarstw rolnych

Naczelny Sąd Administracyjny, badając zgodność zaskarżonej decyzji z prawem, kontroluje, czy jest ona zgodna także z powszechnie obowiązującą wykładnią prawa ustaloną przez Trybunał Konstytucyjny.

1. Obowiązkiem podmiotu dokonującego obrotu towarowego z zagranicą w postaci powrotnego wywozu towarów za granicę jest ujawnienie przy dokonywaniu odprawy celnej, że chodzi o wywóz powrotny /art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne - Dz.U. nr 75 poz. 445 ze zm./. 2. Podmiot, który zamieścił w zgłoszeniu do odprawy celnej wywozowej wzmiankę, iż chodzi o odprawę ostateczną, a następnie

Wydawanie zezwoleń na sprzedaż napojów alkoholowych zawierających powyżej 4,5 procent alkoholu poza limitem punktów sprzedaży ustalonym w sposób przewidziany prawem nie tylko stanowi rażące naruszenie art. 18 ust. 1 i art. 12 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi /Dz.U. nr 35, po. 230 ze zm./, ale także rażąco narusza zasadę praworządnego

Górną granicą zwolnienia przewidzianego w art. 4 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn /Dz.U. nr 45 poz. 207 ze zm./ jest wysokość udziału we współwłasności, przysługującego osobie, która zasiedziała wydzieloną fizycznie część nieruchomości. Udział ten jest jednakowy dla dowolnej części wspólnej nieruchomości, bez względu na wielkość tej części i stosunek liczbowy

Dopisywanie nie zaewidencjonowanych kwot do obrotu z zastosowaniem odpowiedniego mnożnika, np. odpowiadającego liczbie dni handlowych, jest metodą zawierającą zbyt wiele elementów przypadkowych. Można ją stosować tylko wówczas, gdy każdego dnia sklep otrzymuje towary o zbliżonej wartości, a uchybienia w postaci niewpisywania rachunków do ewidencji są zjawiskiem codziennym.

W myśl art. 1 par. 1 pkt 1 Kpa - kodeks nie ma zastosowania w sprawach indywidualnych, które nie są rozstrzygane w drodze decyzji administracyjnych. Żądanie w takich sprawach, doręczone organowi administracji, nie wszczyna postępowania i nie ma podstaw do umorzenia postępowania w oparciu o art. 105 par. 1 Kpa.

Przepisy ustawy z dnia 8 października 1982 r. o związkach zawodowych /Dz.U. 1985 nr 54 poz. 277 ze zm./, jak również kolejnej ustawy o związkach zawodowych z dnia 23 maja 1991 r. /Dz.U. nr 55 poz. 234/ nie dają podstaw do określenia związków zawodowych jako organizacji realizujących cele społecznie użyteczne w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o podatku dochodowym od

Uchwała rady gminy, ustalająca na podstawie art. 5 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31/, stawkę podatku o wysokości "O" zł od 1 m2 powierzchni budynku, jest wydana z naruszeniem tego przepisu.

Przepis art. 14 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 75 poz. 445 ze zm./ nie wiąże zwolnienia od cła rzeczy przywiezionych przez osobę przesiedlającą się z koniecznością wykazania tytułu ich własności wcześniej niż w chwili zgłoszenia ich do odprawy celnej.

1. Naruszenie wyjaśnień zawartych w "Zbiorze wyjaśnień do taryfy celnej importowej" nie może stanowić podstawy do oceny, czy przy stosowaniu stawek celnych dokonano naruszenia prawa. Podstawę taką natomiast stanowi sama taryfa celna przywozowa, będąca załącznikiem do rozporządzenia Rady Ministrów, wydanego na podstawie stosownych przepisów prawa celnego. 2. Zastosowanie niewłaściwej stawki celnej narusza

1. Ograniczenia podmiotowe wynikające z uwagi do taryfy celnej, będącej załącznikiem do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 listopada 1990 r. w sprawie zmiany stawek ceł na niektóre towary przywiezione z zagranicy /Dz.U. nr 77 poz. 455/ nie mogą spowodować odmowy zastosowania stawki celnej zerowej, wynikającej z tej taryfy. 2. Wymiar cła, w tym także według stawki zerowej, można orzec wyłącznie

1. Z zasady podległości sędziów tylko ustawom wynika, iż sądy uprawnione są do kontroli zgodności aktów wykonawczych z ustawami i wobec tego mogą odmówić zastosowania aktu wykonawczego sprzecznego z ustawą oraz rozstrzygnąć w takim przypadku sprawę bezpośrednio na podstawie przepisów ustawy. 2. Z treści art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 75 poz. 445/ wynika, że

W razie stwierdzenia naruszenia wymagań higienicznych i zdrowotnych państwowy inspektor sanitarny - zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej /Dz.U. nr 12 poz. 49/ - nakazuje w drodze decyzji usunięcie w ustalonym terminie stwierdzonych uchybień. Decyzja ostateczna w tej sprawie w związku z art. 36 ust. 1 tej ustawy przesądza o obowiązku pobierania opłat

Jeżeli organ pierwszej instancji nie rozpatrywał sprawy w zakresie merytorycznym - "co do jej istoty", lecz wyłącznie w granicach określonych w art. 156 par. 1 Kpa, i w związku z tym był uprawniony do wydania decyzji o charakterze wyłącznie kasatoryjnym, to organ odwoławczy, w ramach sprawowanej kontroli instancyjnej, również nie jest władny wydać decyzję reformatoryjną, orzekającą "co do istoty sprawy

Wynagrodzenie otrzymywane przez skarżącego z tytułu wykonywania czynności związanych z pełnieniem obowiązków członka Kolegium Odwoławczego mieści się w treści art. 13 pkt 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./, w stosunku do którego norma przewidziana w art. 22 ust. 9 pkt 4 ustawy nie miała zastosowania.