Zgodnie z art. 18 ust. 3a ustawy z dnia 26 lutego 1982 r. o cenach /t.j. Dz.U. 1988 nr 27 poz. 195/ w brzmieniu nadanym temu przepisowi przez art. 28 ustawy z dnia 17 maja 1990 r. o podziale zadań i kompetencji określonych w ustawach szczególnych pomiędzy organy gminy, a organy administracji rządowej oraz o zmianie niektórych ustaw /Dz.U. nr 34 poz. 198 ze zm./, ceny urzędowe za usługi przewozowe lokalnego

We wszystkich istotnych dla mieszkańców sprawach organy gminy mają obowiązek swe przyszłe rozstrzygnięcia konsultować ze swymi wyborcami. Wybór form i zakres konsultacji ustawa samorządowa pozostawia do wyboru organom gminy i radnym. Opinia związku zawodowego o projekcie uchwały lub założeniach projektu może być przedstawiona w dwojaki sposób; w formie pisemnej lub w formie ustnej. Uchwały rad gmin

Wprowadzenie przez radę gminy zwolnienia od podatku od posiadania psów mieszkańców zameldowanych na stałe na terenie gminy nie ma charakteru generalnego zwolnienia od podatku i nie narusza tym samym art. 14 pkt 4 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. 1991 nr 9 poz. 31 ze zm/.

1. Stowarzyszenia nie są podmiotami prowadzącymi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324 ze zm./. 2. Pożyczki udzielone przez stowarzyszenia prowadzące działalność w zakresie udzielania pożyczek nie korzystają ze zwolnienia od opłaty skarbowej określonej w par. 57 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z

Art. 52 pkt 2 lit. "b" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ wymieniając prowizję jako przychód - w określonych w tym przepisie warunkach - nie podlegający podatkowi dochodowemu, nie zawęża pojęcia "prowizja". Wobec tego każda wypłata zgodnie z przepisami szczególnymi nazwana "prowizją" związana ze stosunkiem pracy i w 1991 roku zwolniona

1. Wszczęcie postępowania likwidacyjnego w stosunku do przedsiębiorstwa państwowego nie ma wpływu na możliwość wszczęcia i prowadzenia egzekucji administracyjnej. 2. Art. 204 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934 r. - Prawo upadłościowe /t.j. Dz.U. 1991 nr 118 poz. 512/, regulujący kwestię kolejności zaspokajania należności, jest jedynym przepisem tego rozporządzenia

W decyzji administracyjnej o przekazaniu gruntu w użytkowanie na podstawie art. 80 ust. 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ nie orzeka się o opłatach za to użytkowanie. Opłaty te ustala się w formie umowy na zasadach przewidzianych w Kodeksie cywilnym.

1. Konstytucyjna zasada, iż sędziowie podlegają tylko ustawom /art. 62 Konstytucji/, która została powtórzona w art. 4 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym oraz o zmianie ustawy - Kodeks postępowania administracyjnego /Dz.U. nr 4 poz. 8 ze zm./ - nie pozwala na bezkrytyczny stosunek sądu administracyjnego do aktów podustawowych /aktów wykonawczych/. Z zasady podległości

Użyty w ustawie z dnia 16 grudnia 1972 r. o podatku dochodowym /Dz.U. 1989 nr 27 poz.147 ze zm./ zwrot "wszelkie koszty ponoszone w celu osiągnięcia przychodów" oznacza, iż podatnik ma możliwość odliczenia do celów podatkowych wszelkich kosztów pod tym jednak warunkiem, iż wykaże ich bezpośredni związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć bezpośredni wpływ na

Art. 16 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 sierpnia 1927 r. o zwalczaniu zaraźliwych chorób zwierzęcych /Dz.U. nr 77 poz. 673/ upoważnia wojewodę, nie zaś radę gminy do wprowadzenia obowiązku rejestracji psów, w celu ochrony od niebezpieczeństw zaraźliwych chorób zwierzęcych.

Jedną z fundamentalnych zasad państwa prawnego jest zasada, że prawo nie działa wstecz. Znalazła ona wyraz także w art. 42 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./. Dlatego sprzeczna z prawem jest uchwała rady gminy przewidująca wejście w życie stawek podatku w terminie wcześniejszym niż to przewiduje art. 42 wyżej wymienionej ustawy.

1. Wykładnię celowościową, jako pomocniczą na gruncie prawa podatkowego metodę odkodowywania treści przepisów prawnych, można i należy stosować wyjątkowo wtenczas, gdy na tle dopuszczalnych reguł znaczeniowych języka etnicznego sens przepisów prawnych jest wieloznaczny. 2. Wykładnia celowościowa nie może być stosowana w oderwaniu od wykładni językowej i wbrew tej wykładni.

Niedopuszczalne jest w razie wątpliwości stosowanie przez organy podatkowe zasady "in dubio pro fiskus".

Spór co do ustalenia, czy rozwiązanie umowy o pracę przez zakład pracy nastąpiło z przyczyn zawinionych przez pracownika /art. 57 ust. 3 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe - Dz.U. 1987 nr 30 poz. 165 ze zm./, nie może być rozstrzygnięty przez organ administracji w postępowaniu o przydział lokalu osobie zajmującej mieszkanie zakładowe.

Przepis art. 3 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./ dotyczy jedynie tych podmiotów gospodarczych, które - zgodnie z zakresem swojej działalności gospodarczej - świadczą usługi najmu.

Przy szacunkowym ustalaniu podstawy opodatkowania, wobec pominięcia jako dowodu ksiąg podatkowych, organ podatkowy sam wybiera metody szacowania obrotu. Nie może postępować jednak przy tym w sposób dowolny, sprzeczny z logiką i doświadczeniem, a ponadto musi wyjaśnić, dlaczego wybrał metodę taką a nie inną.

Akta podatkowe każdego podatnika winny być kompletne, tj. należy w nich gromadzić wszystkie dokumenty, które mają uzasadniać obowiązek podatkowy strony oraz obrazują tok postępowania podatkowego. Ponadto w aktach podatkowych należy przechowywać dokumenty świadczące o wywiązywaniu się podatnika z ciążącego na nim obowiązku podatkowego.

Przepis art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej z udziałem podmiotów zagranicznych /Dz.U. nr 41 poz. 325/, przewidujący zwolnienie tych podmiotów od cła i innych opłat podobnych w skutkach do ceł nie dotyczy podatku obrotowego pobieranego od towarów sprowadzanych z zagranicy.

Podatnik nie może przerzucać na Państwo skutków niewywiązywania się kontrahentów z umów cywilnoprawnych.