Przewidziane w uchwale organu gminy jednorazowe wypowiedzenie wszystkich umów najmu komunalnych lokali użytkowych w mieście w celu zorganizowania przetargów czynszowych, warunkujących zawarcie nowych umów i w celu wyeliminowania ze sfery handlu i usług jednostek gospodarki uspołecznionej, rażąco narusza zasady współżycia społecznego w rozumieniu art. 5 i art. 354 Kc i jest niezgodne z art. 18 ust.

Nie zapłacona w przewidzianym terminie zaliczka stanowi zaległość podatkową w rozumieniu art. 19 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./ wtedy, gdy była w istocie należna Skarbowi Państwa, to jest gdy została objęta lub będzie objęta kwotą podatku ustalonego z decyzji przewidzianej w art. 5 ust. 3 tej ustawy.

1. Wybór przewodniczącego rady gminy nie stanowi podstawy do nawiązania z nim stosunku pracy w rozumieniu art. 73 par. 1 kodeksu pracy. 2. Zatrudnienie przewodniczącego rady gminy w tym charakterze nie znajduje podstaw prawnych ani w ustawie z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./, ani w kodeksie pracy.

Założenie, że uszczuplenie podatku za okres trzyletni wstecz przekracza znacznie kapitał spółki /trafność takiego założenia może być podważona w głównym postępowaniu wymiarowym/ jest równoznaczne z uzasadnioną - w rozumieniu art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./ - obawą, że wykonanie zobowiązania podatkowego może być zagrożone.

1. Potwierdzenie przejścia na własność państwa gruntów, o jakich mowa w art. 51 ust. 1 pkt 2 ustawy z 21 marca 1985 r. o drogach publicznych /Dz.U. nr 14 poz. 60 ze zm./, następuje przez wydanie zaświadczenia /art. 217 par. 2 Kpa/, a nie w formie decyzji administracyjnej. 2. Osoba, która kwestionuje tytuł własności Państwa do gruntu, o jakim mowa w art. 51 ust. 1 pkt 2 powołanej ustawy o drogach publicznych

Zaspokojenie roszczenia o zachowek nie stanowi nabycie praw majątkowych w drodze spadku lub darowizny, co stanowiłoby podstawę prawną opodatkowania w myśl art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn /Dz.U. nr 45 poz. 207/.

Wybór bardziej uciążliwego dla strony spośród dwóch istniejących sposobów osiągnięcia koniecznego celu jest uzasadniony w wypadku ustawowego związania, nie jest natomiast uzasadniony taki wybór tylko z tego powodu, że realizację łagodniejszego dla strony sposobu przewiduje inna ustawa i w ramach właściwości innego organu.

Nie jest obiektem budowlanym w rozumieniu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./ urządzenie techniczne mieszczące się w jednym z pomieszczeń budynku mieszkalnego, zapewniające prawidłowe funkcjonowanie tego budynku i stanowiące razem z nim jedną całość techniczno-użytkową.

Wpis na listę adwokatów z jednoczesnym wyznaczeniem siedziby wykonywania zawodu adwokata nie rodzi obowiązku dla zespołu adwokackiego, mieszczącego się w miejscowości, w której wyznaczono siedzibę, do przyjęcia w poczet członków danego zespołu adwokata składającego wniosek w tej sprawie.

Plan rozmieszczenia zespołów adwokackich, adwokatów i aplikantów adwokackich zawiera normy o charakterze wewnętrznym - funkcjonujące z woli ustawodawcy w obrębie zawodowego samorządu adwokackiego, którego organy są jednocześnie powołane do uznania ustaleń danego planu za wiążące, jak też ewentualnego wprowadzenia wyjątków od dyrektyw planu. W żadnym wypadku organy adwokatury /samorządu adwokackiego

Zawarte we wniosku o wznowienie postępowania administracyjnego żądanie wszczęcia postępowania w innej sprawie administracyjnej nie może być rozpatrzone w postępowaniu dotyczącym zasadności wznowienia postępowania administracyjnego i wzruszenia decyzji ostatecznej.

Wejście w życie planu zagospodarowania przestrzennego terenu obejmującego działkę już zabudowaną i przeznaczenie tej działki na cele odmienne od wymienionych w art. 50 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1989 nr 14 poz. 74/ nie ogranicza własności osobistej właściciela i jego prawa do uzupełnienia zabudowy stosownie do swoich potrzeb.