1. Art. 47 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. 1984 nr 32 poz. 174/ jest normą kompetencyjną, mającą zastosowanie także w sytuacji gdy wątpliwości, o jakich mowa w tym przepisie ujawniły się po dokonaniu już czynności materialno-technicznej związanej z zarejestrowaniem faktu zameldowania lub wymeldowania. 2. Obowiązek meldunkowy rozumiany, jako

Decyzja organu szkoły wyższej o skreśleniu z listy studentów, jako akt wywołujący zmianę statusu prawnego użytkownika tego zakładu, jest decyzją administracyjną w rozumieniu Kodeksu postępowania administracyjnego i podlega - w trybie i na zasadach określonych w tym Kodeksie - zaskarżeniu do sądu administracyjnego, jako dotycząca sprawy przewidzianej w art. 196 par. 2 pkt 14 Kpa.

Umowa dzierżawy nieruchomości położonej w mieście, stanowi - obok prawa własności i wieczystego użytkowania - wystarczający tytuł prawny do domagania się przez dzierżawcę udzielenia mu pozwolenia na obudowanie obiektu budowlanego na dzierżawionej nieruchomości, pod warunkiem, że na takie zamierzenie uzyskał zgodę właściciela nieruchomości i że nie pozostaje ono w kolizji z założeniami przeznaczenia

1. Wykazanie nierzetelności zeznania podatnika złożonego w myśl art. 168 par. 1 Kpa obciąża organ podatkowy, on bowiem z zakwestionowania wartości tego zeznania wyprowadza niekorzystne dla podatnika wnioski w zakresie obowiązku podatkowego. 2. Odmowa uwzględnienia wniosku dowodowego strony może nastąpić tylko wtedy, gdy wniosek taki nie został zgłoszony przez stronę w toku przeprowadzenia dowodów lub

1. Przewidziane w zdaniu pierwszym art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku wyrównawczym /Dz.U. nr 42 poz. 188 ze zm./ normy szacunkowe mają zastosowanie bez względu na okoliczności towarzyszące osiągnięciu dochodu z działów specjalnych gospodarstwa rolnego podlegającego opodatkowaniu podatkiem wyrównawczym. Normy te mają zastosowanie zarówno w stosunku do dochodu osiągniętego przez

Przepis art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. 1984 nr 32 poz. 174/, przewidujący wydanie decyzji w sprawie wymeldowania osoby, która utraciła uprawnienia wymienione w art. 9 ust. 2 ustawy i bez wymeldowania się opuściła dotychczasowe miejsce pobytu stałego, ma zastosowanie również do osoby, która została zameldowana na pobyt stały nie mając

Wyrok rozwodowy Sądu Rejonowego nie przesądza o braku uprawnień do mieszkania, skoro nie obejmuje orzeczenia o eksmisji, a jedynie oddala wniosek małżonka o podział lokalu do korzystania, czyli o uregulowanie stanu posiadania.

Z brzmienia przepisu par. 6 ust. 3 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 lipca 1983 r. w sprawie podatków obrotowego i dochodowego od osób fizycznych i osób prawnych nie będących jednostkami gospodarki uspołecznionej /Dz.U. nr 43 poz. 195/ wynika jedynie, że powinien zachodzić związek przyczynowy między zbyciem spółdzielczego prawa do lokalu w spółdzielni budowlano-mieszkaniowej a nabyciem

Przed wyjaśnieniem okoliczności związanych ze sposobem i zakresem współdziałania małżonków w celu zaspokojenia potrzeb rodziny, pozostawanie mężczyzny na utrzymaniu żony nie może stanowić podstawy do przyjęcia, iż utrzymuje się on ze źródeł sprzecznych z zasadami współżycia społecznego w rozumieniu art. 7 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o postępowaniu wobec osób uchylających się od pracy /Dz.U

1. Przepisy art. 7 i art. 13 ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych określające tryb, w jaki następuje zmiana przeznaczenia gruntów rolnych na cele nierolnicze oraz ich wyłączenie z produkcji rolnej, mają charakter przepisów szczególnych w stosunku do unormowań zawartych w ustawie o planowaniu przestrzennym. 2. Przepisy art. 7 i art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów

Postanowienia organów administracji państwowej, wydawane w toku postępowania administracyjnego, nie rozstrzygają o prawach bądź obowiązkach stron w znaczeniu, o jakim mowa w art. 107 par. 1 Kpa.

Obowiązkiem organu rozstrzygającego spór co do wysokości czynszu i opłat związanych z wyposażeniem i eksploatacją lokalu jest ustalenie wysokości tego czynszu i opłat. Rozstrzygnięcia w tym przedmiocie nie stanowi ustalenie jedynie przepisów, na podstawie których czynsz powinien być płacony.

Należy uznać za niezgodną z prawem decyzję, odmawiającą wydania odrębnego uprawnienia do zaopatrywania się w drodze skupu od ludności używanych artykułów przemysłowych oraz artykułów spożywczych i używek pochodzenia zagranicznego przez osoby zajmujące się dotychczas takim skupem w ramach posiadanych uprawnień, tylko na tej podstawie, że ilość tego rodzaju punktów skupu jest na danym terenie już wystarczająca

Organ odwoławczy winien ustosunkować się do wszystkich podniesionych w odwołaniu zarzutów zgodnie z wymogami określonymi w art. 107 par. 3 Kpa przez wskazanie faktów, które uznał za udowodnione, dowodów na których się oparł, oraz przyczyn, dla których odmówił innym dowodom wiarygodności i mocy dowodowej a także przyczyn, dla których wnioskowanych dowodów nie przeprowadził i dlaczego nie uznał zasadności

Podstawę do orzeczenia o utracie przez podatnika prawa do korzystania z opodatkowania w formie karty podatkowej na podstawie par. 31 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 lutego 1982 r. w sprawie zryczałtowania podatków obrotowego i dochodowego od niektórych grup podatników oraz w sprawie opłaty skarbowej może stanowić wyłącznie ustalenie, że podatnik korzystał z usług osób nie zatrudnionych

Zasada sformułowana w art. 6 Kpa, że organy administracji państwowej działają na podstawie przepisów prawa odnosi się również do ścisłego przestrzegania terminów wyznaczonych do załatwienia spraw, określonych w art. 35 i art. 36 Kpa. Obowiązek załatwienia sprawy bez zbędnej zwłoki /art. 35 par. 1 Kpa/ pozostaje także w bezpośrednim związku z dyrektywami zawartymi w art. 7 i art. 8 Kpa, że organy administracji

Przez "opuszczenie dotychczasowego miejsca pobytu" należy rozumieć nie tylko fizyczne nieprzebywanie w lokalu ale zamiar opuszczenia tego lokalu i skoncentrowanie swoich spraw życiowych w innym miejscu z jednoczesnym zerwaniem wszelkich związków z lokalem dotychczasowym.

Wadliwe ustalenie, że skarżący nie spełnił wymogów z par. 7 ust. 2 pkt 4 zarządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 18 września 1982 r. w sprawie cen, warunków i trybu sprzedaży państwowych nieruchomości rolnych /M.P. nr 23 poz. 205/, przesądza o niezgodności z prawem całej decyzji. Powyższego przepisu nie można interpretować w sposób formalistyczny i tym samym sprzeczny z zasadami

Dział 2 rozporządzenia Ministra Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 3 lipca 1980 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki /Dz.U. nr 17 poz. 62/ określa warunki i wymagania obowiązujące przy sytuowaniu budynków, przy czym w par. 10 ust. 3 tego rozporządzenia określono minimalne odległości budynków mieszkalnych i innych budynków, w których znajdują

Zmienność poglądów prawnych wyrażonych w decyzjach organu odwoławczego, na tle tego samego stanu faktycznego w tej samej sprawie bez bliższego uzasadnienia takiej zmiany powodują, że może nastąpić uzasadnione podważenie zaufania obywateli do organów Państwa oraz wpływa ujemnie na świadomość i kulturę prawną obywateli /art. 8 Kpa/.

Wpisanie do księgi podatkowej błędnie wyliczonej na specyfikacji kwoty nie może przesądzać o tym, że księga podatkowa prowadzona była nierzetelnie w rozumieniu art. 169 par. 1 Kpa, jeżeli postępowanie wykaże, iż popełnienie zwykłego błędu rachunkowego było prawdopodobne i stanowiło odosobniony przypadek. Niezgodny z rzeczywistym stanem rzeczy zapis w księdze podatkowej może tylko świadczyć o nierzetelności

1. Warunkiem zastosowania przez terenowy organ administracji państwowej instytucji przymusowej rozbiórki jest równoczesne wystąpienie dwóch przesłanek: a/ rozpoczęcia budowy lub wybudowania obiektu bez wymaganego prawem pozwolenia, b/ naruszenie ustaleń planu zagospodarowania przestrzennego obowiązującego w czasie budowy, brak obowiązującego w czasie budowy planu zagospodarowania przestrzennego wyłącza

Na podstawie art. 47 ust. 2 i art. 50 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. 1984 nr 32 poz. 174/ terenowy organ administracji państwowej jest uprawniony do rozstrzygnięcia o dokonaniu zameldowania na pobyt stały osoby ubiegającej się o zameldowanie, jeżeli właściciel budynku /lokalu/ bezzasadnie tej osobie odmawia potwierdzenia uprawnienia do przebywania